Η συγκρότηση του τρίτου πόλου δεν μπορεί να γίνεται ούτε ερήμην ούτε εναντίον της κοινωνίας και των κινημάτων. Του Ανδρέα Νεφελούδη
Αυτό το Σαββατοκύριακο ολοκληρώνονται οι εργασίες του πρώτου συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ, αν ληφθεί υπόψη ότι το προηγούμενο ήταν το ιδρυτικό της. Το συνέδριο γίνεται μια περίοδο που έχουν ενταθεί οι πιέσεις από τον γνωστό χώρο της «κίνησης των 58» σε ένα γενικό πολιτικό περιβάλλον που καθορίζεται από τον Αρμαγεδδώνα της πολιτικής των μνημονίων σε βάρος της κοινωνίας, του κοινωνικού κράτους και των λαϊκών στρωμάτων.
Το συνέδριο κάποιου κόμματος γίνεται για να σταθμίσει κάθε φορά τους στόχους και την στρατηγική του, παίρνοντας υπ’ όψιν το κάθε φορά πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον. Στο σημείο αυτό προσδιορίζεται και το επίδικο για το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ.
Η ΔΗΜΑΡ, λοιπόν, με αυτή την έννοια καλείται να επιλέξει δρόμο, να επιλέξει στρατηγική κατεύθυνση και να αναζητήσει τους νέους συμμάχους σε εθνικό αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η ΔΗΜΑΡ προέρχεται από μια τεράστια αναντιστοιχία των πολιτικών που έχει ακολουθήσει σε σχέση με τα ιδρυτικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της όπως αυτά είχαν ψηφιστεί στο πρώτο της συνέδριο. Όλες οι αρχές που την καθόριζαν ως κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, με ό,τι συνόδευε αυτόν το χαρακτηρισμό σε επίπεδο τρέχουσας πολιτικής, σε μία νύχτα καταρρίφθηκαν όταν αποφάσισε να συμμετέχει στη μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά, έχει καταγραφεί στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών ως το κόμμα που έδωσε την ηθική νομιμοποίηση στην εφαρμογή των πιο ακραίων, σκληρών και άγριων πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί ποτέ στη χώρα μας. Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, τον Ιούνιο του 2013, επειδή ακριβώς δεν συνοδεύτηκε από επαρκείς και γενναίες αυτοκριτικές εξηγήσεις θόλωσε ακόμα περισσότερο το τοπίο για τα στρατηγικά χαρακτηριστικά της. Το διάστημα από τότε και μετά, μια σειρά από αμφίσημες πολιτικές επιλογές («παρών» στην πρόταση δυσπιστίας, αντίθεση στην εξεταστική για τα υποβρύχια, σε συνάρτηση ισχυρίζομαι με την κάλυψη στον Βενιζέλο για τη λίστα Λαγκάρντ, ψήφιση της πολιτικής Γεωργιάδη για τα φάρμακα κλπ.) που την καθόρισαν ως το εκκρεμές της πολιτικής ζωής με άσχημα για το μέλλον της δημοσκοπικά ευρήματα και αμφίβολη την είσοδο της στη νέα Βουλή όποτε γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές. Οι προβληματισμοί που αναπτύχθηκα στο κείμενο των Θέσεων, όσο και ο διάλογος που ακολούθησε, δεν ανέτρεψε το κλίμα αμφισημίας, οι πιέσεις που δέχεται η ηγεσία της από τη δεξιά πτέρυγα, για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι ισχυρές και συνεχίζουν να νοθεύουν τα αριστερά χαρακτηριστικά της.
Όμως η πολιτική περίοδος που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμη και απαιτεί πολιτικές αντιμετώπισης χωρίς μισόλογα, χωρίς αμφισημίες και με έναν καθαρό λόγο σε κατεύθυνση προοδευτική αντιμνημονιακή, αντίθεσης με τον νεοφιλελευθερισμό σε όλα τα επίπεδα που αφορούν την κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου.
Σήμερα το δίπολο της αντίθεσης ανάμεσα στην πρόοδο από τη μια και στον σκοταδισμό των νεοφιλελευθέρων επιλογών από την άλλη, απαιτεί ευρύτατες συμμαχίες, πεδίο στο οποίο η ΔΗΜΑΡ με σαφείς στοχεύσεις θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο. Από τη στιγμή που έβαλε τελεία στο φλερτ με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου και με όλο εκείνο το πολιτικό προσωπικό που φέρει τη βασική ευθύνη για τις πολιτικές που έφεραν την χώρα μας σε αυτή την κατάσταση, η ΔΗΜΑΡ νομίζω πως δεν έχει άλλη επιλογή, από την ανάπτυξη ενός κλίματος πολιτικής συνεργασίας με τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς που με κύριο και βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν την αλλαγή, τη νίκη στις επόμενες εκλογές και την προοδευτική ανάταση της χώρας, ενώ θα μπορούσε να ήταν χρήσιμη η συμβολή της και στις επόμενες ευρωεκλογές αν συνεργαζόταν με τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς κατοχυρώνοντας ένα σημαντικό ρόλο για την αλλαγή και στην Ευρώπη.
Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα ήταν καταστροφική για το κόμμα αυτό, αλλά κυρίως θα στερούσε από το μεγάλο ρεύμα της προοδευτικής αλλαγής μια σειρά από ιδέες και προτάσεις διαρθρωτικού και αριστερού μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα που έχει προγραμματικά ανάγκη η χώρα στην πορεία μετάβασης από τα μνημόνια στην παραγωγική ανασυγκρότησή της.
Κλείνοντας, θεωρώ πως όλη η φιλολογία για τη συγκρότηση ενός τρίτου πόλου σήμερα, την περίοδο της κάθετης αντιπαράθεσης με τις ασκούμενες πολιτικές της νεοφιλελεύθερης καταστροφής, είναι εκτός τόπου και χρόνου, δεν συγκροτούν τελικά πειστική και σοβαρή πολιτική απάντηση στα προβλήματα του σήμερα. Έτσι κι αλλιώς η συγκρότηση αυτού του περίφημου τρίτου πόλου δεν μπορεί να γίνεται ερήμην της κοινωνίας και των κινημάτων της και κυρίως ενάντια σε αυτά.
Ας ελπίσουμε ότι η ΔΗΜΑΡ μέσα από το συνέδριό της θα επιλέξει σωστά, σε επίπεδο στόχων, προσανατολισμών και στρατηγικής.
* Ο Ανδρέας Νεφελούδης είναι στέλεχος της Αριστερής Προοπτικής
