Δήλωση του Δημήτρη Μπελαντή
Η διαδικασία που έχει επιλεγεί σήμερα στη Βουλή δεν είναι απλώς στα όρια της κοινοβουλευτικής νομιμότητας, αντιβαίνει σαφώς στον Κανονισμό της Βουλής και το Σύνταγμα.
Το άρθρο 109 του Κανονισμού της Βουλής για το κατεπείγον αναφέρεται σε νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου. Εδώ έχουμε μια κύρωση πρότασης προς τους δανειστές και όχι κάποιο νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου. Αυτό αποτελεί αρμοδιότητα της κυβέρνησης, που χαράσσει την πολιτική της χώρας κατά το 82 παρ. 1 του Συντάγματος, και όχι της Βουλής.
Ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί το τεκμήριο αρμοδιότητας της Βουλής για να γίνει η Βουλή θεσμός χάραξης ή άσκησης κυβερνητικής πολιτικής – αυτό αντίκειται στη διάκριση των εξουσιών.
Ούτε στην πραγματικότητα μπορεί η Βουλή να ακυρώσει, ακόμη και αν επρόκειτο για νομοσχέδιο, απόφαση του εκλογικού σώματος – πράγμα που επιχειρείται εδώ, αφού η προτεινόμενη πρόταση είναι οξύτερη από αυτήν που απερρίφθη από το εκλογικό σώμα την 5/7. Αυτό θα σήμαινε ότι το αντιπροσωπευτικό όργανο είναι ανώτερο από την άμεση άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Αυτό αντιβαίνει σαφώς στη δημοκρατική αρχή ως βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε μια μορφή συζήτησης προ ημερησίας διατάξεως, η οποία δεν νομιμοποιείται κατά το Σύνταγμα να ολοκληρωθεί με τη λήψη απόφασης.
Να μην αντιλεχθεί ότι αυτά αφορούν τους τύπους και όχι την ουσία γιατί οι τύποι της αστικής δημοκρατίας διασώζουν και την ουσία της.
[από την προσωπική του ιστοσελίδα]
