Μέσα από τα μάτια ενός 18χρονου.
Δεν ξέρω γιατί γράφω αυτά που γράφω. Ίσως γιατί θέλω να τα βγάλω από μέσα μου. Ίσως γιατί θέλω να δω αν έχω δίκιο, ακούγοντας σχόλια άλλων. Ίσως για να δω αν έχει απήχηση η φωνή ενός 18χρονου. Ίσως για να δώσω ελπίδα στον κόσμο ότι υπάρχουν και παιδιά που δεν είναι άξια τέκνα του καπιταλισμού, ίσως… ίσως ….ίσως….
Σεπτέμβρης του 09: Προκήρυξη εκλογών
Οκτώβριος: Το ΠΑΣΟΚ ενωμένο δυνατό κερδίζει τις εκλογές.
Πέρα από το γεγονός ότι άλλο ήταν το πρόγραμμά του και άλλα κάνει,[…] πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: γιατί αγοράζεις μια επιχείρηση που έχει φαλιρίσει; Μπορεί όντως να μην ήξεραν στην πλήρη του έκταση το χρέος, το έλλειμμα και τα λοιπά, ή να τα ήξεραν όπως ισχυριζόταν ο Προβόπουλος, αλλά μια ιδέα σίγουρα την είχαν. Στο ίδιο μαγαζί ήταν άλλωστε, μόνο που αντί για πρόεδροι ήταν υπάλληλοι. Και ξαναρωτώ! Γιατί έρχεσαι να διαχειριστείς με ΜΕΓΑΛΗ χαρά μια χρεοκοπημένη χώρα; Αμέσως μετά έρχονται τα μέτρα για αυξήσεις ΦΠΑ, ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, αναδιάρθρωσή του ώστε να πουληθεί αργότερα πιο ακριβά και άλλα τέτοια ωραία. Σήμερα πάρθηκαν καινούργια μέτρα πάλι! Και άλλα λεφτά δηλαδή στα ταμεία. Αν συνυπολογίσουμε και τα 100 δισ. που έρχονται ως οικονομική ενίσχυση πολύ φοβάμαι ότι το ΠΑΣΟΚ για τα επόμενα χρόνια θα τρώει με χρυσά κουτάλια, σαν αυτά που υπόσχεται ο μουσουλμανισμός στους πιστούς του (μετά θάνατον όμως). Μπορεί να μην κυβερνά το ΠΑΣΟΚ και να μην παίρνει τις αποφάσεις. Είναι όμως δυνατόν να επωμιστεί τόσο πολιτικό κόστος χωρίς να κερδίσει κάτι; […].
Και από την άλλη έχεις τον κόσμο να λέει… εεε μωρέ 10 χρόνια είναι θα τα βγάλουμε πέρα. Άλλα μετά θα είμαστε καλά. Σαν τότε δηλαδή που η Ελλάδα από το τίποτα πέρασε στον καπιταλισμό σχεδόν ακαριαία. Μόνο που αυτή η εποχή δεν προβλέπεται να έρθει. […]
Ξεχνούν επίσης ότι κατά ένα μεγάλο μέρος της με τη γραφειοκρατία της, με τα δικαστήριά της που δίκαζαν μόνο ληστές περιπτέρων, με τα νοσοκομεία και την παιδεία της, η Ελλάδα ήταν ήδη μια σάπια χώρα. Και ακόμα χειρότερα, δεν καταλαβαίνουν πως μια χώρα δεν είναι μια επιχείρηση που απολύει τους εργαζόμενους για να σωθεί. Η Ελλάδα δεν είναι το Κοινοβούλιο. Είναι ο λαός της, Έλληνες και ξένοι. Πώς γίνεται να σώζεις την Ελλάδα βυθίζοντας το λαό στην άβυσσο; Εγώ προβλέπω μια αφρικανοποίηση της Ελλάδος. Δηλαδή ένα ισχυρότατο κόμμα να κυβερνά κάνοντας μεγάλες συμφωνίες με ιδιώτες για την εκμετάλλευση του λαού, των υποδομών και του όποιου πλούτου και ο λαός θα βρίσκεται διαρκώς σε εμφύλιο πόλεμο! Ο ταξιτζής θα σκοτώνεται με τον δημόσιο υπάλληλο, ο δημόσιος με τον ιδιωτικό και ο ιδιωτικός με τον ελεύθερο επαγγελματία. Όλοι θα κοιτούν το δέντρο και θα χάνουν το δάσος, για ακόμα μια φορά. […]
Ο 18χρονος PriestJohn
