Εμπρός ολοταχώς για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πώς;

Οι φορείς της ευρωπαϊκής Αριστεράς, μετά τις ήττες και τις απογοητεύσεις της, έχουν ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα ανασυγκρότησης, πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό

. Ίσως η νέα Αριστερά να ανασυγκροτείται έξω από παραδοσιακά σχήματα και αντιλήψεις, πράγμα που μας δυσχεραίνει να το κατανοήσουμε. Εξάλλου, και η ανόρθωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν απρόβλεπτη και ακατανόητη, έξω από τις νόρμες του παρελθόντος; Και μπορεί αυτό είναι το πιο ελπιδοφόρο. Δηλαδή, το πώς ένα σχήμα που υπονομεύθηκε έσωθεν και παραπατούσε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, επρόκειτο να γίνει –εν αγνοία του- ο πόλος συσπείρωσης πολύ μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, μεταξύ των οποίων είναι και τα πιο δυναμικά. Δεν είναι αυτό ένα πολύ ενθαρρυντικό σημείο των καιρών που αλλάζουν ανεξάρτητα από τις ερμηνείες και τις πολιτικές μας προσδοκίες και αναλύσεις;
Όμως, κι εδώ αρχίζει ένας νέος κύκλος δυσκολιών. Πώς προχωράμε; Τσαλαβουτώντας, βλέποντας και κάνοντας ή με φαντασία και ρεαλισμό, διαβούλευση και πρωτοβουλία; Οι πρώτες ενδείξεις είναι θετικές και αρνητικές. Θετικό είναι ότι υπάρχει ένα νέο ρεύμα ανθρώπων που θέλουν να ενταχθούν, να συμμετάσχουν, να αγωνιστούν οργανωμένα. Το αρνητικό είναι ότι γι’ αυτό μάλλον δεν είμαστε έτοιμοι. Σύντροφοι από διάφορες συνοικίες και δήμους της πόλης, εργασιακούς χώρους και περιοχές της επαρχίας, εξομολογούνται ότι γράφουν ονόματα και διευθύνσεις, αλλά παραπέρα δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Τι γίνεται με εντελώς άγνωστους ανθρώπους για τους οποίους κανείς δεν έχει οποιαδήποτε πληροφορία; Τι γίνεται με γνωστούς συνδικαλιστές και άλλους παράγοντες που έχουν υπηρετήσει με ζήλο, και όφελος, τα κόμματα εξουσίας στο κοντινό παρελθόν; Τι κάνουμε με εκατοντάδες καινούριους που εγγράφονται και θέλουν να αναλάβουν καθήκοντα ή ζητούν επεξηγήσεις για το χαρακτήρα του νέου ΣΥΡΙΖΑ, το στάτους των «μελών» και άλλα παρόμοια; Είναι μόνο ο αγώνας κατά του μνημονίου που μας συσπειρώνει ή αποτελεί προϋπόθεση και ο στρατηγικός στόχος του σοσιαλισμού; Πώς ενιαιοποιείται ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών με τον ΣΥΡΙΖΑ των πολιτών; Ξέρουμε να λειτουργούμε δημοκρατικά, επί της ουσίας; Είναι ελκυστική και πειστική η πρότασή μας ή θα στείλουμε τους νιόφερτους άρον-άρον σπίτι τους, απογοητευμένους;
Έχουμε μια τεράστια ευκαιρία. Και υποχρέωση. Ο αγώνας θα γίνεται όλο και πιο δύσκολος, όλο και πιο τρομακτικός. Χρειαζόμαστε μαζικές οργανώσεις, με σχέδιο και οργάνωση. Όλα μας τα κενά, που προκύπτουν από τουλάχιστον δύο δεκαετίες οργανωτικής χαλάρωσης, θα πρέπει να τα καλύψουμε εν δράσει, μαζί με τους πολίτες που προσέρχονται στον ΣΥΡΙΖΑ για να οργανωθούν και να συνεισφέρουν. Ξεκινώντας με δράσεις αλληλεγγύης που είναι πιεστικά απαραίτητες και υποστήριξης κάθε αντιμνημονιακής κίνησης, με διαφάνεια και συλλογικότητα, ας συνδιαμορφώσουμε τον νέον ΣΥΡΙΖΑ στις γειτονιές, τους χώρους εργασίας και τις σχολές, με άμεση δημοκρατία και όσο το δυνατόν λιγότερη γραφειοκρατία. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θέλει και νέα μυαλά, έστω και ανακαινισμένα!

Σχόλια