Της Ματίνας Παπαχριστούδη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας και των εξελίξεων για το μέλλον και τις υπηρεσίες της. Ο γιγάντιος, δυσκίνητος και απόλυτα συνδεμένος με τους εκάστοτε κατοίκους στο Μαξίμου φορέας πιάστηκε για μια ακόμη φορά στα πράσα με το χέρι μέσα στο μέλι.
Η ανακοίνωση του αρμόδιου υπουργού επί των συμπερασμάτων του πορίσματος ελεγκτών δημόσιας διοίκησης είναι μεν εντυπωσιακή αλλά παράλληλα φιλτραρισμένη από τις επιλογές των δικών του υπηρεσιών. Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα καταδεικνύουν παρατυπίες και αλόγιστη κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Το ηγετικό σχήμα του συστήματος ΕΡΤ την προηγούμενη 3ετία καταγγέλλεται και ελέγχεται για αδιαφάνεια, διαφθορά, σπατάλη, χαριστικές συμβάσεις κ.λπ.
Τα στοιχεία είναι δημοσιευμένα και αναρτημένα σε εκατοντάδες Μέσα στο Διαδίκτυο για να συμπηρώσουν τη μεγάλη βάση δεδομένων με τα «σκάνδαλα» της ΕΡΤ. Αυτό που λείπει, ως συνήθως, είναι η συζήτηση και ο προβληματισμός για το ρόλο του δημόσιου ή κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Για την ανάγκη ύπαρξης και λειτουργίας του, ως αντίβαρο στα ιδιωτικά κανάλια και τα προϊόντα τους, από τη στιγμή που τροφοδοτεί τη λειτουργία του από τις εισφορές τεσσάρων εκατομμμυρίων νοικοκυριών στη χώρα μας. Όπως επίσης και για τις ευθύνες των πολιτικών προϊστάμενων της ηγεσίας αυτής, οι οποίοι όχι μόνο ανέχονταν αλλά πιθανώς ενθάρρυναν τους τρόπους άσκησης μιας τέτοιας διοίκησης.
Ηθελημένα και στοχευμένα ένας τέτοιος προβληματισμός μένει πεισματικά εκτός ατζέντας. Οι λόγοι είναι ιστορικοί και πολιτικοί. Η ΕΡΤ ήταν ο σημαντικός βραχίονας της κρατικής προπαγάνδας που στην πορεία της εξελίχθηκε σε μηχανισμό και σύστημα ικανοποίησης διακομματικών, διαπολιτικών, διασυνδικαλιστικών και δημοσιογραφικών συμφερόντων. Ήταν και είναι το «αποκούμπι» όλων των κομματικών μηχανισμών, χώρος προώθησης αστέγων φίλων και διασημοτήτων, μηχανισμός στήριξης ιδιωτικών εταιριών προμηθειών, χώρος όπου άνθησε και γιγαντώθηκε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και διαφθορά με τους εκπροσώπους συνδικαλιστές να λειτουργούν ως τα καλύτερα διορισμένα στελέχη της εκάστοτε κυβέρνησης.
Η πίσω, κρυφή όψη του δημοσιευμένου πορίσματος κρύβει την στοχευμένη απαξίωση της τηλεοπτικής παραγωγής από την ΕΡΤ, την αξιοποίηση και χρησιμοποίηση του τεχνολογικού και ανθρώπινου τεχνικού δυναμικού προς κάλυψη των αναγκών προβολής και προπαγάνδας της πολιτικής σκηνής αλλά και των ιδιωτικών καναλιών, τις κλειστές πύλες του ραδιομεγάρου στο δημόσιο λόγο της κοινωνίας, στον πολιτισμό, στην παιδεία. Η ΕΡΤ λειτουργεί ως το κομματικό, πολιτικό αντίβαρο της ξετσιπωσιάς των ιδιωτικών καναλιών.
Οι εκάστοτε διοικούντες της, και όχι μόνο η προηγούμενη διοίκηση του Χρήστου Παναγόπουλου, αυτή την πολιτική υπηρέτησαν. Ξεχνάμε τα δάνεια της ΕΡΤ τη δεκεαετία του ΄90 που ως διά μαγείας «εξαφανίστηκαν» χωρίς ποτέ κανείς να μάθει πού πήγαν τα λεφτά; Τις συνεχείς παρεμβάσεις των εισαγγελέων, τη διενέργεια ΕΔΕ, τις εξαφανίσεις στελεχών της ΕΡΤ που τολμούσαν να χαράξουν διαφορετική γραμμή; Τις συκλονιστικές καταγγελίες των τηλεοπτικών παραγωγών πριν τέσσερα χρόνια;
Η πορεία της κρατικής τηλεόρασης είναι χαραγμένη σε ρότα πολιτικών με μιντιακά συμφέροντα. Για αυτό και ο ρόλος που θα μπορούσε να ασκήσει ως δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας υποκρύπτεται πάντα. Για να προβάλλονται προς πρόσκαιρη ικανοποίηση της δυσαρέσκειας παρατυπίες, σπατάλες, σκάνδαλα. Το πολύ πολύ να ανακοινωθεί άλλη μια εισαγγελική έρευνα για να καταλήξει μετά από τρία χρόνια σε απαλλακτικά βουλεύματα των υπευθύνων.
Τα στοιχεία είναι δημοσιευμένα και αναρτημένα σε εκατοντάδες Μέσα στο Διαδίκτυο για να συμπηρώσουν τη μεγάλη βάση δεδομένων με τα «σκάνδαλα» της ΕΡΤ. Αυτό που λείπει, ως συνήθως, είναι η συζήτηση και ο προβληματισμός για το ρόλο του δημόσιου ή κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Για την ανάγκη ύπαρξης και λειτουργίας του, ως αντίβαρο στα ιδιωτικά κανάλια και τα προϊόντα τους, από τη στιγμή που τροφοδοτεί τη λειτουργία του από τις εισφορές τεσσάρων εκατομμμυρίων νοικοκυριών στη χώρα μας. Όπως επίσης και για τις ευθύνες των πολιτικών προϊστάμενων της ηγεσίας αυτής, οι οποίοι όχι μόνο ανέχονταν αλλά πιθανώς ενθάρρυναν τους τρόπους άσκησης μιας τέτοιας διοίκησης.
Ηθελημένα και στοχευμένα ένας τέτοιος προβληματισμός μένει πεισματικά εκτός ατζέντας. Οι λόγοι είναι ιστορικοί και πολιτικοί. Η ΕΡΤ ήταν ο σημαντικός βραχίονας της κρατικής προπαγάνδας που στην πορεία της εξελίχθηκε σε μηχανισμό και σύστημα ικανοποίησης διακομματικών, διαπολιτικών, διασυνδικαλιστικών και δημοσιογραφικών συμφερόντων. Ήταν και είναι το «αποκούμπι» όλων των κομματικών μηχανισμών, χώρος προώθησης αστέγων φίλων και διασημοτήτων, μηχανισμός στήριξης ιδιωτικών εταιριών προμηθειών, χώρος όπου άνθησε και γιγαντώθηκε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και διαφθορά με τους εκπροσώπους συνδικαλιστές να λειτουργούν ως τα καλύτερα διορισμένα στελέχη της εκάστοτε κυβέρνησης.
Η πίσω, κρυφή όψη του δημοσιευμένου πορίσματος κρύβει την στοχευμένη απαξίωση της τηλεοπτικής παραγωγής από την ΕΡΤ, την αξιοποίηση και χρησιμοποίηση του τεχνολογικού και ανθρώπινου τεχνικού δυναμικού προς κάλυψη των αναγκών προβολής και προπαγάνδας της πολιτικής σκηνής αλλά και των ιδιωτικών καναλιών, τις κλειστές πύλες του ραδιομεγάρου στο δημόσιο λόγο της κοινωνίας, στον πολιτισμό, στην παιδεία. Η ΕΡΤ λειτουργεί ως το κομματικό, πολιτικό αντίβαρο της ξετσιπωσιάς των ιδιωτικών καναλιών.
Οι εκάστοτε διοικούντες της, και όχι μόνο η προηγούμενη διοίκηση του Χρήστου Παναγόπουλου, αυτή την πολιτική υπηρέτησαν. Ξεχνάμε τα δάνεια της ΕΡΤ τη δεκεαετία του ΄90 που ως διά μαγείας «εξαφανίστηκαν» χωρίς ποτέ κανείς να μάθει πού πήγαν τα λεφτά; Τις συνεχείς παρεμβάσεις των εισαγγελέων, τη διενέργεια ΕΔΕ, τις εξαφανίσεις στελεχών της ΕΡΤ που τολμούσαν να χαράξουν διαφορετική γραμμή; Τις συκλονιστικές καταγγελίες των τηλεοπτικών παραγωγών πριν τέσσερα χρόνια;
Η πορεία της κρατικής τηλεόρασης είναι χαραγμένη σε ρότα πολιτικών με μιντιακά συμφέροντα. Για αυτό και ο ρόλος που θα μπορούσε να ασκήσει ως δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας υποκρύπτεται πάντα. Για να προβάλλονται προς πρόσκαιρη ικανοποίηση της δυσαρέσκειας παρατυπίες, σπατάλες, σκάνδαλα. Το πολύ πολύ να ανακοινωθεί άλλη μια εισαγγελική έρευνα για να καταλήξει μετά από τρία χρόνια σε απαλλακτικά βουλεύματα των υπευθύνων.
Σχόλια
