Αποτελεί, πλέον, σκληρή πραγματικότητα για όλους μας η «διά νόμου» κατάρρευση της τσέπης μας, των επιλογών μας, της ζωής μας. Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης το καταδεικνύουν χωρίς φόβο και πάθος, ενώ τίποτα δεν φαίνεται να σταματάει τη συνέχιση αυτού του «χειμάρρου» αλλαγών, οι οποίες, όπως μας λένε, «είναι η μόνη λύση για να σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία και την κρίση». Όμως, τα μέτρα δεν σταματάνε εδώ.
Θα συνεχίζονται όσο οι ανάγκες κάποιων λίγων θα πρέπει να εξυπηρετούνται. Θα γινόμαστε συνεχώς μάρτυρες νέων «σκληρών αλλά αναγκαίων» μέτρων, που θα υποβαθμίζουν ολοένα και περισσότερο το εισόδημά μας, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, τις κοινωνικές μας παροχές. Ο «χείμαρρος» δεν θα έχει τέλος, ενώ η κατάφωρη κοροϊδία, που παίζεται στις πλάτες μας και που τόσο καλά προωθείται μέσω των ΜΜΕ, πρέπει να φτάσει στο τέλος της.
Σε τέτοιες στιγμές, «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια»! Ήρθε η ώρα της δράσης και, μάλιστα, έτσι όπως την ορίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν να αντισταθούν ενάντια στον «πόλεμο» που έχει ξεκινήσει εναντίον τους. Έτσι, η δημιουργία μίας επιτροπής δεν είναι μια συνταγή του τύπου «κάν’ το μόνος σου». Είναι κάτι περισσότερο και απλούστερο: Έπειτα από μια συζήτηση σε ένα χώρο δουλειάς με συναδέλφους, με κατοίκους, γνωστούς και φίλους γύρω από τα μέτρα, μπορούμε να σχηματίσουμε μια επιτροπή.
Το ίδιο και μια παρέα φοιτητών ή σπουδαστών. Ακόμα και μια ομάδα γνωστών μεταξύ τους νοικοκυρών, συνταξιούχων ή ανέργων.
Τι μπορεί κάνει η επιτροπή αυτή μόλις «συγκροτηθεί»; Να γράψει ένα μικρό κείμενο, που να έχει το αίτημα «Πάρτε τα μέτρα πίσω» και να τα κολλήσει στις εισόδους των σπιτιών ή να το διακινήσει με όποιον τρόπο μπορεί. Να ορίσει επόμενο ραντεβού σε ένα σημείο που μπορούν όλοι, να κάνει μια μικρή πικετοφορία σε χώρους καταστημάτων, σούπερ μάρκετ, σε καφετέριες, αθλητικά κέντρα, στάσεις μετρό ή αφετηρίες λεωφορείων και σιγά-σιγά να δημιουργήσει ένα στέκι, όπου θα βρίσκονται και θα συνομιλούν όσοι θέλουν κάπως να βοηθήσουν. Βεβαίως, πρέπει να απευθυνθούν και στις τοπικές αρχές (δήμους, φορείς, συλλόγους κ.λπ.), να τους καλέσουν να κάνουν κάτι για να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα.
Να μαζέψουν υπογραφές, να συντονιστούν με άλλες επιτροπές ή κεντρικές δράσεις. Μαζικές, ζωντανές παρεμβάσεις και πρωτότυπες ιδέες έχουν δείξει ότι μπορούν να δραστηριοποιήσουν τον κόσμο, να τον κάνουν συμμέτοχο, να μας κάνουν όλους πρωταγωνιστές στις επιλογές μας…
Δεν προλαβαίνουμε να αναλωθούμε σε ατέρμονες συζητήσεις. Ήρθε η ώρα να βγούμε στο δρόμο, να κάνουμε την παρουσία μας αισθητή, δυναμική, συνεχή!
Θέλουμε δράση που να ανοίγει συζητήσεις, να «σπάει» προκαταλήψεις που έχει δημιουργήσει το καθημερινό πιπίλισμα ότι όλοι έχουμε την ίδια ευθύνη για την κατάσταση, να βρίσκει και να παλεύει για λύσεις.
Και για τις όποιες επιφυλάξεις, ένα είναι σίγουρο… η αμφίδρομη σχέση δράσης-αντίδρασης είναι ο μόνος «φυσικός νόμος» που μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των πολλών, που θα γίνονται εξιλαστήρια θύματα των λίγων.
