Ο σεχταρισμός της ενότητας στη ρίζα της διάσπασης.
Ανθεί προεκλογικά το λαθρεμπόριο της ενότητας. Είναι επικοινωνιακό ατού, ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα. Πατάει στην υπαρκτή ανάγκη αναχαίτισης της επίθεσης, στις αγωνίες και στα οράματα του κόσμου της Αριστεράς.
«Σεχταρισμός στο τετράγωνο» ήταν ο τίτλος του άρθρου που δημοσιεύτηκε στο Δρόμο της 2/10. Το λογοπαίγνιο με τον εκθέτη παραπέμπει στη διπλή κάθοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δήμο της Αθ ήνας και στην περιφέρεια Αττικής. Αντίστροφα, όμως, τα πράγματα, αντιστρέψαμε κι εμείς τον τίτλο.
Εμφύλιος ακολούθησε την Ενωμένη Αριστερά του ’74. Διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕεσ μετά το ενωτικό εγχείρημα της αλήστου μνήμης Συμμαχίας. Κοσμογονία το ’89: Η Αριστερά ενωμένη, στο επίκεντρο των εξελίξεων. Τζαννετάκης, Ζολώτας, Μητσοτάκης. Πλουραλισμός και «δημοκρατική πληροφόρηση» ήταν ο ευφημισμός στις αφίσες του ενιαίου Συνασπισμού, που σεμνυνόταν για την καθιέρωση των ιδιωτικών καναλιών. Ακόμα πληρώνουμε… Άρση των διαχωριστικών, κάψιμο των φακέλων, διαγραφή της ιστορικής μνήμης. Λήθη, πλίνθοι, κέραμοι…
Δεν είναι η πρώτη φορά που εγκαλούνται για σεχταρισμό άνθρωποι της γενιάς μας. Και τότε ακούσαμε πολλά… Μόνο που, μετά, η Αριστερά βρέθηκε σε άλλο επίκεντρο. Του σεισμού: Το ΚΚΕ σε τρία κομμάτια, το εσωτερικό ομοίως. Διάσπαση, λοιπόν, μετά από κάθε ενωτική προσπάθεια. Και το χειρότερο: η Αριστερά και η υπόθεση της ενότητας επιστρέφει σισύφεια σε χειρότερο σημείο από εκεί που ξεκίνησε. Νομοτέλεια;
Όταν η ενότητα γίνεται άρον άρον, με προεκλογική συγκόλληση ετερόκλητων προγραμμάτων από τα πάνω, χωρίς να πατάει σε κοινούς πολιτικούς στόχους, τότε δεν πάει μακριά.
Η πανηγυρική ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε 3 ψηφοδέλτια. Ιδιότυπη πολιτική «αττική σύνταξη»… Ένα απ’ αυτά γράφει στον τίτλο του Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής! (Αλήθεια, απέναντι είναι οι σεχταριστές;)
Ηχεί παράδοξο, αμέσως μετά τη διάσπαση, να εμπορεύεσαι επικοινωνιακά την ενότητα. Εγκαλούμαστε ωστόσο εμείς, γιατί δεν κατεβήκαμε μαζί. Στην Αθήνα, μας δίνεται άφεση λόγω ΣΥΝ, στην Αττική, όμως;
«Πολιτικά πρέπει να απαντήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ» το αμετροεπές, κατά τη γνώμη μας, ερώτημα. Δεν ήμασταν μαζί στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλουμε να γίνουμε μέρος του προβλήματος. Κατεβήκαμε χωριστά στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Τότε που καλούμασταν να αψηφήσουμε τις πολιτικές μας θέσεις «για να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή». Μπήκε…
Και αν ήταν συνεπής κανείς στη λογική της «αποτελεσματικής ψήφου», θα ’πρεπε τώρα να καλεί σε υπερψήφιση των αντικαπιταλιστικών ψηφοδελτίων, καθώς για πρώτη φορά είναι ορατό το ενδεχόμενο εκλογής πολλών δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων. Και όχι να καλεί εμάς να συμβάλουμε στην αλλαγή εσωτερικών συσχετισμών, με την επικαρπία του εκλογικού αποτελέσματος εκ προοιμίου εγγραπτέα στο τραπέζι του ΣΥΡΙΖΑ. Ομοτράπεζοι ήμασταν;
Σεχταρισμός είναι σήμερα να λες πως θα διώξεις την τρόικα από μια μόνη περιφέρεια (με κίνδυνο να ξεσηκωθούν εναντίον σου οι υπόλοιπες…). Η εμμονή στον ευρωπαϊσμό και στη διαχείριση, όταν ο κόσμος έχει καταλάβει τι σημαίνει ευρώ, ΟΝΕ, Ε.Ε. Τα επόμενα 10 χρόνια, δυστυχώς, θα βοηθήσουν να το εμπεδώσουμε και οι υπόλοιποι.
Η Αριστερά σήμερα ή θα είναι αντιδιαχειριστική ή δεν θα ’ναι Αριστερά. Σεχταρισμός είναι να είσαι με τη ΓΣΕΕ. Και η ενότητα είναι στα πρωτοβάθμια σωματεία. Να μη λες ένα ξεκάθαρο «όχι» στον «Καλλικράτη», παραμένοντας σε παρωχημένες αντιλήψεις περί Τ.Α.
Βέβαια, άλλο κοινή κάθοδος και άλλο κοινή δράση της Αριστεράς. Το πρόβλημα είναι πως μερικοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το πρώτο, αντιπαρέρχονται το δεύτερο…
Στο κενό, λοιπόν, η έγκληση. Άλλοι θα «πρέπει να απαντήσουν πολιτικά». Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να αποφεύγονται αφ’ υψηλού εκφράσεις που εγκλείουν απαξία και περιφρόνηση σε αγωνιζόμενα κομμάτια της Αριστεράς με διαφορετικές επιλογές.
Μια παρατήρηση
Ο σύντροφος μπερδεύει πολλές ανόμοιες καταστάσεις, αλλά υπάρχει το ελαφρυντικό πως η κατάσταση είναι, έτσι κι αλλιώς, λίγο μπερδεμένη. Το ερώτημα δεν είναι τι έχει δώσει και ποιος ο απολογισμός της συνδιαχειριστικής Αριστεράς. Το ερώτημα είναι αν μια σεχταριστική λογική και αντίληψη προσφέρει κάτι σήμερα για την ουσιαστική ανασυγκρότηση, επαναθεμελείωση κ.λπ. της Αριστεράς. Η «καθαρότητα» και ο «πλατφορμισμός» δεν προσφέρουν πολλά πράγματα. Όσο αφορά την τελευταία φράση του συντρόφου, συμφωνούμε και επαυξάνουμε!
