Παρουσιάζοντας με πολλά ταρατατζούμ το πρόγραμμα «Γαλλία 2030», με το οποίο διακηρύσσει ότι θα υπερβεί την ενεργειακή κρίση και θα αναγεννήσει τη γαλλική οικονομία, ο Μακρόν κατέστησε σαφές ότι η πυρηνική ενέργεια κατέχει κεντρικό ρόλο στους σχεδιασμούς των ελίτ. Δηλώνει λοιπόν ότι τα επόμενα χρόνια η Γαλλία θα κατασκευάσει «μικρού μεγέθους σπονδυλωτούς πυρηνικούς αντιδραστήρες»* και ταυτόχρονα αυξάνει την πίεση στην Ε.Ε. να αναγνωρίσει ότι η πυρηνική ενέργεια είναι… πράσινη, κι άρα πρέπει να ενταχθεί χωρίς μισόλογα πια στον ενεργειακό σχεδιασμό των Βρυξελλών. Στα πλαίσια αυτά, την περασμένη εβδομάδα ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Μπρουνό Λεμέρ απέστειλε στην Κομισιόν επιστολή στην οποία τονίζει ότι «χρειαζόμαστε την πυρηνική ενέργεια για να κερδίσουμε τη μάχη για το κλίμα και να περιορίσουμε την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης», προσθέτοντας ότι «η πυρηνική ενέργεια είναι ήδη απαλλαγμένη από άνθρακα» (άρα είναι… φιλική προς το περιβάλλον!).
Την επιστολή συνυπογράφουν μάλιστα 8 ακόμη ομόλογοι του Λεμέρ από τα Βαλκάνια (Βουλγαρία, Ρουμανία, Κροατία, Σλοβενία), τη Φινλανδία και τα… «μαύρα πρόβατα» της Ε.Ε. (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία). Δεδομένου ότι η Γαλλία μπαίνει ήδη σε προεκλογικό κλίμα, η Μαρίν Λεπέν, θεωρούμενη βασική αντίπαλος του Μακρόν, τον κατηγόρησε ότι δίνει προεκλογικές υποσχέσεις – και «απάντησε» υποσχόμενη και αυτή με τη σειρά της ότι θα φυτέψει ακόμη περισσότερα «μικρά καινοτόμα πυρηνικά εργοστάσια» απ’ άκρη σε άκρη της Γαλλίας! Πέρα από τους γαλλικούς ψηφοθηρικούς καβγάδες, όμως, είναι σαφές ότι η γαλλική ελίτ τίθεται επικεφαλής μιας παγκόσμιας αντεπίθεσης του πυρηνικού λόμπι, που είχε αναγκαστεί να λουφάξει κάπως μετά το καταστροφικό «ατύχημα» στη Φουκουσίμα – το οποίο, παρεμπιπτόντως, όσο κι αν το αποσιωπούν τα μεγάλα ΜΜΕ, κάθε άλλο παρά είναι παλιά ιστορίαι**. Αυτή η αντεπίθεση αντανακλάται όλο και περισσότερο και σε δημοσιεύματα των εγχώριων ΜΜΕ, που όχι και τόσο δειλά πια αρχίζουν να διαφημίζουν πόσο πράσινη και απαραίτητη είναι η πυρηνική ενέργεια! Έτσι «ζυμώνεται» η κοινή γνώμη στην ιδέα ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες («καινοτόμοι» και «ασφαλείς» βεβαίως…) είναι η λύση, κι ότι με αυτούς θα σώσουμε το περιβάλλον και το κλίμα!
Η πυρηνική μαφία και οι απολογητές της
Το πυρηνικό λόμπι γνωρίζει ότι οι απλοί πολίτες παραμένουν –δικαιολογημένα– επιφυλακτικοί απέναντι στην πυρηνική ενέργεια, πόσο μάλλον σε σεισμογενείς περιοχές όπως η δική μας. Έτσι και στη χώρα μας φροντίζουν να περνά στα ψιλά π.χ. η «πρόοδος των εργασιών» της κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου από τους Ρώσους στα παράλια της γειτονικής Τουρκίας, καθώς και τα σχέδια του Ερντογάν για δύο ακόμη πυρηνικά εργοστάσια… Ταυτόχρονα βομβαρδίζουν το «αδαές» κοινό με μελέτες, έρευνες και διαβεβαιώσεις των «ειδικών», αυτών «που ξέρουν», για το πόσο χρήσιμη και ακίνδυνη είναι η πυρηνική ενέργεια… Αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αγγίξουν το θέμα της ασφάλειας, πόσο μάλλον όταν τα πυρηνικά εργοστάσια λειτουργούν με «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» και σε σεισμογενείς περιοχές – η Φουκουσίμα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και σε χώρες με εξαιρετικά προηγμένη τεχνολογία, όπως η Ιαπωνία.
Ακόμη χειρότερα, «ξεχνούν» το πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων – ή, στην καλύτερη περίπτωση, δίνουν γενικόλογες διαβεβαιώσεις ότι έχει… βελτιωθεί η διαχείρισή τους! Αναφερόμαστε σε επικίνδυνα απόβλητα με υψηλή ραδιενέργεια, που θα είναι ενεργά ακόμη και για δεκάδες χιλιάδες χρόνια (το πλουτώνιο έχει ημιζωή έως και 24.000 ετών!), και σήμερα στοκάρονται σε βαρέλια, θάβονται πρόχειρα ή καταποντίζονται στους ωκεανούς, είτε «νόμιμα» είτε παράνομα. Κάθε χρόνο συσσωρεύονται επί των ήδη υπαρχόντων 12.000 νέοι τόνοι τέτοιων αποβλήτων, με υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας – χώρια αυτά με «χαμηλά» ή «μεσαία» επίπεδα ραδιενέργειας… Τα «φιλοξενούν» μεταξύ άλλων και αρκετές φτωχές αφρικανικές χώρες, με τις τοπικές εξουσίες να υπονομεύουν την υγεία των πληθυσμών έναντι πινακίου φακής – το οποίο καταλήγει στις τσέπες τους. Είναι μάλιστα τόσο σίγουρες οι πυρηνικές βιομηχανίες (και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις που κάνουν τα στραβά μάτια) για το πόσο… ασφαλής είναι η «διαχείριση» των αποβλήτων τους, ώστε δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τις υπηρεσίες της κανονικής μαφίας για να απαλλαγούν από αυτά με τον πιο φτηνό –και καταστροφικό για τη ζωή– τρόπο. Χαρακτηριστική είναι η ανάμιξη της καλαβρέζικης μαφίας στη «διαχείριση των αποβλήτων» πυρηνικών βιομηχανιών των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ελβετίας: επί δεκαετίες η Ντρανγκέτα είχε αναλάβει την «απόθεση» των αποβλήτων στη Σομαλία και στον βυθό της Μεσογείου…
***
Οι διαβεβαιώσεις των εξαγορασμένων από το πυρηνικό λόμπι επιστημόνων και «αναλυτών» για την ασφάλεια των πυρηνικών εργοστασίων και τη… βελτιωμένη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων δεν αξίζουν ούτε το χαρτί στο οποίο γράφονται. Το αποδεικνύει με τραγικό τρόπο η Φουκουσίμα και τα όσα ψήγματα αλήθειας για τα απόβλητα ξεφεύγουν κατά καιρούς από τη σιδηρά λογοκρισία αυτών που θέλουν να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή κρίση –την οποία εν πολλοίς οι ίδιοι δημιουργούν με την αναρχία των «αγορών» και του αδιέξοδου και σάπιου ενεργοβόρου συστήματός τους– ρισκάροντας την επιβίωση της ίδιας της ανθρωπότητας. Και όχι, τα όσα γράφονται εδώ δεν είναι «επιστημονική» διαπίστωση – αν και υπάρχουν ακόμη αρκετοί επιστήμονες που έχουν το θάρρος και την εντιμότητα να επισημαίνουν τον κίνδυνο. Είναι πολιτική εκτίμηση που πατά σε μια αποσιωπημένη αλλά εφιαλτική πραγματικότητα, επιδιώκοντας να την αλλάξει.
* Βλ. Βάννα Σφακιανάκη, «Πυρηνική ενέργεια: “Ναι, ευχαριστώ”;» (φύλλο 561).
** «Η Φουκουσίμα “ζει”» (φύλλο 535).
Τοπία της Ενέργειας
Η τακτική σελίδα του Δρόμου «Τοπία της Ενέργειας», την οποία επιμελείται η Βάννα Σφακιανάκη, καλύπτει ανελλιπώς και σε μόνιμη βάση τα ζητήματα που απασχολούν αυτό το αφιέρωμα. Σταχυολογούμε χαρακτηριστικές συνεισφορές της φετινής χρονιάς:
► «Πυρηνική ενέργεια: “Ναι, ευχαριστώ”;» (φύλλο 561)
► «Το “Green Deal” και οι αντιφάσεις των στρατηγικών επιλογών της Ε.Ε.» (φύλλο 559)
► «Τα ιδιωτικά έργα ως έργα “δημοσίου συμφέροντος”» (φύλλο 555)
► «Η επέλαση των έργων αποθήκευσης ενέργειας» (φύλλο 554)
► «“Άμεση συνεργασία” Δήμων και εταιρειών σε “αναπτυξιακά” έργα» (φύλλο 546)
► «Η “Δίκαιη Μετάβαση” για τα νησιά ως πρόσχημα για την προώθηση της Πράσινης Ευρωπαϊκής Συμφωνίας» (φύλλο 544)
► «Επισπεύδουν τα έργα ΑΠΕ, παραπλανώντας συνειδητά την κοινωνία» (φύλλο 542)
► «Εξορυκτικές εταιρείες σε νέους ρόλους» (φύλλο 536)
► «Θαλάσσια αιολικά» (φύλλο 534)
► «Ο ενεργειακός σχεδιασμός ως πείραμα» (φύλλο 532)
