Υπάρχουν και κάποιοι που απαντούν νηφάλια το ερώτημα: Πιστέψτε τις κυβερνητικές εξαγγελίες και θα νοιώσετε καλύτερα. Η ανάκαμψη φτάνει, το φως στο τούνελ αχνοφαίνεται ήδη. Κι ας λένε κάποιοι πεσιμιστές ότι πρόκειται για την αμαξοστοιχία που έρχεται κατά πάνω μας.
Ας επιστρέψουμε, όμως, στην πραγματικότητα. Ας αναφερθούμε στα βασικά νέα που είναι δύο και θα αξιολογήσουμε αν είναι «καλά» ή «κακά» στη συνέχεια.
Αύριο στην Ιταλία, διεξάγεται ένα κρίσιμο δημοψήφισμα. Κρίσιμο για όλη την Ευρώπη, άρα και για εμάς. Κάθε απόφαση έχει παγώσει μέχρι τη Δευτέρα, οπότε και θα γίνει γνωστό το αποτέλεσμα της κάλπης.
Οι ισχυροί της ευρωκρατίας, κάθε φορά που δίνεται ο λόγος στους πολίτες, δεν αισθάνονται καθόλου καλά… Σκεφθείτε τι ταρακούνημα έτσι και βγει πάλι το «Όχι». Γι’ αυτό, έχουν εξαπολύσει, αυτή την φορά απέναντι στον ιταλικό λαό, τα γνωστά πια σε όλους όπλα τους. Τρομοκρατία, εκφοβισμός, παραπληροφόρηση. Έτσι και πείτε «Όχι», η Ευρώπη γκρεμίζεται! Με αυτά και μ’ αυτά, πάντως, οι αποφάσεις για το «ελληνικό ζήτημα» αναβάλλονται για λίγο διάστημα.
Το δεύτερο νέο είναι οι απανωτές προκλητικές δηλώσεις των Τούρκων ιθυνόντων. Αντηχούν σαν πολεμικές κραυγές και καλλιεργούν το ανάλογο κλίμα. Το ερώτημα που τίθεται και θέλει απάντηση, είναι κατά πόσο βρίσκεται κοντά ή μακριά ένας πόλεμος, πόση είναι η απόσταση της Ελλάδας από αυτόν. Το ερώτημα δεν είναι καθόλου υποθετικό. Η πραγματικότητα το θέτει ολοένα και πιο εμφατικά και πρέπει να είναι κανείς τελείως κουφός ή τυφλός για να μην το βλέπει και να μην το ακούει.
Μερικοί προκαταβολικά παραδομένοι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν θετική η επίσκεψη Ομπάμα, αφού δεν μας προξένησε κακό. Ό,τι δεν σου κάνει κακό, είναι καλό. Πρόκειται για λογική πλήρως αφοπλιστική. Γιατί υποδηλώνει ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, παρά μόνο να προσμετράς τις συνέπειες όσων σου κάνουν ή δεν σου κάνουν οι άλλοι. Λογική που διαλύει συνειδήσεις και αποσυναρμολογεί πεποιθήσεις που είναι αναγκαίες για την ψυχοκινητική αντίδραση της ίδιας της κοινωνίας. Την ακινητοποιούν και την παθητικοποιούν, ιδιαίτερα μπροστά σε σημαντικούς κινδύνους και καταστάσεις που μοιάζουν αδιέξοδες. Την κάνουν να προσβλέπει σε κάποιο θαύμα ή κάποιον «από μηχανής θεό» που ίσως παρέμβει και δώσει λύση σε προβλήματα ανεπίλυτα από τους κοινούς θνητούς.
Τα καλά νέα είμαστε υποχρεωμένοι να τα φτιάξουμε μόνοι μας. Εγκαλούμαστε ως υποκείμενο, χώρα και λαός. Θα αποκτήσουμε φωνή ως τέτοιοι; Εκεί βρίσκεται η λύση της τραγωδίας που είναι σε εξέλιξη και κορυφώνεται τα τελευταία χρόνια.
