Σε οργάνωση μετασχηματίζεται το Αριστερό Ρεύμα
Το Αριστερό Ρεύμα (Α.Ρ.) είναι στους περισσότερους γνωστό από την εποχή που αποτελούσε τάση του «ενιαίου» (μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ) Συνασπισμού. Τα τελευταία χρόνια εκφράζονταν από τον Π. Λαφαζάνη μέσα κυρίως από την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου συμμετείχαν και μικρότερες συνιστώσες του κόμματος, ενώ το περασμένο καλοκαίρι πρωταγωνίστησε στη συγκρότηση του σχήματος της Λαϊκής Ενότητας. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, το Α.Ρ. προχώρησε σε μια συνδιάσκεψη και, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, αποφάσισε να μετασχηματιστεί σε πολιτική οργάνωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η σκέψη είχε διατυπωθεί και παλιότερα. Τον Σεπτέμβριο του 2015, μετά το απογοητευτικό για τη ΛΑΕ εκλογικό αποτέλεσμα, ο Γ. Τόλιος, στέλεχος της τάσης του Π. Λαφαζάνη, δήλωνε με άρθρο του ότι η ΛΑΕ θα πρέπει να έχει χαρακτηριστικά πλατιού αντιμνημονιακού μετώπου, το δε Α.Ρ. «να συγκροτηθεί σε αυτοτελή πολιτικό οργανισμό και συγκεκριμένα σε πολιτικό κόμμα» με στόχο «το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας». Τότε είχε φανεί σαν μια μάλλον μηχανιστική μεταφορά του παλιού σχήματος «πρωτοπόρο κόμμα-πλατύ μέτωπο» αλλά από ό,τι φαίνεται οι σκέψεις αυτές υπήρχαν και επικράτησαν στο επιτελείο του Α.Ρ.
Το σχήμα, βέβαια, είναι στην προκειμένη περίπτωση μάλλον αμφιλεγόμενο. Σήμερα, το τι θα ήταν τόσο ένα πραγματικό «κόμμα» της Αριστεράς, όσο και ένα «μέτωπο» θα απαιτούσε μεγάλη και σοβαρή συζήτηση, ενώ η ίδρυση μιας νέας πολιτικής οργάνωσης ή κόμματος, χρειάζεται αρκετά πειστική τεκμηρίωση. Για το τι νέο κομίζει, ποια πολιτικοϊδεολογική πρόταση φέρνει, τι δρόμους ανοίγει για την λαϊκή υπόθεση. Θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι σήμερα είναι περισσότερο εποχή για νέες ιδέες και ρεύματα σκέψης, καθώς και για ουσιαστικές συμβολές σε μεγάλα πολιτικά κινήματα εμπλοκής ευρύτερου κόσμου. Και λιγότερο εποχή συγκρότησης νέων οργανώσεων γύρω από σχετικά δοκιμασμένες ομάδες στελεχών και πολιτικές φυσιογνωμίες.
Το Α.Ρ. έχει τις βασικές ευθύνες για τον τρόπο που συγκροτήθηκε η ΛΑΕ. Τότε θεωρούνταν ότι δεν προλάβαινε να γίνει κάτι καλύτερο και ότι έστω και έτσι θα εξασφαλίζονταν ένα 8-10% του εκλογικού σώματος. Τώρα, παρόλο που έχει μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα από τις εκλογές που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για συμπεράσματα, φαίνεται να επιλέγεται ένας δρόμος που μάλλον αντιγράφει τον «ΣΥΡΙΖΑ του 4%» και την οργανωτική του εμπειρία, με το Α.Ρ. στον ρόλο του τότε ΣΥΝ και μάλιστα όλα σε μικρογραφία. Έτσι, δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολύ προκατειλημμένος για να εκτιμήσει ότι το Α.Ρ. επιλέγει τον μετασχηματισμό σε «μεγαλύτερη συνιστώσα της ΛΑΕ», ώστε να μπορεί να επιβάλει την άποψη του «κόμματος» στο «μέτωπο». Αυτά όμως είναι αποθαρρυντικά για τον κόσμο της Αριστεράς (και πολύ περισσότερο βέβαια για τους «εκτός των τειχών»). Έτσι, και μέσα στη Λαϊκή Ενότητα εκφράζονται έντονες ενστάσεις για την πορεία της ενώ αρκετοί κάνουν λόγο για παρελκυστικές τακτικές που μεταθέτουν χρονικά το άνοιγμα μιας σοβαρής διαδικασίας στο εσωτερικό της.
Την ίδια στιγμή, είναι φανερό ότι μια κίνηση προπαγανδιστικού χαρακτήρα (εκδηλώσεις, κινήσεις ακτιβισμού κ.λπ.), δεν μπορεί να κρύψει τα προβλήματα πολιτικού προσανατολισμού. Η επανάληψη της αντιμνημονιακής ρητορικής των προηγούμενων χρόνων δεν επαρκεί για τουλάχιστον δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί τα προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζει η χώρα με τη μετατροπή της σε αποικία και στρατόπεδο είναι ποιοτικά διαφορετικά από αυτά του 2010-2014. Και, δεύτερο, γιατί η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιφέρει ανεπανόρθωτο πλήγμα στη λογική ότι ένα αριστερό κόμμα θα πάρει την εξουσία διά της εκλογικής εκπροσώπησης και «θα σκίσει τα μνημόνια», στη λογική δηλαδή του κυβερνητισμού.
Αλλά, ακόμα και η «αντιμνημονιακή» οριοθέτηση είναι, στην περίπτωση του Α.Ρ. αμφισβητούμενη, αφού ο εναγκαλισμός με την κυβερνητική παράταξη σε κρίσιμους τομείς (Περιφέρεια Αττικής, συνδικαλισμός κ.λπ.) στέλνει, αν μη τι άλλο, αντιφατικά μηνύματα. Τα «οργανωτικά μέτρα», λοιπόν, δεν φαίνεται ότι θα είναι αποτελεσματικά, όσο η κρίση του εν λόγω χώρου τροφοδοτείται από πραγματικά προβλήματα σε μια εποχή που απαιτούνται σύνθετες διεργασίες, ειδικά στο επίπεδο των υποκειμενοποιητικών διαδικασιών.
Γ.Π.
Δ. Μπελαντής: «Έκλεισε ο κύκλος του Αριστερού Ρεύματος»
«Επτά απλά (;;;) Βήματα προς την (Δι)έξοδο ή ένας Αποχαιρετισμός» έχει τίτλο το κείμενο που έδωσε την προηγούμενη βδομάδα στη δημοσιότητα ο Δημήτρης Μπελαντής που συμμετείχε στο Αριστερό Ρεύμα και ήταν μέχρι το καλοκαίρι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Δ. Μπελαντής παραθέτει τα αναγκαία, κατά τη γνώμη του, σήμερα βήματα που μεταξύ άλλων θα ήταν να προχωρήσει κανείς σε έναν σοβαρό απολογισμό, «να φύγει από την ψευδαίσθηση της πολιτικής οργάνωσης», να κόψει από «τον πραγματικό και τον φαντασιακό» ομφάλιο λώρο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προτείνει κινήσεις όπως η δημοσιοποίηση όσων έγιναν στην κυβέρνηση το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Πρωτοβουλία από Λαπαβίτσα
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Κώστα Εφήμερο και το ThePressProject ο Κώστας Λαπαβίτσας, εκ των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που συντάχθηκαν με την ΛΑΕ το καλοκαίρι, προαναγγέλλει πρωτοβουλία για να παρουσιαστεί μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στην Ευρωζώνη. «Ξεκινάμε μια νέα προσπάθεια που θα κινηθεί στον ενδιάμεσο χώρο για την ώρα, στον πανεπιστημιακό, πνευματικό, επιστημονικό και στον πολιτικό αλλά δεν είναι πολιτική πρωτοβουλία μόνο, όπως και δεν είναι ακαδημαϊκή πρωτοβουλία» δηλώνει ο γνωστός οικονομολόγος που επρόκειτο χθες να βγάλει «στον αέρα» την ιστοσελίδα της νέας προσπάθειας που αναμένεται να εμφανιστεί επίσημα στις 27 Απριλίου.
