Άλλοι… ασθενούν και άλλοι αντιδρούν στη μετακίνηση του ασφαλιστικού τους φορέα στον ΕΟΠΥΥ
Η επιδρομή του κράτους στο ασφαλιστικό σύστημα δεν θα μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτα ακόμα και κάποια θεωρούμενα ως «ευγενή» Ταμεία. Το Ενιαίο Ταμείο των εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ) με τον τελευταίο πολυνόμο του Μνημονίου 3 και τη βίαιη υπαγωγή των κλάδων Υγείας του στον ΕΟΠΥΥ δέχτηκε ακόμα μια επίθεση στα αποθεματικά του. Μετά το αναγκαστικό «κούρεμα», λόγω PSI, τον περασμένο Φεβρουάριο και το εκ νέου «κούρεμα» που θα ακολουθήσει οσονούπω, το άλλοτε κραταιό Ταμείο Τύπου απομένει με ελάχιστα αποθεματικά και με ακόμα πιο ελάχιστες δυνατότητες να διασφαλίσει τις συντάξεις και τις υπόλοιπες παροχές στους ασφαλισμένους του.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ -δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, τεχνικοί Τύπου, διοικητικοί υπάλληλοι, λιθογράφοι, εργαζόμενοι στη διανομή του Τύπου- ίσως δεν φαντάζονταν ότι δίπλα στην τεράστια ανεργία που ταλανίζει τον κλάδο μετά τα συνεχή «κανόνια» και τις χιλιάδες απολύσεις, δίπλα στην απληρωσιά και τις απανωτές περικοπές μισθών που επέβαλε η πλήρης εφαρμογή των μνημονιακών νόμων, θα ερχόταν η ώρα που θα κινδύνευε και η ασφάλισή τους. Κι όμως, αυτή η ώρα έφτασε και από την ερχόμενη εβδομάδα πλέον οδηγούνται στον ΕΟΠΥΥ.
Το αρχικό σοκ ακολούθησε η αγανάκτηση.
Τα συνήθως… λάιτ συνδικάτα του κλάδου έφτασαν να μιλούν για δυναμικές κινητοποιήσεις και για αγώνα διαρκείας. Ήδη για δυο μέρες πολιόρκησαν τα γραφεία του Ταμείου, ζητώντας από τη διοίκησή του να μη συναινέσει στην εφαρμογή του νόμου και να περιφρουρήσει την περιουσία που του έχει απομείνει.
Χωρίς απόφαση
Παρ΄ όλα αυτά η διοίκηση του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ δεν «κατόρθωσε» να λάβει μια τέτοια, μεγάλης πολιτικής σημασίας, απόφαση. Κι αυτό συνέβη παρά την ενισχυμένη παρουσία εκπροσώπων των εργαζομένων στο Δ.Σ. του Ταμείου, αφού κάποιοι εκπρόσωποι σωματείων απλώς δεν παραβρέθηκαν στις συνεδριάσεις, άλλοι το σκέφτονταν, και άλλοι, όπως ο πρόεδρός του (δημοσιογράφος και ο ίδιος, μέλος της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης του χώρου – της ΕΣΗΕΑ) βρέθηκαν ασθενείς. Η ύπαρξη αυτασφαλιστικού φορέα (ΕΔΟΕΑΠ) για κάποιους από τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, ο οποίος για την ώρα παραμένει εκτός ΕΟΠΥΥ, διαρρηγνύει την υποτιθέμενη ενότητα του κλάδου, οδηγώντας σε καταστάσεις ζούγκλας («αφού δεν πέφτουμε εμείς ακόμα στον γκρεμό, γιατί χρειάζεται να στηρίξουμε τους υπόλοιπους;», σκέφτονται καθώς φαίνεται κάποιοι «εκπρόσωποι»).
Η επίπλαστη διασωματειακή αλληλεγγύη για άλλη μια φορά δοκιμάστηκε, αφήνοντας έκθετους όσους στα λόγια εμφανίζονται αντιμνημονιακοί. Τα φαινόμενα κανιβαλισμού μεταξύ ομάδων εργαζομένων, που έχουν από καιρό εμφανιστεί στον κλάδο (Ελευθεροτυπία, Άλτερ κλπ.) δυστυχώς εξαπλώνονται. Ο ρόλος της (απούσας από τις εξελίξεις) Αριστεράς έπρεπε -και θα μπορούσε- να είναι καταλυτικός. Αρκεί να προσδιορίσουμε ξανά έννοιες και λέξεις, να επανακαθορίσουμε στόχους και αξίες.
Γιώργος Κατερίνης
