Θάβεται το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, μαζί με τα εργασιακά δικαιώματα των μεταλλωρύχων
Ο μεταλλευτικός τομέας αποτελεί χωρίς αμφιβολία έναν από τους σημαντικούς τομείς σε μια οικονομία. Μια χώρα όπως η Ελλάδα, πλούσια σε μεταλλεύματα, θεωρείται ευλογημένη, αν η εξόρυξη γίνεται σωστά, μιας και επιφέρει ιδιαίτερα οφέλη. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, αποτελεί προνομιακό πεδίο απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ξεπουλήματος παραγωγικών μονάδων, υποβάθμισης του περιβάλλοντος αλλά και του παραγωγικού δυναμικού.
Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας, μαζί με τα 12 πρωτοβάθμια σωματεία της, επί τη ευκαιρία του 21ου Συνεδρίου της, η φωνή των εργαζομένων αρθρώθηκε χωρίς τηλεοπτικές παραμορφώσεις.
Ξεκινώντας, η κατάσταση του οργανισμού που φύσει, επί δεκαετίες, είναι υπεύθυνος για τον συντονισμό, την έρευνα, την εφαρμογή της τελευταίας τεχνογνωσίας και τη διασφάλιση της ασφάλειας των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), είναι οριακή, καθώς ουσιαστικά οδηγείται στο κλείσιμό του. Από 1.300 εργαζομένους, το συνδικάτο του έφτασε να έχει στις τάξεις του μόνο 224. Τα εργαστήριά του ρημάζουν, παρόλο που τα κτίρια και οι υποδομές του είναι ολοκαίνουργιες, μιας και λόγω έλλειψης προσλήψεων, δεν επανδρώνονται. Ο οικονομικός του στραγγαλισμός προχωράει ακάθεκτος. Υπάρχουν κωδικοί για τα κονδύλια του κι όμως δεν μπορεί να κάνει ανάληψη χρημάτων από τράπεζα. Αντί για ένα σώμα διαρκές, που θα σχεδιάζει και θα ερευνά το πώς, πότε και γιατί θα σκαφτεί η χώρα και τι θα βγει από αυτήν, η κυβέρνηση ανακοινώνει τη σύσταση ευκαιριακών επιτροπών «σοφών» για τα ελληνικά μεταλλεύματα και φέρνει ξένους συνταξιούχους ειδικούς, οι οποίοι, όπως αναφέρθηκε στη συνέντευξη, «έκαναν διακοπές στη χώρα για 3 ημέρες και πήραν και 1.500 ευρώ».
Πυξίδα οι εργολάβοι
Το outsourcing δεν σταματά βέβαια στα παραπάνω. Οι εργολάβοι αποτελούν πυξίδα για την πολιτική που επιβάλλεται στις μεταλλευτικές δραστηριότητες. Συναντάται πλέον στα ορυχεία καθεστώς που ανά μέρα και συγκεκριμένη θέση, υπάρχει και διαφορετικός εργολάβος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δικαιώματα και την ασφάλεια των εργαζομένων. Οι μισθοί έχουν περικοπεί, διάφορα επιδόματα εξαφανίστηκαν, οι ατομικές συμβάσεις είναι πλέον καθεστώς, ενώ η τρομοκρατία σε περίπτωση οργάνωσης σε συνδικάτο, εντείνεται μέρα με την ημέρα.
Στον τομέα της ασφάλειας, τα μεταλλευτικά μονοπώλια κατάφεραν έμμεσα, με την υποστελέχωση των Επιθεωρήσεων Μεταλλείων, να καταστήσουν ανενεργό τον Κανονισμό που διέπει τις Μεταλλευτικές και Λατομικές Εργασίες. Οι επιθεωρητές που υπάρχουν δεν έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό, ούτε καν κατάλληλο αμάξι τύπου τζιπ. Και είναι, για όλη την Ελλάδα, μόλις 4.
Παρά τα φανταστικά κυβερνητικά success story περί σπάνιων γαιών που υπάρχουν άφθονες στη χώρα μας, η πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Το παραγωγικό δυναμικό της χώρας υποαξιοποιείται, το περιβάλλον καταστρέφεται, οι εργαζόμενοι συνθλίβονται, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Και όλα αυτά αποτελούν κεντρικές επιλογές, ακόμα και σε επίπεδο Ε.Ε., η οποία σπρώχνει προς το άνοιγμα εργολαβικών μεταλλείων, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγωγών μετάλλου από χώρες μέχρι πρότινος φθηνές, όπως η Ινδία.
