Ο Μάνος Ξυδούς δεν ζει πια. Συμφώνως με το δόγμα «Live Fast – Die Young» (Ζήσε Έντονα – Πέθανε Νέος), αναπόσπαστο μέρος της πεισιθάνατης κουλτούρας του rock’ n’ roll, θα λέγαμε ότι βιάστηκε να πάει να συναντήσει τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Τουλάχιστον έφυγε κάνοντας αυτό που λάτρεψε στη σύντομη πενηνταεπτάχρονη ζωή του: μουσική και μόνο μουσική, παρέα με φίλους.
Τον θυμάμαι πέρσι, τέτοιες μέρες, να περνάει από το «Κύτταρο» της οδού Ηπείρου για μία συνέντευξη, που μου έδωσε, η οποία και δημοσιεύθηκε στο τεύχος 339 του «Ποπ+Ροκ». Θα μπορούσε να κομπάζει για την εμπλοκή του με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες, να το παίζει –κατά το κοινώς λεγόμενον– παράγοντας (που ήταν σίγουρα, αν υποτεθεί πως υπήρξε η αθόρυβη διακριτική κινητήρια δύναμη των άκρως επιτυχημένων Πυξ Λαξ).
Και όμως, σε κείνη τη συνέντευξη δεν δίστασε να εξομολογηθεί πώς, ουσιαστικά, έψηνε καφέδες στο στούντιο για τον Παύλο και τους Σπυριδούλα εν ώρα εργασίας, όταν ηχογραφούσαν το οριακό «Φλου», εν έτει 1978. Ο Ξυδούς αγάπησε τη νεότητα, δίνοντας βήμα καλλιτεχνικό σε πολλά νέα παιδιά με ταλέντο, όχι με σκοπό να καρπωθεί μέρος της κοινής επιτυχίας τους, αλλά για να εξελιχθεί και ο ίδιος μουσικά, υφολογικά, αισθητικά. Νομίζω πως το δυσάρεστο συναίσθημα της ορφάνιας θα το νιώσουν καλλιτέχνες σαν τον Γιάννη Χαρούλη, τη Ζήνα Αρβανιτίδη, τους Όναρ, τον Μάνο Λυδάκη και αρκετούς άλλους, νέους και φερέλπιδες, που είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν μαζί του.
Δεν πιστεύω ακόμη πως έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε η συνεισφορά του στην υπόθεση ελληνικό rock από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Οι Sharp Ties και οι Dreamer & The Fullmoon, συγκροτήματα που στις μέρες μας θεωρούνται cult, χρωστούν στον εκλιπόντα ένα μεγάλο μερίδιο της καλλιτεχνικής αλλά και εμπορικής αποδοχής τους. Διότι ο Ξυδούς μπορεί να γρατζούναγε την κιθάρα καταγράφοντας τους προβληματισμούς των συνανθρώπων του και των παιδιών του –όπως μου ‘χε πει χαρακτηριστικά–, ήταν όμως κι ο ίδιος ένας άνθρωπος που γνώριζε πολύ καλά, εκ των έσω, το δισκογραφικό κύκλωμα, προσπαθώντας ταυτόχρονα να μείνει πιστός στις αισθητικές του αρχές.
Τις αρχές και αξίες, που τον οδήγησαν σε συνεργασίες με σημαντικούς μουσικούς: τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τη Σωτηρία Λεονάρδου, τους αδερφούς Κατσιμίχα. Με τον Χάρη και τον Πάνο είχε εμφανιστεί πρόσφατα στη συναυλία που σηματοδότησε και την καλλιτεχνική επανασύνδεση των διδύμων. Λέγεται πως τις τελευταίες μέρες της ζωής του τις πέρασε σε ένα στούντιο με το λαϊκό τραγουδιστή Βασίλη Καρρά, ετοιμάζοντας ένα άλμπουμ από κοινού. Διόλου αξιοπερίεργο, αν σκεφτούμε πως, αρκετά χρόνια πίσω, ο Ξυδούς ήταν ο ιθύνων νους του φαινομενικά ανορθόδοξου και, τελικά, πανέξυπνου ως κίνηση παντρέματος του Καρρά με τους Πυξ Λαξ («Άσ’ τη να λέει»).
Η καρδιά του, όμως, φαίνεται πως δεν άντεξε τις τόσες συγκινήσεις, την υπερβολική δόση μέθεξης της μουσικής δημιουργίας και της άμεσης επαφής με το κοινό. Ο Μάνος Ξυδούς μπορεί να μη ζει πια, από το βράδυ της Τρίτης 12 Απριλίου, θα τον συναντάμε αιωνίως, όμως, στο δικό μας Rock’ n’ Roll Hall of Fame, που δεν στεγάζεται σε κανένα κτίριο αλλά μόνο στις καρδιές μας.
Αντώνης Μποσκοΐτης
www.bosko-hippydippy.blogspot.com
