Πραγματοποιήθηκε, τη Δευτέρα 4/3, εκδήλωση που διοργάνωσε το στέκι Αμπάριζα στο Γαλάτσι, με θέμα «Η Βία στους Νέους και την Οικογένεια». Ομιλητές ήταν οι: Μαρία Πετροπούλου (ψυχολόγος – συστημική ψυχοθεραπεύτρια), Κορίνα Κεχρολόγου (υποψήφια διδακτόρισσα Κοινωνικής Γεωγραφίας) και ο Τάσος Βαρούνης (εκπαιδευτικός).
Η Κορίνα Κεχρολόγου παρουσίασε την εργασία του διδακτορικού της, που είχε σαν θέμα τη βία και τις συνθήκες που βιώνουν παιδιά αλλοδαπών ως επί το πλείστον οικογενειών, από το ΕΠΑΛ Περισσού. Αναφέρθηκε σε μαρτυρίες των ίδιων των παιδιών και ο λόγος της ήταν άμεσος και σοκαριστικός. Νιώσαμε όλοι όσοι παρακολουθήσαμε από πρώτο χέρι, τις απίστευτες δυσκολίες και τα αδιέξοδα μιας μεγάλης μερίδας εφήβων.
Η Μαρία Πετροπούλου αναφέρθηκε στους παράγοντες που δρουν κοινωνικά και ψυχολογικά και οδηγούν σε βίαιες συμπεριφορές:
- Το θέμα του χρόνου. Δεν υπάρχει χρόνος για επικοινωνία στις οικογένειες, αλλά ούτε για προσωπικούς αναστοχασμούς. Γονείς αυστηροί, επιτρεπτικοί χωρίς όρια, εκτόνωση, έλλειψη σχέσης.
- Ζούμε στην κοινωνία των επιτυχημένων, οπότε μεγάλη μερίδα νέων που κυνηγούν τα πρότυπα αυτά, βιώνουν έναν έντονο κοινωνικό αποκλεισμό. Το αφήγημα του τέλειου ανθρώπου, να το νοηματοδοτήσουμε.
- Πώς επηρεάζει η έφοδος του ψηφιακού κόσμου τον ψυχισμό των εφήβων και πού οδηγεί αυτό;
- Το άτομο ως μέλος συστημάτων και υπερ-συστημάτων, ένα σύνολο βιοψυχοκοινωνικών διεργασιών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
- Θέμα ατομικής ευθύνης και στάσης. Ο καθένας, ενήλικος ή έφηβος, καλείται να έχει αντίστοιχο ρόλο στο κοινωνικό σύνολο, κάτι που τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί.
Ο Τάσος Βαρούνης έθεσε κάποια ερωτήματα σχετικά με το θέμα και την αντιμετώπισή του:
- Η βία είναι παντού. Από το 2008 μέχρι σήμερα, όλα όσα βιώνουν οι νέοι τους ωθούν σε μια βίαιη στάση και αυτό οφείλεται στις επιλογές όλων όσων κυβερνούν τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια.
- Δεν υπάρχει πλέον η κοινωνική αντίσταση στο φαινόμενο βία που υπήρχε σε παλαιότερες εποχές. Η «εξαφάνιση» του δημόσιου χώρου οδηγεί σε στάσεις ατομικές, ανταγωνιστικές και χωρίς όρια και έλεγχο από την κοινότητα.
- Τα σχολεία μετατρέπονται σε ζώνες απόρριψης και ελέγχου, άδεια από κάθε άλλο περιεχόμενο. Η κατηγοριοποίηση (βλέπε αξιολόγηση) θα νομιμοποιήσει περαιτέρω αυτή την κατάσταση, αλλά και δευτερογενώς θα δημιουργεί διχασμούς και μέσα στο κοινωνικό σώμα.
- Το εκπαιδευτικό σύστημα πρώτα στερεί από τα παιδιά δυνατότητες και ικανότητες, φτωχαίνοντας συνολικά τα κοινωνικά τους περιβάλλοντα κι έπειτα έρχεται να τα στηρίξει τάχα με εργαστήρια δεξιοτήτων, με μαθήματα ενσυναίσθησης κ.λπ.
- Ο καθοδηγητικός ρόλος της οικογένειας. Διάλυση των λειτουργιών που επιτελεί μια οικογένεια λόγω τρεξίματος για την επιβίωση. Έτσι, πολλά παιδιά μεγαλώνουν μόνα τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
- Όλα πρέπει να βαφτιστούν βία. Όλα είναι διατάραξη π.χ. μια κατάληψη. Τα σχολεία παρομοιάζονται με ζούγκλα για να αρχίσουν να ζυμώνονται λογικές ελέγχου και καταστολής.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν αρκετοί φίλοι και γνωστοί του στεκιού Αμπάριζα. Γονείς, εκπαιδευτικοί, έφηβοι, όπου παρακολούθησαν με ενδιαφέρον και ακολούθησε μια εποικοδομητική κουβέντα.
Χ.Δ.
