Μέσα στο χαμό των ημερών, προκύπτει και η πολυδιαφημιζόμενη επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα. Αν θυμόμαστε καλά, σχεδόν αυτοκαλέστηκε και η επίσκεψή του συμπίπτει με ευρύτερες ανακατατάξεις στην περιοχή.
Οι εκλογές στην κατεχόμενη πλευρά της Κύπρου, η πορεία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, οι αιτιάσεις της Τουρκίας για το Αιγαίο και οι συνεχείς παραβιάσεις, καθώς και το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την περιοχή, θα δικαιολογούσαν μια αναβολή της επίσκεψης αυτής για καλύτερες μέρες.
Φυσικά το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό όταν ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός ομολογεί πως δεν κυβερνιέται η Ελλάδα από ελληνική κυβέρνηση αλλά από τη διεθνή επιτροπεία Ε.Ε.-ΔΝΤ. Σε μια στιγμή, λοιπόν, που δεν είσαι καν κυρίαρχος –και ούτε φυσικά σκέφτεσαι να χρησιμοποιήσεις μια πολιτική διαφοροποιημένων συμμαχιών για να βρεις στηρίγματα αντίθεσης προς την ασφυκτική πίεση που ασκεί η διεθνής επιτροπεία–, τότε εγείρονται πολλά ερωτηματικά για το σε πιο πλαίσιο, σε ποια πολιτική στόχευση εντάσσεται η προγραμματισμένη επίσκεψη.
Αντίθετα, από την πλευρά της Τουρκίας είναι πιο καθαροί και διακηρυγμένοι οι στόχοι και οι επιδιώξεις της επίσκεψης. Για άλλη μια φορά θα διαπρέψει η διπλωματία κοπής «Φον Δρούτσα». Η διχοτόμηση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία είναι ένας στόχος που βολεύει πολλές δυνάμεις, ίσως και την παρέα του Μαξίμου… Στην εποχή της περιορισμένης κυριαρχίας και των «βελούδινων» συνόρων, στην εποχή της τριπλής εποπτείας, όταν και κείμενα που ψηφίζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο συντάσσονται από την τριπλή επιτροπή, τότε η απαίτηση για πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία καταντά εντελώς περιττή και έντονα χλευασμένη από την ευρωπαΐζουσα κοσμοπολίτικη φιλο-ΔΝΤ ή υπό ΔΝΤ ελίτ της χώρας. Σε λίγες μέρες θα δούμε καθαρότερα… K.A.
