Η διαπραγμάτευση – παρωδία μεθοδεύει τα επόμενα βήματα της καταστροφής. Του Δημήτρη Υφαντή
Επιθεώρηση-έλεγχος εφαρμογής-δόση. Κλείνουν τρία χρόνια και κάθε πράξη του δράματος καταλήγει στο μπήξιμο όλο και πιο βαθιά του μαχαιριού, στην παγίδευση σε όλο και πιο ασφυκτικά δεσμά. Για άλλη μία φορά η δόση παραμένει ως… επόμενη, μέχρις ότου μεθοδευτεί η υλοποίηση του προγράμματος βήμα προς βήμα. Πλέον, αυτά τα βήματα αγγίζουν απειλητικά τους πιο ζωτικούς κόμβους της οικονομικής ζωής, της κοιν ωνικής συνοχής και της κρατικής υπόστασης.
Η αρπαγή των τραπεζών
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είχε εξαρχής περιβληθεί με το αδιαμφισβήτητο τεκμήριο μιας αναγκαστικής απαίτησης. Πώς μπορούσαν να υπάρχουν αντιρρήσεις; Χωρίς τα 50 δισ. οι τράπεζες καταρρέουν, άρα χρεοκοπία. Σήμερα, μετά το αστραπιαίο χτύπημα στην Κύπρο, έχουμε το έργο μπρος στα μάτια μας. Κι άμεσα η τρόικα εδώ, χωρίς καμία δυσκολία είναι η αλήθεια, ματαίωσε εν… θερμώ τη συγχώνευση της Εθνικής με τη Eurobank.
Ίσως ορισμένοι αναρωτιούνται ακόμη: Στα ζόρια των τραπεζιτών και τις μηχανορραφίες των τροϊκανών, ποιο είναι άραγε το αντικείμενο του ενδιαφέροντος για τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα και συνεπώς και για την Αριστερά; Μα πρόκειται ακριβώς περί αυτού. Παταγωδώς καταρρέει κάθε ιδεολόγημα περί «ελεύθερης αγοράς» και «ανταγωνισμού» και απροκάλυπτα η τριάδα Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ «αποφασίζουν και διατάζουν» την αρπαγή και το διαμοιρασμό, κατά το δοκούν, του πιο βασικού τραπεζικού πυλώνα.
Εθνική Τράπεζα συνεπάγεται: Συγκέντρωση των λαϊκών αποταμιεύσεων και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και στρατηγικό ποσοστό του Δημοσίου στη μετοχική της σύνθεση. Η Αριστερά, τώρα, όπως και με την Κύπρο, τρέχει αιφνιδιασμένη πίσω από τις εξελίξεις. Όφειλε να είχε προβάλει ένα σχέδιο κατ’ αρχάς σωτηρίας της Εθνικής και ταυτόχρονης αλλαγής της με στόχο την εθνικοποίησή της, ως δημόσιου τραπεζικού πυλώνα που θα έχει καθοριστικό ρόλο στην όποια προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας, παραγωγικής ανασυγκρότησης και, πάντως, σε πλήρη αντιδιαστολή με την καταδικαστική προοπτική του ξεπουλήματός της, στο οποίο οδηγεί η ανακεφαλαιοποίηση και το πέρασμά της στον Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Η Καθημερινή αποκάλυψε το mail με τις οικείες υπογραφές (Poul, Klaus, Mathias) και το εξίσου οικείο παγερό ύφος της τρόικας: «΄Η σταματάτε αμέσως τις διαδικασίες της συγχώνευσης ή αλλιώς συρρικνώνετε και πουλάτε το νέο σχήμα σε σύντομο χρονικό διάστημα».
Μάλιστα! Κι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δήλωσε στη Βουλή κατηγορηματικά: «Τι θα πει αφελληνισμός; Εγώ θέλω καλές τράπεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλική, γερμανική, ελληνική ή αμερικανική». Σωστός: Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) θα ελέγξει απόλυτα το τραπεζικό σύστημα και ανεμπόδιστα θα ποδηγετήσει την οικονομική ζωή της χώρας. Για την καταρρακωμένη εγχώρια ολιγαρχία προβλέπεται περαιτέρω οδυνηρή προσαρμογή σε ρόλους μειωμένων προσδοκιών.
Διωγμοί, λεηλασία και κράτος πειθαρχείο
Είναι προφανές πως η αρπαγή του πιο σημαντικού κομματιού του τραπεζικού συστήματος διά του ΤΧΣ διαπλέκεται άμεσα με τις επιδιώξεις άγριας αφαίμαξης, που είναι δύσκολο να συγκαλυφθούν υπό τον ουδέτερο τίτλο Ανοιχτά κεφάλαια διαπραγμάτευσης. Κι είναι κατανοητό πως χωρίς, ας πούμε, την (τηλεοπτική είναι η αλήθεια) περίπτωση Μανιτάκη θα στερούνταν κάθε αντικειμένου η επικοινωνιακή διαχείριση της μεθόδευσης όσων απεργάζονται.
Επίκειται ένας νέος γύρος άγριας λεηλασίας των εισοδημάτων και των περιουσιών, αυτή είναι η ουσία στη «ρύθμιση» (άλλος ένας κυνικός ευφημισμός) των χρεών και στη μετονομασία του χαρατσιού. Τα λαϊκά στρώματα θα εξοντωθούν μέχρι τελευταίας ρανίδας πάσης φύσης ιδιοκτησίας, που τους επιτρέπει ακόμα ανάσες επιβίωσης και αντοχής.
Η ιδιωτική περιουσία, κινητή και ακίνητη, έχει μπει στο στόχαστρο πολυεθνικών μεγαθηρίων κι η τρόικα πρακτορεύει ανοιχτά τα συμφέροντά τους. Παράλληλα, στο δημόσιο τομέα, πέραν των μαζικών προγραφών για τους υπό διωγμό υπαλλήλους, μέσω των διακλαδισμένων σε κάθε νευραλγική υπηρεσία εντεταλμένων της task force, ο κρατικός μηχανισμός μπαίνει σε τροχιά αυταρχικής αναμόρφωσης στα πρότυπα της εργασιακής ζούγκλας, που έχει ήδη εμπεδωθεί στον ιδιωτικό τομέα. Το όχημα εδώ θα είναι η «μηχανή» παραγωγής και ομηρίας των επίορκων. Οι συνέπειες ήδη γίνονται αντιληπτές, όσο αναπτύσσεται διάχυτα ένα κλίμα ενοχοποίησης και εκφοβισμού. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο, με κατοχυρωμένο πλέον το προληπτικό δικαίωμα της πειθαρχικής απόλυσης, είναι προ των πυλών.
Κι όσο για τη δόση;
Ούτε καν γι’ αυτό δεν της πέφτει λόγος της ελληνικής κυβέρνησης. Η σημαντική δόση λένε οι της τρόικας θα είναι η… μεθεπόμενη! Γιατί;
Τότε λήγουν σημαντικές υποχρεώσεις εξόφλησης ομολόγων του χρέους. Μέχρι τότε υπάρχει χρόνος, όπως ο πλέον αρμόδιος κ. Στουρνάρας το είπε εξαρχής, ώστε να τα μεθοδεύσουνε όλα. Συμπεριφέρονται -το πιστεύουν άραγε στ’ αλήθεια ή έτσι καμώνονται;- λες και τίποτα δεν τους απειλεί.
