Γράφει ο Ζαχαρίας Ρουστάνης
Δικάζονται οι βασανιστές
Συνεχίζεται την Τρίτη, έπειτα από πολλές αναβολές, η δίκη των τριών βασανιστών του Αιγύπτιου μετανάστη Ουαλίντ Ταλέμπ. Ο Ουαλίντ εργαζόταν στον φούρνο «Σταρ» στη Σαλαμίνα και τον Νοέμβριο του 2012 υπέστη από τον εργοδότη του, το γιο του και τους φίλους τους κτηνώδη κακοποίηση: τον έκλεισαν σε ένα στάβλο και επί 24 ώρες τον χτυπούσαν αλύπητα, έκαιγαν πάνω του αποτσίγαρα, τον έδεσαν με αλυσίδα και τον βίασαν με σιδερόβεργα, αφού άρπαξαν τις οικονομίες του και έσκισαν τις φωτογραφίες της οικογένειάς του από το πορτοφόλι του. Ο φούρνος λειτουργεί ακόμα στη Σαλαμίνα και οι δράστες κυκλοφορούν προκλητικοί σαν να μην έχουν διαπράξει κακούργημα… Ο αρχιβασανιστής του Ουαλίντ μπήκε στη δίκη καμαρωτός και βγήκε σκυφτός και με συνοδεία αστυνομικών, γιατί έστω και αργά συναντήθηκε με την οργή, την αλληλεγγύη και την αποφασιστικότητα των αντιρατσιστών. Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά (Σκουζέ 3-5), Τρίτη 31 Μαρτίου, στις 9π.μ.
Μικρές θαυμάσιες κινήσεις…
Πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ, ως κάτι… φυσικό ενδεχομένως, η απόφαση του πρωθυπουργού να ταξιδέψει ο ίδιος στην οικονομική θέση της πτήσης Αθήνα-Βερολίνο και να διαθέσει το πρωθυπουργικό αεροσκάφος προκειμένου να διακομιστεί ένα μικρό κοριτσάκι, κατεπειγόντως, από το Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» στο Ανόβερο, για μια κρίσιμη χειρουργική επέμβαση. Πέρασε στα ψιλά επειδή κανείς δεν επιδίωξε να ζουμάρει σε αυτήν την πραγματικά ανώτερη κίνηση. Ούτε οι εχθροί -για λόγους ευνόητους οι θλιβεροί- μα ούτε και οι φίλοι, για λόγους ευνόητους, επίσης. Όχι επειδή δεν κυριεύεται από ρίγη συγκίνησης η κοινωνία απέναντι σε μια εκδήλωση ανθρωπιάς ενός πολιτικού ηγέτη, όχι επειδή δεν έχει μεγαλύτερη αξία η σωτηρία ενός παιδιού, αλλά επειδή υπάρχει ο μέγας κίνδυνος να εκληφθεί μόνο ως μια μεμονωμένη ενέργεια συμβολική και ενδεικτική. Ο κόσμος περιμένει ποιοτική, διαρκή και γενικευμένη αλλαγή από αυτήν την κυβέρνηση. Εκατομμύρια τέτοιες μικρές θαυμάσιες κινήσεις και ανατροπές κάθε μέρα, για να μας βγάλουν το συντομότερο δυνατόν από τη μαύρη απελπισία, για να μετατρέψουν τη γενικευμένη απαξίωση των εκπροσώπων μας σε υψίστη τιμή.
Για το Σπίτι των Γυναικών
Μια μεγάλη καμπάνια συλλογής υπογραφών για τη δημιουργία του Σπιτιού των Γυναικών στην Αθήνα έχει ξεκινήσει πριν από λίγο καιρό. Αλλά η καμπάνια συλλογής δεν αρκεί, μια και για τη δημιουργία του χρειάζεται η άμεση εμπλοκή όσο το δυνατόν περισσοτέρων γυναικών. Ακριβώς, γι’ αυτόν το λόγο, πραγματοποιείται την Πέμπτη, 2 Απριλίου, 7.00-9.00μ.μ., στο Θέατρο Εξαρχείων, Θεμιστοκλέους 69, μια ανοιχτή συνέλευση, στην οποία προσκαλούνται όσοι μετέχουν στα πολύμορφα κοινωνικά κινήματα, όσοι αντιστέκονται στη διάλυση του κοινωνικού ιστού. Σκοπός της πρωτοβουλίας είναι να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση και να ακουστούν προτάσεις. Θα γίνει μια σύντομη αναδρομή του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα με γνώμονα το γιατί το Σπίτι των Γυναικών αποτελεί μια επείγουσα αναγκαιότητα, καθώς και παρεμβάσεις σχετικά με το θέμα. Στην εκδήλωση θα υπάρχουν καλλιτεχνικές παρεμβάσεις και η Νένα Βενετσάνου θα τραγουδήσει φεμινιστικά τραγούδια.
