Η κυβέρνηση έχει μπει για τα καλά σε προεκλογική ετοιμότητα και προετοιμασία. Όπως και η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα εντός ή εκτός του κοινοβουλίου. Συνολικά το πολιτικό σύστημα της χώρας συντονίστηκε στο σύνθημα «εμπρός, μαρς, εκλογές!» που έδωσε ο πρωθυπουργός από το Λονδίνο (δείτε και τις σελίδες 8-9 για περισσότερα). Το κλίμα είναι ήδη πολωμένο και ειδικά τα δύο μεγάλα κόμματα, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν κάθε συμφέρον να το διατηρήσουν αφού έτσι θεωρούν ότι μπορούν να αυξήσουν τα ποσοστά τους, τη συσπείρωσή τους, αλλά και να πιέσουν εκλογικά όλα τα υπόλοιπα κόμματα μέσω των διλλημάτων που θα επιβληθούν – διλλήματα του τύπου «Μητσοτάκης ή χάος» και «Μητσοτάκης ή δημοκρατία». Αυτές πάνω-κάτω θα είναι σημαίες του Κ. Μητσοτάκη και του Αλ. Τσίπρα υπό τον φόβο αλλά και την υπαρκτή πιθανότητα της μη αυτοδυναμίας και της συνακόλουθης δημιουργίας ενός κυβερνητικού σχήματος με πρωθυπουργό ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Το βασικό πρόβλημα στις εκλογές για τα δύο μεγάλα κόμματα –και όχι μόνο– είναι ότι τους λείπει το ηγεμονικό πολιτικό αφήγημα. Και έτσι περιορίζονται σε δύο πράγματα: Στα ταξίματα των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, κύρια προς τις διάφορες πτέρυγες των ελίτ και αν περισσέψει κάτι θα πάει και προς την κοινωνία υπό τη μορφή του προεκλογικού ψηφοθηρικού δέλεαρ. Το δεύτερο είναι ο συνεχής κλεφτοπόλεμος με τη μορφή σκυλοφαγώματος για κάθε θέμα ώστε να διευρύνεται συνεχώς η πόλωση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και να αναπαράγεται αυτός ο ιδιότυπος δικομματισμός με στόχους όπως περιγράψαμε παραπάνω.
Η Ν.Δ. σε αυτό το ιδιότυπο δικομματικό σκυλοφάγωμα προβάλει το δίλλημα «Μητσοτάκης ή χάος». Βάζει τον Αλ. Τσίπρα στο κάδρο και πολιτεύεται με το επιχείρημα ότι με την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία η κατάσταση στη χώρα θα χειροτερέψει δραματικά. Αυτό συνοδεύεται από την παραδοχή ότι μπορεί η κυβέρνηση της Ν.Δ. να έκανε λάθη αλλά αντιμετώπισε μεγάλες φουρτούνες και κατάφερε να επιπλεύσει. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιεί κατά απόλυτο τρόπο τον πρωθυπουργό σαν τον αρχιερέα όλης της διαφθοράς και της διαπλοκής που ταλανίζει τη χώρα και προβάλει το δίλλημα «Μητσοτάκης ή δημοκρατία». Αυτό συνοδεύεται ακόμα μια φορά από μπόλικες υποσχέσεις για την επόμενη μέρα των εκλογών και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην εξουσία. Το μόνο που μπορεί να σχολιάσει κάποιος, σε όλα αυτά, είναι ότι έχουμε να κάνουμε με τη χειρότερη κυβέρνηση αλλά και τη χειρότερη αντιπολίτευση των τελευταίων χρόνων, που στα βασικά ζητήματα συμφωνούν είτε αυτά πρόκειται για τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα είτε για την εξωτερική πολιτική.
Υποψηφιότητες
Όπως είναι αναμενόμενο τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν επιδοθεί στο κυνήγι των υποψηφίων. Λέγεται ότι υπάρχει ασφυκτικό πρέσινγκ σε διάφορους ποδοσφαιριστές όπως ο Χαριστέας (Ν.Δ.), ο Ρότσα (ΣΥΡΙΖΑ), ο Σαργκάνης (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) και ο Λεμονής (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) για να βάλουν υποψηφιότητα. Υπάρχουν και οι προσωπικότητες της πανδημίας με την Ν.Δ. να συζητάει την περίπτωση του Σωτήρη Τσιόδρα και ο ΣΥΡΙΖΑ του Γρηγόρη Γεροτζιάφα. Από ηθοποιούς έχουμε, προς το παρόν, να ακούγονται τα ονόματα της Μαριάννας Τουμασάτου και της Τάνιας Τρύπης για τον ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι όσοι αποδεχτούν την υποψηφιότητα, θα έχουν αποδεχτεί και το πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλουν να κινηθούν.
Ενώ οι διαβουλεύσεις πυκνώνουν οι τελικές αποφάσεις αναμένονται να παρθούν αφού γίνουν γνωστά και τα αποτελέσματα της απογραφής. Το υπουργείο Εσωτερικών είναι σε ετοιμότητα για να αξιολογήσει γρήγορα τα νέα δεδομένα, καθώς θα πρέπει να ακολουθήσει προεδρικό διάταγμα που θα καθορίζει τις νέες έδρες το αργότερο μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου 2023 – έναν χρόνο δηλαδή μετά τη λήξη διενέργειας της απογραφής.
Το θέμα έχει προκαλέσει αναστάτωση στους νυν βουλευτές –ιδίως της Περιφέρειας–, καθώς όλοι προσπαθούν να εκτιμήσουν τις μετακινήσεις εδρών, ελπίζοντας ότι η δική τους περιφέρεια να μην χάσει ή να κερδίσει κάποια νέα έδρα.
Το βασικό πρόβλημα στις εκλογές για τα δύο μεγάλα κόμματα είναι ότι τους λείπει το ηγεμονικό πολιτικό αφήγημα και έτσι περιορίζονται στο τάξιμο των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και στον ιδιότυπο δικομματικό σκυλοκαβγά μεταξύ τους
Χωρίς ελπίδα και προοπτική
Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε και τα κόμματα έχουν πέσει με τα μούτρα στο να προετοιμαστούν οι καμπάνιες τους. Όμως το μήνυμα της προεκλογικής περιόδου έχει ήδη σταλθεί προς την κοινωνία. Από πουθενά, από κανένα κόμμα, εγχείρημα, ψηφοδέλτιο δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια ελπίδα, κάποια προοπτική, έστω κάποιο ενδιαφέρον. Οι πολίτες, πριν καν προκηρυχτούν με επίσημο τρόπο οι εκλογές, γνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι άσχημη, σε όλα τα πεδία, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτισμικό, πολιτειακό κ.ο.κ, και μάλλον θα γίνει χειρότερη το επόμενο διάστημα. Έτσι δεν επενδύουν στο γεγονός ότι κάποιο κόμμα μπορεί να βοηθήσει να καλυτερέψει το μέλλον τους και η ζωή τους αφού γνωρίζουν ότι τα επίσημα κόμματα για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η επάνοδό τους στην εξουσία ή απλά η αναπαραγωγή τους σε βουλευτές και ψήφους.
Και έτσι η επιλογές που μένουν δεν είναι πολλές. Οι πολίτες θα προσπαθήσουν να τα βγάλουν πέρα, όπως μπορεί ο καθένας, και θα συνεχίσουν την απομάκρυνσή τους από την πολιτική ενασχόληση και το πολιτικό πεδίο. Πολλοί από αυτούς θα βρεθούν στην κάλπη ψηφίζοντας είτε στηριγμένοι στην κομματική τους παράδοση είτε για να τιμωρήσουν το κόμμα και τον πολιτικό αρχηγό που αντιπαθούν. Αρκετοί πολίτες δεν θα ψηφίσουν καν αφού αηδιασμένοι από τη δηλητηριώδη πολιτική ατμόσφαιρα θα προτιμήσουν την αποχή. Έτσι, πάνω-κάτω, θα εξελιχτεί η κατάσταση.
Εκτός να βρεθεί τόπος, διαδικασία, χρόνος και τρόπος να εκφραστεί η ποικιλότροπη δυσαρέσκεια της κοινωνίας προς το πολιτικό σύστημα…
Υποκλοπές και εκλογές
Την Τρίτη 29/11, η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις υποκλοπές. Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να κλείσει το Μαξίμου το θέμα γνωρίζοντας ότι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι να πάει με αυτό ως κύριο όπλο μέχρι τις εκλογές. Αυτό δείχνει άλλωστε και η τακτική Τσίπρα με τις συνεχείς επερωτήσεις και τις αλλεπάλληλες «προσκλήσεις» στον πρωθυπουργό να πάει στη Βουλή και να ξιφουλκήσουν για το ζήτημα των παρακολουθήσεων.
Στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να χειριστούν το ζήτημα των υποκλοπών μέσα στην προεκλογική περίοδο αφού θεωρούν ότι δεν υπάρχουν σοβαρά στοιχεία που να εμπλέκουν το Μαξίμου στην υπόθεση και ότι το νέο νομοσχέδιο που «κατεβάζουν» φέρνει θετικές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο. Από τη μεριά της η αξιωματική αντιπολίτευση –και όχι μόνο– υποστηρίζει ότι υπάρχουν ακόμα πολλά στοιχεία που θα έρθουν στην επιφάνεια, ότι το νομοσχέδιο όχι μόνο δεν έχει ελλείψεις και προβλήματα αλλά χρησιμοποιείται και σαν προπέτασμα καπνού για να καλυφθούν οι παράνομες κυβερνητικές πράξεις.
Από την άλλη, φαίνεται ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης –και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κατ’ επέκταση– έχει χάσει το μομέντουμ που είχε στο ζήτημα των υποκλοπών. Ενώ ήταν αυτός που άνοιξε τον χορό με την καταγγελία της παρακολούθησής του και «έπαιζε» μόνος του, τώρα μοιάζει να είναι ουραγός των εξελίξεων έτσι όπως έχει προχωρήσει η μεγάλης έντασης κόντρα μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. Αυτό βέβαια οφείλεται και στην τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να «σηκώσει» πολύ το θέμα αφού το θεώρησε ιδιαίτερα προνομιακό για να «κάνει» αντιπολίτευση –η εμπλοκή του ανιψιού και εξ απορρήτων ανθρώπου του Κ. Μητσοτάκη, Γρηγόρη Δημητριάδη, αποτελούσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία– και συγχρόνως θέλοντας με αυτό τον τρόπο να αποφύγει άλλα σκάνδαλα που εμπλέκεται και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης π.χ. σκάνδαλο Πάτση αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνο το κόμμα που σαν κυβέρνηση δημιούργησε το πλαίσιο για να δρουν ανεξέλεγκτα τα κοράκια και τα fund.
Όμως το θέμα των υποκλοπών φαίνεται να δημιουργεί και κάποιες εσωτερικά γκελ στη Ν.Δ. Ο Αντώνης Σαμαράς παρόλο που έχει δει το όνομά του στη λίστα παρακολουθούμενων δεν έχει τοποθετηθεί πάνω στο ζήτημα και οι εκτιμήσεις που υπάρχουν λένε ότι, αν το κάνει, δεν θα διαφοροποιηθεί από την κυβερνητική γραμμή – κάτι που είναι καλοδεχούμενο από τον Κ. Μητσοτάκη. Από την άλλη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το καλοκαίρι έχει διαφωνήσει με τους κυβερνητικούς χειρισμούς πάνω στο ζήτημα του απορρήτου δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι: «Η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου. Όλα στο φως, λοιπόν». Αυτή η δήλωση είχε δυσαρεστήσει το Μαξίμου το οποίο δεν επιθυμεί ανάλογες τοποθετήσεις μέσα στην προεκλογική περίοδο.
Συμπέρασμα: Η δημοκρατία συνθλίβεται από τη μικροπολιτική και τα προεκλογικά παιχνίδια…
Υ.Γ.: Σε κάθε περίπτωση η αρμόδια θεσμικά αρχή, η ΑΔΑΕ, με ανακοίνωσή της έχει τονίσει ότι δεν της ζητήθηκε η γνώμη της για το νομοσχέδιο αλλά και ούτε έχει ενημερωθεί αρμοδίως.
Δεξιές συναντήσεις…
Τις προάλλες, σε ταβέρνα των Βορείων Προαστίων, συνέφαγαν οι δυο πρώην πρωθυπουργοί, Αντώνης Σαμαράς και Κωνσταντίνος Καραμανλής. Την πρωτοβουλία του δείπνου είχε ο Α. Σαμαράς για να προσκαλέσει τον Κ. Καραμανλή στην ομιλία του στην εκδήλωση για την έναρξη λειτουργίας ιδρύματος που θα φέρει το όνομα του Αντώνη Σαμαρά και προκειμένου να ανταποδώσει στον κ. Καραμανλή την πρόσκληση σε δείπνο στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ.
Οι φήμες λένε ότι οι δύο πρώην πρωθυπουργοί συζήτησαν για όλα τα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας και ιδίως για τα εθνικά, αλλά και για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Σχετικά με το τελευταίο φαίνεται ότι ο Κώστας Καραμανλής διαφωνεί με τους χειρισμούς της κυβέρνησης πάνω στο ζήτημα ενώ ο Αντώνης Σαμαράς είναι πιο κοντά στου Μαξίμου. Επίσης οι φήμες λένε ότι ο Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε ότι είναι βασική προτεραιότητα να μην επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και φαίνεται ότι θέλησε να πείσει τον Κ. Καραμανλή να βοηθήσει ενεργά στην εκλογική μάχη του κόμματός τους. Οψόμεθα…
Όμως γιατί τόση μυστικότητα; Γιατί δεν βγαίνουν ανοιχτά και οι δύο να πουν τις απόψεις τους; Αν ενδιαφέρονται για το τόπο, όπως ισχυρίζονται, έτσι πρέπει να κάνουν…
