Και εκεί που στην Αθήνα κυριαρχούσε ο απόλυτος εφησυχασμός ότι δήθεν το ελληνικό λόμπι και οι «φιλέλληνες» γερουσιαστές Μενέντεζ και σια είχαν εξασφαλίσει μια σημαντική νίκη κατά του επεκτατισμού της Τουρκίας ήρθαν οι διαψεύσεις. Η Γερουσία των ΗΠΑ ενέκρινε το σχέδιο περί της Εθνικής Άμυνας της χώρας χωρίς να συμπεριλάβει τους περιορισμούς που είχε θέσει ο πρόεδρος της επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας και προέβλεπαν δύο όρους: 1) Ο πρόεδρος τον Μπάϊντεν να αποδείξει στη Γερουσία ότι η πώληση νέων F-16 και η αναβάθμιση παλαιότερων είναι σύμφωνες με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και 2) η Τουρκία να δεσμευτεί ότι δεν θα χρησιμοποιήσει τα νέα οπλικά συστήματα σε «μη εγκεκριμένες υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος».
Σε άβολη θέση οι Έλληνες κυβερνητικοί παράγοντες και οι ιστοσελίδες που πρωτοστάτησαν στην προβολή της «εργώδους» προσπάθειας του πολλαπλά διαπλεκόμενου ιερατείου της ομογένειας των ΗΠΑ και ομάδας γερουσιαστών έσπευσαν σε νέους καθησυχασμούς ότι η παραπάνω απόφαση της Γερουσίας ήταν προϊόν μιας «σικέ» διαδικασίας συναλλαγής μεταξύ της κυβέρνησης και των Ρεπουμπλικάνων νομοθετών για να μην περάσουν οι τροπολογίες των Μενέντεζ και Κρις βαν Χόλεν. Με την ίδια μάλιστα βεβαιότητα διαβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν έχει κριθεί καθώς ο Μενέντεζ διατηρεί δικαίωμα βέτο στη κοινή συνεδρίαση Γερουσίας και Βουλής.
Είναι βέβαιο ότι οι αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ για το ρόλο και τη στάση της υπερδύναμης απέναντι στη Τουρκία θα συνεχιστούν. Οι ΗΠΑ, και ολόκληρο το δυτικό στρατόπεδο, συνεχίζουν να υφίστανται τις συνέπειες των βαθύτατων ανταγωνισμών και των αντιθέσεων που οξύνονται μπροστά στις επερχόμενες ενδιάμεσες εκλογές όπου αναμένονται ανακατατάξεις και αλλαγή των συσχετισμών τόσο στη Γερουσία όσο και στη Βουλή.
Οι «φιλέλληνες» εξ Αμερικής επιτήδεια σιωπούν για το αναφαίρετο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και για τον διεθνώς αναγνωρισμένο εναέριο χώρο των 10 ν.μ. Σε όλες τις υποθέσεις εργασίας αυτά έχουν ήδη παραχωρηθεί στη γειτονική χώρα ως δείγματα καλής θέλησης
Το παράδοξο είναι το επίσημο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας να εναποθέτει τα κυριαρχικά δικαιώματα και την ίδια την υπόσταση της χώρας στις εσωτερικές αντιθέσεις των συμμάχων της και να εξαρτά την ίδια την ακεραιότητά της από την έκβαση της ενδόρηξης στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το παράδοξο είναι μια χώρα να παραδίδει τα κλειδιά της προάσπισης της ύπαρξής της ως διαπραγματευτικά ατού των διευθετήσεων των σχέσεων μεταξύ τρίτων χωρών, στην περίπτωση μας μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας.
Και φθάνουν στα όρια της βαθύτατης περιφρόνησης της νοημοσύνης των απλών πολιτών οι «καταγγελίες» του ΣΥΡΙΖΑ για αποτυχία των κυβερνητικών χειρισμών όταν ως κυβέρνηση «δίδαξε» τι θα πει υποτέλεια με την υπογραφή της συμφωνίας για τις βάσεις της Σούδας και Αλεξανδρούπολης, με τη Συμφωνία των Πρεσπών κ.ο.κ.
Σε πείσμα των συστηματικά καλλιεργούμενων ψευδαισθήσεων και εφησυχασμών είναι γνωστό ότι τόσο οι ρεπουμπλικάνοι ιθύνοντες όσο και οι δημοκρατικοί δεν έχουν κρύψει τις προθέσεις και τις προσπάθειες τους για συγκράτηση της Τουρκίας στο «δυτικό μαντρί» με αντάλλαγμα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Από την πολιτική αυτή δεν ξεφεύγουν και οι εισηγήσεις Μενέντεζ. Στις περίφημες τροπολογίες του γίνεται λόγος για «μη εγκεκριμένες υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος». Ποιές είναι άραγε οι εγκεκριμένες εκτός από τις ΝΑΤΟϊκές που και σήμερα πραγματοποιούνται ανεμπόδιστα; Οι «φιλέλληνες» εξ Αμερικής επιτήδεια σιωπούν για το αναφαίρετο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και για τον διεθνώς αναγνωρισμένο εναέριο χώρο των 10 ν.μ. Σε όλες τις υποθέσεις εργασίας αυτά έχουν ήδη παραχωρηθεί στη γειτονική χώρα ως δείγματα καλής θέλησης…
Επίσκεψη Πάιατ στην Τουρκία
Μέσα σε αυτό το κλίμα ένας άλλος παλιός γνωστός μας και «φιλέλληνας», ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, πλέον με αναβαθμισμένο ρόλο ως βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδιος για θέματα Ενέργειας επισκέπτεται αυτές τις μέρες την Τουρκία. Εκεί δεν λυπήθηκε τα λόγια για να υπερθεματίσει σχετικά με τον «κρίσιμο ρόλο» της Τουρκίας ως «μεγάλης οικονομίας» και πολύτιμου «συμμάχου του ΝΑΤΟ». Οι δηλώσεις αυτές γίνονται σχεδόν παράλληλα με αντίστοιχες του Ρώσου προέδρου Πούτιν που δήλωνε την πρόθεση ενίσχυσης των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου και την ανάδειξη της Τουρκίας σε φερέγγυο ενδιάμεσο κόμβο-προμηθευτή ενεργειακών πόρων προς την Ευρώπη.
Είναι παραπάνω από φανερό ότι οι συνεχιζόμενοι εκβιασμοί της Τουρκίας και η στάση του «επιτήδειου ουδέτερου» αποδίδουν και ο διαγωνισμός προσφορών Ανατολής και Δύσης προς την Τουρκία καλά κρατεί. Είναι αυτή ακριβώς η στάση τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ρωσίας που αποθρασύνει τον Ερντογάν και ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας και ξεδιπλώνει όλο και πιο επιθετικά τις βλέψεις του σε βάρος όλων των λαών της περιοχής. Είναι αυτό που επιτρέπει στην Τουρκία να προγραμματίζει νέες γεωτρήσεις σε Κύπρο και νότια της Κρήτης και να διατυμπανίζει δημόσια και ατιμώρητα ότι για να επιτευχθεί ηρεμία στο Αιγαίο αρκεί η Ελλάδα να αναγνωρίσει «τη δύναμη και τα όριά της». Το λεγόμενο Διεθνές Δίκαιο μπορεί να πάει στα σκουπίδια με τις ευλογίες των συμμάχων και της διεθνούς κοινότητας.
