Παρατάξεις, τακτικές και υπονομεύσεις στην ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Μια σημαντική απεργία που κινητοποίησε χιλιάδες εργαζόμενους στους δήμους, αλλά και η αναστολή της δίνει τροφή για προβληματισμό. Για τα όρια του συνδικαλισμού των «συναλλαγών με τη διοίκηση» που έχουν επιβάλλει οι κυρίαρχες παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ), για την έλλειψη συντονισμού με άλλους κλάδους, για τη μικρή προετοιμασία και οργάνωση, για τους ασαφείς στόχους της κινητοποίησης. Η πενθήμερη απεργία γέννησε προσδοκίες στους εργαζόμενους κι ίσως για αυτό «έπρεπε» να ανασταλεί. «Η συνέχιση και η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων από αύριο θα δημιουργούσε διαφορετική κατάσταση στο εσωτερικό του κλάδου μας, αλλά και στην έκφραση της αλληλεγγύης με άλλους κλάδους εργαζομένων. Εμείς εκτιμάμε ότι οι δεσμεύσεις του υπουργείου Εσωτερικών δεν είναι τέτοιες που θα δικαιολογούσαν την αναστολή των κινητοποιήσεών μας, γιατί μερικές απ’ αυτές είναι αυτονόητες», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ Γιώργος Χαρίσης, επικεφαλής της Αυτόνομης Συνδικαλιστικής Κίνησης. Και επισημαίνει την άρνηση του υπουργείου να συζητήσει για αυξήσεις και όχι μειώσεις αποδοχών, διασφάλιση θέσεων εργασίας ενόψει εφαρμογής του «Καλλικράτη», μονιμοποίηση των συμβασιούχων, ιδιαίτερα στους ΧΥΤΑ ή στα κοινωνικά προγράμματα, όπως η Βοήθεια στο Σπίτι.
«Οι όποιες δικαιολογίες για δήθεν δέσμευση της κυβέρνησης για υπογραφή ΣΣΕ με την ικανοποίηση στο μέλλον (μετά το 2012) κάποιων θεσμικών επιμέρους αιτημάτων δεν μπορεί να ικανοποιεί κανέναν», αναφέρει η ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων- Παρεμβάσεων. Και συνεχίζει: «Η γνωστή πάντα δικαιολογία, ότι η συμμετοχή δεν ήταν σε ικανοποιητικά επίπεδα και οι δυσκολίες που έβαζαν τα σωματεία μεγάλες, είναι η μισή αλήθεια και σε καμιά περίπτωση ο ουσιαστικός λόγος για άτακτη υποχώρηση. Αυτό που κυριάρχησε στην απόφασή τους για το «μάζεμα» της απεργίας ήταν, για μια ακόμα φορά, ο φόβος να δυναμώσει, ξεφεύγοντας από τα χέρια τους, αλλά και ο φόβος ότι η συνέχιση της απεργίας μπορούσε να γενικεύσει μια συνολικότερη αντίδραση».
Έχει ενδιαφέρον να υπογραμμίσουμε τη στάση της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ) που, όπως έγινε φανερό όχι μόνο δεν σκόπευε να δώσει αγώνα με διάρκεια, αλλά δεν διέθετε και κανένα σχέδιο όταν προκήρυξε την απεργία. Καθώς, επίσης, αδιάφορη έως απεργοσπαστική υπήρξε στάση της ΔΑΚΕ αλλά και υπονομευτική προς την απεργία η παράταξη του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ). Η υιοθέτηση μιας τακτικής να μην ψηφίζει την απεργία και να προτείνει μετάθεσή της στις 15 Δεκεμβρίου, μέρα προκηρυγμένης απεργίας από την ΓΣΕΕ, είναι κάτι καινούργιο που δεν έμεινε ασχολίαστο από τους εργαζόμενους που συμμετείχαν σε αυτή την πολυήμερη απεργία.
Γ.Κ.
