Του Βαλάντη Στεργίου. «Μπείτε μπροστά κι εμείς ξοπίσω σας ακολουθούμε! Είστε τα σύμβολα αντίστασης του ελληνικού λαού. Εμπρός για το παλλαϊκό μέτωπο! Εμπρός για το νέο λαϊκό ξεσηκωμό!».
Αυτά τα λόγια, είτε έτσι ειπωμένα είτε λίγο αλλιώτικα, τριγύριζαν στη σκέψη καθενός από μας που ακούσαμε τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μανώλη Γλέζο να εξαγγέλλουν τη δημιουργία της Ενιαίας Λαϊκής Δημοκρατικής Αντίστασης (ΕΛΑΔΑ), την περασμένη Τετάρτη, στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννη.
Ήταν ό,τι αναμέναμε ύστερα από εκείνες τις μέρες του καλοκαιριού στις πλατείες, τότε που συγκεντρωθήκαμε και στα Προπύλαια, μετά από κάλεσμα του Μ. Θεοδωράκη. Ήταν ό,τι προσδοκούσαμε ακούγοντας τον Μ. Γλέζο να υπερασπίζεται, χωρίς περιστροφές, το κίνημα των λαϊκών παρελάσεων στις 28 του Οκτώβρη. Ήταν τότε που συνειδητοποιήσαμε ότι μόνο τα σύμβολα της Αντίστασης μπορούν να σταθούν όρθια στη γενικευμένη λαϊκή κατακραυγή ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ότι μόνο εκείνα μπορούν να ενώσουν το λαό, να τον εκφράσουν και να τον κινητοποιήσουν οργανωμένα, για ένα νέο πολιτικό αγώνα ενάντια στη διεθνή οικονομική επιτροπεία, για την εθνική ανεξαρτησία και την πραγματική δημοκρατία. Ότι μόνο τα σύμβολα της ανιδιοτελούς προσφοράς θα μπορούσαν να εμπνεύσουν το κίνημα της νέας λαϊκής αλληλεγγύης που έχει ανάγκη σήμερα η ελληνική κοινωνία για να μη γονατίσει.
Και περιμέναμε έως ότου ομονοήσουν τα πολιτικά επιτελεία, διότι παντρειά με το στανιό δεν γίνεται. Περιμέναμε να συνταχθούν κάτω από τα σύμβολα, κάτω από τους εγγυητές της ενότητας του αντιστασιακού αγώνα πολιτικοί σχηματισμοί και προσωπικότητες που μπορούν να συντονίσουν, να οργανώσουν πρακτικά και να κατευθύνουν τον πολιτικό αγώνα. Περιμέναμε κάποιοι να ξεπεράσουν τις άκαιρες κομματικές ιδιοτέλειές τους και τους εγωιστικούς αρχηγισμούς τους. Περιμέναμε να κατανοήσουν το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει, με το σεχταριστικό τρόπο που πολιτεύονται. Περιμέναμε να δουν με την εμπειρία τους ότι το πιο πολύ που κατορθώνουν να μαζέψουν σε κάθε τους «σφύριγμα» είναι ένα κομμάτι της σπαρασσόμενης Αριστεράς, ότι αδυνατούν να εκφράσουν τις πλατιές μάζες που αναζητούν διέξοδο και, ότι, τελικά, από μόνοι τους δεν μπορούν να λύσουν το πολιτικό πρόβλημα του τόπου, σήμερα.
Και κάποιοι τα κατάφεραν να έρθουν στο ραντεβού της περασμένης Τετάρτης και άλλοι όχι. Κάποιοι είχαν ραντεβού με άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλού, για αλλότριους σκοπούς και δεν μπόρεσαν, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Μ. Θεοδωράκης. Άλλοι, πάλι, θεώρησαν ότι το μέτωπο αυτό δεν έχει επαρκώς ταξική ανάλυση και προσανατολισμό, έτσι μας ενημέρωσαν από τις στήλες της εφημερίδας τους, και γι αυτό, συμπεραίνουμε, ότι δεν ήλθαν. Ενώ άλλοι προσήλθαν για να μας ενημερώσουν, δημοσίως, ότι δεν θα προσέλθουν. Οποία διαλεκτική!
Όμως, υπάρχουν κι εκείνοι που ήρθαν τρεμάμενοι. Εκείνοι που κάνουν εδώ και δυο μήνες προεκλογικό αγώνα για εκλογές που δεν έρχονται και οι ίδιοι αδυνατούν να προκαλέσουν. Εκείνοι που πιστεύουν ότι γενικώς οι εκλογές είναι διέξοδος, ανεξάρτητα από το πότε και πώς θα διεξαχθούν. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που συμπεριφέρονται σε συνθήκες ανώμαλης λειτουργίας του Κοινοβουλίου, ως εάν να λειτουργούσαν όλα ρολόι. Αυτοί, λοιπόν, αφού έθαψαν την εκδήλωση στην όγδοη ή στη δέκατη σελίδα της εφημερίδας τους, τις προηγούμενες μέρες (την επομένη, βεβαίως, πρωτοσέλιδο), προσήλθαν με μισό ποδάρι, μέχρι το φουαγιέ. Αυτοί φοβούνται πολύ μήπως και διαταραχθούν οι δημοσκοπικές επιτυχίες τους, οι εκλογικές συμφωνίες καθώς και οι εκλογικές επετηρίδες τους. Γι’ αυτό και δεν θα ήθελαν με τίποτα το μέτωπο που συγκροτείται να κατέλθει στις εκλογές. Μπορούν να μείνουν ήσυχοι! Μέχρι να προκηρυχθούν εκλογές, κανένα σχήμα δεν θα κατέλθει στις εκλογές. Η δουλειά της ΕΛΑΔΑ είναι να οργανώσει την αντίσταση του ελληνικού λαού. Αυτό είναι το βασικό καθήκον της.
Η δουλειά της ΕΛΑΔΑ είναι να απαλλάξει τη χώρα από τη διεθνή επιτροπεία και το Μαύρο Μέτωπο που μας κυβερνά. Και αν πετύχει στους στόχους της, τότε ίσως και να δικαιούται να κάνει ένα βήμα ακόμα και να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία. Τι λέτε κι εσείς; Όμως, βήμα-βήμα! Πρώτα η αντίσταση και η αλληλεγγύη και μετά η λαϊκή δημοκρατική κυβέρνηση.
Ήταν ό,τι αναμέναμε ύστερα από εκείνες τις μέρες του καλοκαιριού στις πλατείες, τότε που συγκεντρωθήκαμε και στα Προπύλαια, μετά από κάλεσμα του Μ. Θεοδωράκη. Ήταν ό,τι προσδοκούσαμε ακούγοντας τον Μ. Γλέζο να υπερασπίζεται, χωρίς περιστροφές, το κίνημα των λαϊκών παρελάσεων στις 28 του Οκτώβρη. Ήταν τότε που συνειδητοποιήσαμε ότι μόνο τα σύμβολα της Αντίστασης μπορούν να σταθούν όρθια στη γενικευμένη λαϊκή κατακραυγή ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ότι μόνο εκείνα μπορούν να ενώσουν το λαό, να τον εκφράσουν και να τον κινητοποιήσουν οργανωμένα, για ένα νέο πολιτικό αγώνα ενάντια στη διεθνή οικονομική επιτροπεία, για την εθνική ανεξαρτησία και την πραγματική δημοκρατία. Ότι μόνο τα σύμβολα της ανιδιοτελούς προσφοράς θα μπορούσαν να εμπνεύσουν το κίνημα της νέας λαϊκής αλληλεγγύης που έχει ανάγκη σήμερα η ελληνική κοινωνία για να μη γονατίσει.
Και περιμέναμε έως ότου ομονοήσουν τα πολιτικά επιτελεία, διότι παντρειά με το στανιό δεν γίνεται. Περιμέναμε να συνταχθούν κάτω από τα σύμβολα, κάτω από τους εγγυητές της ενότητας του αντιστασιακού αγώνα πολιτικοί σχηματισμοί και προσωπικότητες που μπορούν να συντονίσουν, να οργανώσουν πρακτικά και να κατευθύνουν τον πολιτικό αγώνα. Περιμέναμε κάποιοι να ξεπεράσουν τις άκαιρες κομματικές ιδιοτέλειές τους και τους εγωιστικούς αρχηγισμούς τους. Περιμέναμε να κατανοήσουν το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει, με το σεχταριστικό τρόπο που πολιτεύονται. Περιμέναμε να δουν με την εμπειρία τους ότι το πιο πολύ που κατορθώνουν να μαζέψουν σε κάθε τους «σφύριγμα» είναι ένα κομμάτι της σπαρασσόμενης Αριστεράς, ότι αδυνατούν να εκφράσουν τις πλατιές μάζες που αναζητούν διέξοδο και, ότι, τελικά, από μόνοι τους δεν μπορούν να λύσουν το πολιτικό πρόβλημα του τόπου, σήμερα.
Και κάποιοι τα κατάφεραν να έρθουν στο ραντεβού της περασμένης Τετάρτης και άλλοι όχι. Κάποιοι είχαν ραντεβού με άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλού, για αλλότριους σκοπούς και δεν μπόρεσαν, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Μ. Θεοδωράκης. Άλλοι, πάλι, θεώρησαν ότι το μέτωπο αυτό δεν έχει επαρκώς ταξική ανάλυση και προσανατολισμό, έτσι μας ενημέρωσαν από τις στήλες της εφημερίδας τους, και γι αυτό, συμπεραίνουμε, ότι δεν ήλθαν. Ενώ άλλοι προσήλθαν για να μας ενημερώσουν, δημοσίως, ότι δεν θα προσέλθουν. Οποία διαλεκτική!
Όμως, υπάρχουν κι εκείνοι που ήρθαν τρεμάμενοι. Εκείνοι που κάνουν εδώ και δυο μήνες προεκλογικό αγώνα για εκλογές που δεν έρχονται και οι ίδιοι αδυνατούν να προκαλέσουν. Εκείνοι που πιστεύουν ότι γενικώς οι εκλογές είναι διέξοδος, ανεξάρτητα από το πότε και πώς θα διεξαχθούν. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που συμπεριφέρονται σε συνθήκες ανώμαλης λειτουργίας του Κοινοβουλίου, ως εάν να λειτουργούσαν όλα ρολόι. Αυτοί, λοιπόν, αφού έθαψαν την εκδήλωση στην όγδοη ή στη δέκατη σελίδα της εφημερίδας τους, τις προηγούμενες μέρες (την επομένη, βεβαίως, πρωτοσέλιδο), προσήλθαν με μισό ποδάρι, μέχρι το φουαγιέ. Αυτοί φοβούνται πολύ μήπως και διαταραχθούν οι δημοσκοπικές επιτυχίες τους, οι εκλογικές συμφωνίες καθώς και οι εκλογικές επετηρίδες τους. Γι’ αυτό και δεν θα ήθελαν με τίποτα το μέτωπο που συγκροτείται να κατέλθει στις εκλογές. Μπορούν να μείνουν ήσυχοι! Μέχρι να προκηρυχθούν εκλογές, κανένα σχήμα δεν θα κατέλθει στις εκλογές. Η δουλειά της ΕΛΑΔΑ είναι να οργανώσει την αντίσταση του ελληνικού λαού. Αυτό είναι το βασικό καθήκον της.
Η δουλειά της ΕΛΑΔΑ είναι να απαλλάξει τη χώρα από τη διεθνή επιτροπεία και το Μαύρο Μέτωπο που μας κυβερνά. Και αν πετύχει στους στόχους της, τότε ίσως και να δικαιούται να κάνει ένα βήμα ακόμα και να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία. Τι λέτε κι εσείς; Όμως, βήμα-βήμα! Πρώτα η αντίσταση και η αλληλεγγύη και μετά η λαϊκή δημοκρατική κυβέρνηση.
Σχόλια
