Ο κλάδος της ενέργειας φαίνεται ότι θα είναι από τους πλέον κερδοφόρους για τα επόμενα χρόνια. Οι αιτίες είναι πολλές και δεν είναι μόνο η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο χώρο της ενέργειας υπάρχει μια διαδικασία διαφοροποίησης, προς τη λεγόμενη πράσινη ενέργεια, η οποία συνοδεύεται με πολλές επιδοτήσεις (εξοπλισμού και στη συνέχεια παραγωγής ρεύματος). Παράλληλα υπάρχουν εργαλεία κερδοσκοπίας, με τα συμβόλαια ρύπων και ένας διεθνής ανταγωνισμός για εξασφάλιση ενέργειας με κριτήρια οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά (πόσο εξαρτημένη, προσδεδεμένη σε συμφέροντα, είναι κάποια χώρα και ποιος επιβάλλει την ακολουθητέα κατεύθυνση). Κάτω από αυτές τις συνθήκες και καθώς η παγκόσμια οικονομία αφήνει πίσω τις συνθήκες «αποκλεισμού» λόγω της πανδημίας αναμένεται συνεχής αύξηση ζήτησης ενέργειας και όλα αυτά πυροδοτούν την άνοδο των σχετικών τιμών.
Όλες οι χώρες αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση, που έχει συνέπειες σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο με γνώμονα το βαθμό ανεξαρτησίας της γενικά και πως αυτή μεταφράζεται ειδικότερα στην οικονομία και την ενέργεια.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις διαπιστώνει κάποιος ότι η Ουγγαρία, όποιες ενστάσεις και αν έχει για το πως λειτουργεί η κυβέρνηση της, προχώρησε στην υπογραφή συμφωνίας για τεράστια προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου για μία δεκαπενταετία από τον αγωγό που περνά από Τουρκία-Βουλγαρία-Σερβία (Turkish και κατόπιν Balkan Stream), παρακάμπτοντας έτσι την Ουκρανία. Η ενέργεια αυτή δείχνει ένα βαθμό ανεξαρτησίας σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχεται εντός Ε.Ε. αλλά και εκτός (απειλές από Ουκρανία για προσφυγή στα ευρωπαϊκά όργανα) για να μην προμηθευτεί ρωσικό φυσικό αέριο. Οι πιέσεις αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο της γενικότερης δυτικοευρωπαϊκής (με αρκετές διαφοροποιήσεις) και αμερικανικής στρατηγικής για αποκλεισμό της Ρωσίας και στα θέματα ενέργειας.
Στον ίδιο τομέα της ανεξαρτησίας στη λήψη αποφάσεων η Ελλάδα πρακτικά είναι ουραγός. Δεν ήταν η Ν.Δ. αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που κάτω από τις αμερικανικές πιέσεις-εντολές εγκατάλειψε το έργο της διέλευσης του αγωγού ρωσικού αερίου από την Ελλάδα, γεγονός που αξιοποίησαν στο έπακρο Τουρκία και Βουλγαρία. Η εξέλιξη αυτή είναι ένα δείγμα του πως λειτουργεί διαχρονικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα, υποταγμένο πάντοτε στις εκάστοτε αμερικανο-ΝΑΤΟϊκές και ΕΕ πιέσεις.
Σήμερα στον ενεργειακό τομέα η Ελλάδα μπορεί να χαρακτηριστεί ως η «μπανανία» της περιοχής. Ενώ παράγουμε λιγνίτη με συγκριτικό πλεονέκτημα, η κυβέρνηση της Ν.Δ. τον αποποιήθηκε πλήρως καθώς «τρέχει» την «πράσινη» ανάπτυξη, στο όνομα των εντολών-προγραμμάτων της Ε.Ε. Έβαλε στόχο για πλήρη απολιγνιτοποίηση το 2025. Την ίδια στιγμή η Πολωνία κρατά τη δυνατότητα για αξιοποίηση του άνθρακα μέχρι το 2049 και η Γερμανία προχωρά σε σταδιακή έξοδο από το λιθάνθρακα έως το 2038.
Ενώ οι τιμές στο πετρέλαιο ανεβαίνουν και στο φυσικό αέριο έχουν τετραπλασιαστεί ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε, πριν μερικές μέρες, στη Γ.Σ. του ΟΗΕ ότι οι διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας για τους υδρογονάνθρακες σε υποθαλάσσιες περιοχές αφορούν «ένα αγαθό που χάνει την αξία του» (!). Πρακτικά δηλαδή δηλώνει ότι δεν θα αξιοποιήσουμε τα όποια κοιτάσματα σε Αιγαίο, Ιόνιο και όπου αλλού σε ελληνικό υπέδαφος και τρέχει να υλοποιήσει αιολικά και ηλιακά πάρκα. Άμεσοι στόχοι: α) Να εκταμιευτούν οι επιδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, β) Να εξυπηρετηθούν οι ελεγχόμενοι από τα γερμανικά συμφέροντα προμηθευτές εξοπλισμού αιολικών πάρκων και ηλιακών πάνελ, γ) Να μπουν στο παιγνίδι της μοιρασιάς των επιδοτήσεων (κατασκευής και στη συνέχεια διανομής ενέργειας) και τα ελληνικά συμφέροντα. Να θυμίσουμε ότι δεν είναι τυχαίες οι «επενδύσεις» Μαρινάκη και Μαριάννας Λάτση στον όμιλο ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ που φιγουράρει στην κορυφή των επενδύσεων για πράσινη ανάπτυξη.
Η «πράσινη» αυτή πολιτική επιβάλλεται α) Με τον βούρδουλα όπου υπάρχει αντίσταση. Τις μέρες αυτές οι κάτοικοι της Τήνου ένιωσαν στις πλάτες τους από τα ΜΑΤ την «πειθώ» της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο νησί τους, και β) Με την προπαγάνδα από τα εξαγορασμένα μέσα ενημέρωσης. Ήδη προετοιμάζοντας το έδαφος για νέες μπίζνες προβάλλουν τα τεχνολογικά επιτεύγματα του «Windplus», του ημιβυθισμένου αιολικού πάρκου σε απόσταση 20 μιλίων έξω από την Πορτογαλία. Συνεπώς μπορούμε να φανταστούμε τι θα ακολουθήσει και γιατί οι υποθαλάσσιοι υδρογονάνθρακες είναι ξεπερασμένοι και χάνουν την αξία τους κατά τον πρωθυπουργό.
Με αυτές τις πρακτικές το πολιτικό σύστημα, σήμερα δια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, χθες ως ΣΥΡΙΖΑ και αύριο βλέπουμε, απεμπολεί εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, εγκαταλείπει πλουτοπαραγωγικές πηγές και στερεί από τη χώρα και τον λαό δυνατότητες ανάπτυξης και οικονομικής ανακούφισης. Την ίδια στιγμή καταδικάζει τον λαό με τις τεράστιες αυξήσεις στα τιμολόγια ενέργειας που είναι αποτέλεσμα και της δικής της πολιτικής (τεράστια φορολογία καυσίμων, απελευθέρωση διαδικασιών τιμολόγησης ρεύματος, «πράσινη» κερδοσκοπία με ρύπους, παράδοση ακμαίων ενεργειακών επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα (ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΔΕΠΑ κ.α.) στα ιδιωτικά συμφέροντα κ.λπ.
Όλα αυτά υποτάσσονται στη λογική που εκφράζουν οι ΗΠΑ δια του κ. Πάιατ ότι «η Ελλάδα είναι βασικός εταίρος της Αμερικής στην οικοδόμηση της διαφοροποίησης των πηγών και διαδρομών ενέργειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη». Πόσο πιο ξεκάθαρα πρέπει να μας το πει για να καταλάβουμε ότι είμαστε «μπανανία» και στα θέματα ενέργειας.
