Διεργασίες ενόψει ενός «θερμού» Σεπτέμβρη
Η πολύπλευρη επίθεση της κυβέρνησης σε διάφορα μέτωπα, δημιουργεί εστίες αντίστασης. Οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, τα νοσοκομεία που καταργούνται, τις αμυντικές βιομηχανίες, τους φορείς που βρίσκονται υπό κατάργηση αντιδρούν με ιδιαίτερες κινητοποιήσεις, οι οποίες αν και τις περισσότερες φορές έχουν ένα ενιαίο στόχο, δύσκολα συντονίζουν τα βήματά τους.
Ο πιο σταθερός συντονισμός ο οποίος έχει ξεπηδήσει μέσα από σοβαρές και διαρκείς κινητοποιήσεις είναι ο συντονισμός ομοσπονδιών και σωματείων ενάντια στην κατάργηση – συρρίκνωση δημόσιων κοινωφελών φορέων, ο οποίος συσπειρώνει από την ΠΟΣΠΕΡΤ, μέχρι τα σωματεία του ΟΣΚ, του ΙΓΜΕ, του ΕΛΓΟ Δήμητρα κ.ά. Στην τελευταία συνεδρίασή του στις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ την περασμένη Τρίτη, το συντονιστικό συζήτησε τις εξελίξεις σε κάθε χώρο και κατέληξε ότι ο βασικός στόχος που προωθεί η συγκυβέρνηση είναι «η κατάργηση και συρρίκνωση κοινωφελών φορέων του Δημοσίου, η παράδοση του έργου και των υπηρεσιών τους σε επιχειρηματικούς ομίλους και η διαθεσιμότητα-κινητικότητα- απόλυση χιλιάδων εργαζομένων μέσα στο επόμενο διάστημα. Επιχειρεί την οικονομική “ασφυξία” φορέων με τη δραστική έως καθολική περικοπή του προϋπολογισμού τους, αλλά και τον αποδεκατισμό τους από προσωπικό με τη δήθεν “αξιολόγηση” δομών και εργαζομένων. Χαρακτηριστικά είναι τα πρόσφατα παραδείγματα στον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, όπου με διάφορα προσχήματα “έκοψε” τον προϋπολογισμό τους και στο ΕΚΒΑΑ (ΙΓΜΕ) και άλλους φορείς του ΥΠΕΚΑ όπου ανέθεσε σε ιδιωτική εταιρία την “αξιολόγηση” δομών και την υπόδειξη του πλεονάζοντος προσωπικού με βάση τις “Μνημονιακές δεσμεύσεις”».
Το συντονιστικό των φορέων καλεί το σύνολο των εργαζομένων να οργανώσει «από τα κάτω» κλιμάκωση των αγώνων, ανατρέποντας την προπαγάνδα της κυβέρνησης που προσπαθεί να προκαλέσει αντιπαλότητες. «Δεν πρέπει να υπάρχει πια καμία αυταπάτη πλέον ότι κάποιοι θα εξαιρεθούν και κάποιοι θα τη γλιτώσουν», τονίζουν στο σχετικό δελτίο Τύπου που εξέδωσαν.
Γενικές συνελεύσεις
Την Τετάρτη με πρωτοβουλία και κάλεσμα της ΟΛΜΕ συγκεντρώθηκαν15 ομοσπονδίες εργαζομένων της Εκπαίδευσης, τηςΥγείας, των ασφαλιστικών οργανισμών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των εργαζομένων στις ΔΟΥ κ.ά. με σκοπό το συντονισμό των αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων το επόμενο κρίσιμο διάστημα, όπου «αναπτύχθηκε πλούσιος διάλογος για το εύρος των κινητοποιήσεων, που πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά της πανεργατικής διαρκούς δράσης».
Βάσει της ανακοίνωσης που εκδόθηκε, οι ομοσπονδίες δεσμεύτηκαν «να ανοίξουν διαδικασίες γενικών συνελεύσεων στους χώρους τους με σκοπό, περί το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη, μια γενικευμένη απεργιακή κινητοποίηση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-τρόικας».
Την ίδια μέρα έξι ομοσπονδίες των εργαζομένων στο υπουργείο Εργασίας και τους ασφαλιστικούς φορείς που εποπτεύει, σε σύσκεψή τους διατυπώνουν τη θέση ότι «η συγκυβέρνηση εφαρμόζοντας τις μνημονιακές πολιτικές, επιδιώκει με έμμεσο τρόπο την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους. Αυτό δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στο υπουργείο Εργασίας, αλλά το σύνολο της κοινωνίας, ανέργους, συνταξιούχους, ασφαλισμένους στα ταμεία». Μάλιστα θεωρούν ότι με τον φαινομενικό στόχο της αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα, υποκρύπτεται ο πραγματικός, που είναι η εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε ιδιωτικά συμφέροντα και η στέρηση βασικών δημόσιων αγαθών, όπως η υγεία, η παιδεία, η ασφάλιση από τους πολίτες.
Προχωρώντας και αυτές οι ομοσπονδίες σε απόφαση για απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας, καλούν σε συντονισμό όλες τις ομοσπονδίες του Δημοσίου και ζητούν από την ΑΔΕΔΥ να συντονίσει τις κινητοποιήσεις των επιμέρους ομοσπονδιών.
Την ίδια στιγμή μαζικές συνελεύσεις σε χώρους εργασίας όπως των εργαζομένων στις υπηρεσίες του υπουργείου Εμπορίου λαμβάνουν αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις, ζητώντας τη μέγιστη δυνατή συμπαράσταση της κοινωνίας. Στο χώρο της Υγείας όλο το προηγούμενο διάστημα, έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες επιμέρους κινητοποιήσεις, με την αιχμή τελευταία στα υπό κατάργηση νοσοκομεία (Πολυκλινική, Φλέμιγκ κ.λπ.). Στο χορό των κινητοποιήσεων μπαίνουν και οι εργαζόμενοι της Λάρκο, της ΕΑΒ, της ΕΛΒΟ και των Αμυντικών Συστημάτων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο ξεπουλήματος.
Η αναγκαιότητα της σύγκλησης ενός ενιαίου συντονιστικού κέντρου αγώνα προβάλλει από παντού. Θα μπορέσουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να ξεφύγουν από τον μικρόκοσμο της επιρροής τους και να ηγηθούν ενός πραγματικά αντιπροσωπευτικού και με προοπτική, συντονισμού δυνάμεων που να συγκεντρώσει τις επιμέρους διεκδικήσεις σε ένα πλατύ κίνημα ανατροπής και ρήξης με τη συγκυβέρνηση και τους συμμάχους της;
Μπ.Ρ.
