Επτά χρόνια λειτουργεί το ραδιόφωνο ανελλιπώς.
Ένα καλό ραδιόφωνο, ένα προοδευτικού περιεχομένου ραδιόφωνο, ένα ραδιόφωνο που δεν ανήκει σε εμπορικό δημοσιογραφικό συγκρότημα και δεν είναι εργολαβικών συμφερόντων. Προσωπικά, δεν υπήρξε ούτε μία φορά που πήγα να κάνω εκπομπή αγγαρεία. Η επικοινωνία με ένα πρώτης τάξεως ακροατήριο παραμένει ανταποδοτική και απολαυστική. Αλλά, βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι ρόδινα. Ότι ο σταθμός εκπληροί την αποστολή του με βάση τις απαραίτητες προδιαγραφές ενός αριστερού προσανατολισμού, σε σχέση με τις αυξημένες και πιεστικές ανάγκες της εποχής και με δεδομένη την ύπαρξη ενός ικανού και πεπειραμένου δυναμικού.
Γιατί, λοιπόν, δεν είναι όλα ρόδινα ή τουλάχιστον όσο ρόδινα θα ήθελαν πάρα πολλοί ακροατές που το εκφράζουν αυτό επίμονα και με αγωνία στέλνοντας μηνύματα παντοιοτρόπως; Κάθε Κυριακή, μιλάω στο τηλέφωνο με δέκα, είκοσι ή και περισσότερους ακροατές και, καθημερινά, στο δρόμο, στο μετρό, στις διαδηλώσεις και τις πάσης φύσεως εκδηλώσεις που παρακολουθώ και συμμετέχω, γίνομαι αποδέκτης των σχολίων και των παρατηρήσεων των ακροατών μας. Γιατί αυτό και γιατί όχι εκείνο;
Δεν είναι πάντα εύκολο να απαντήσει κανείς. Ούτε έχουν πάντα δίκιο οι ακροατές. Αλλά όταν όλοι συμφωνούν σε κάτι, τότε, ακόμα κι αν έχουν άδικο, πρέπει να το λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σου γιατί, μετά από επτά χρόνια, σημαίνει ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Ο σταθμός συγκροτήθηκε πάνω στο μοντέλο των ιδιωτικών σταθμών χωρίς εξασφαλισμένη χρηματοδότηση. Ο διευθυντής, σε στενή σχέση με το κόμμα, αποφάσιζε για όλα και για όλους. Οι ενστάσεις και οι αντιρρήσεις αντιμετωπίζονταν με εξουθενωτική χαλαρότητα ή με τυπικό αυταρχισμό.
Ούτε, όμως, οι εργαζόμενοι δεν λειτούργησαν συλλογικά. Οι δημοσιογράφοι στην ΕΣΗΕΑ, οι ηχολήπτες στο κλαδικό σωματείο, οι μουσικοί παραγωγοί και το διοικητικό προσωπικό πουθενά. Εσωτερικά, όλοι οι συνεργάτες δεν είχαν καμία συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων ή στη διαμόρφωση του προγράμματος. Δεν ανταλλάσσονταν απόψεις, δεν αναπτύχθηκε δημιουργική κριτική, δεν ευδοκίμησαν ιδέες και προτάσεις για ποιοτική αναβάθμιση του σταθμού, δεν αναζητήθηκαν από κοινού λύσεις στα προβλήματα λειτουργίας… Οι απεργίες για την καθυστέρηση καταβολής των αμοιβών όλων, αποφασίζονταν και πραγματοποιούνταν μόνο από το κλαδικό σωματείο των τεχνικών ήχου.
Έχουμε το hardware, αλλά δεν ενεργοποιούμε το καταλληλότερο software. Κι έτσι, δεν πιάνουμε πάντα το σφυγμό της κοινωνίας για να ενσωματώσουμε δημιουργικά την ανταπόκριση από τον κόσμο μας. Να νιώθουν οι ραδιοφωνικές μας κεραίες τους παλμούς των ακροατών μας και να μεταφέρουν προς κοινοποίηση άμεσα και έμμεσα τις απόψεις, τις αγωνίες και τα αιτήματά τους. Δεν αξιοποιούμε αδιάκοπα τη θετική ανάδραση από τους αποδέκτες μας. Για να είναι το ραδιόφωνό μας πανταχού παρόν, πομπός και δέκτης ταυτόχρονα, να αξιολογεί, να επεξεργάζεται και να αναμεταδίδει τα «νέα», αλλά και να είναι μία από τις πιο ακονισμένες αιχμές στη φαρέτρα των κινημάτων αλλαγής και ανατροπής.
Εδώ και καιρό, ο σταθμός ήταν στον αυτόματο πιλότο. Ο προηγούμενος διευθυντής παραιτήθηκε για προσωπικούς, εξ όσων γνωρίζω, λόγους πριν από ενάμιση χρόνο. Θα μπορούσε και να μην είναι απαραίτητος ένας «διευθυντής» εάν ο σταθμός είχε μια δημοκρατική συγκρότηση. Να είχε, ίσως, ένα συντονιστή που λειτουργεί με δημιουργικές δημοκρατικές διαδικασίες. Αλλά δημοκρατικές διαδικασίες δεν προβλέφθηκαν από την αρχή ούτε χτίστηκαν καθ’οδόν.
Σ’ αυτό το πεδίο καλείται να «περπατήσει» ο Κώστας Αρβανίτης που επιλέχτηκε από την ηγεσία του Συνασπισμού ως νέος διευθυντής Στο Κόκκινο 105,5.
Και μ’ αυτή την αφορμή, επαναλαμβάνω απόψεις που έχω διατυπώσει κατ’ επανάληψιν, γραπτώς και προφορικώς, οριζοντίως και καθέτως. Επειδή είμαστε σε άλλη φάση, εμπόλεμη, όλοι μας οι «σταθμοί» πρέπει να φουλάρουν τις μηχανές τους, να ανεβάσουν τα ντεσιμπέλ τους, να επεκτείνουν την εμβέλειά τους. Στο Κόκκινο αναλογεί σημαντικό βάρος αυτής της προσπάθειας. Πρώτα πρώτα πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά, ώστε να ζυμώνονται και να ανταλλάσσονται απόψεις, να αναλαμβάνονται ευθύνες και να επιδιορθώνονται αδυναμίες. Επίσης, πρέπει να λειτουργεί κινηματικά. Αυτά είναι αλληλένδετα. Αφενός να παρακολουθεί και να αναδεικνύει όλες τις κινηματικές δράσεις, αφετέρου να δημιουργεί ο ίδιος κινηματικές δράσεις. Και να λειτουργεί πλουραλιστικά και αμφίδρομα, να εκφράζονται οι πολιτικοί, αλλά και οι ακροατές μέσα από το σταθμό.
Σε όλη την Ελλάδα, αναπτύσσεται έντονη και πολύμορφη δραστηριότητα η οποία πρέπει να καλύπτεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όχι μόνο η τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Όλες οι δράσεις, από τους δεκάδες πολιτικούς και πολιτιστικούς πυρήνες και τα στέκια που είναι διασπαρμένα σε όλη την επικράτεια, από τις αμέτρητες ομάδες, εργατικές, αγροτικές, επιστημονικές, φοιτητικές, καλλιτεχνικές κ.λπ., που δίνουν μάχες για τα δικαιώματα, την παιδεία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, τα διόδια ή τους μισθούς και τις συντάξεις. Και απ’ όλους τους πολίτες που δημιουργούν ή μάχονται ατομικά, μέσα κι έξω από κομματικούς σχηματισμούς, σε όλους τους τομείς της ζωής. Καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο.
Παράλληλα, πρέπει να ακούσουμε και τον κόσμο που δεν μας ακούει, που θέλει, αλλά δεν μπορεί, γιατί το σήμα μας δεν φτάνει ως το ραδιόφωνό του, στην Αθήνα, την Αττική και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Ένα δημοκρατικό και κινηματικό ραδιόφωνο είναι είδος πρώτης ανάγκης τούτες τις δύσκολες εποχές. Αφού το έχουμε, ας το επανεκκινήσουμε.
Στέλιος Ελληνιάδης
Υ.Γ. Με την ελπίδα ότι θα θεραπευτεί και η ανώμαλη οικονομική κατάσταση που ταλαιπωρεί όλους τους συνεργάτες του σταθμού.
