Γράφει ο Σωκράτης Μαντζουράνης
Πολύ συχνά η Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις και εκδοχές της, χρησιμοποίησε τους ταξικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους της λιγότερο ως «εχθρό» και περισσότερο ως «εργαλείο» της δικής της πολιτικής και ιδεολογικής επιβίωσης.
Όταν, πριν από χρόνια, βρέθηκα στη σοσιαλιστική Σόφια και πήγα στην τράπεζα να κάνω τα δολάρια λέβα, η τράπεζα μου τα εξαργύρωσε 50% πάνω από την επίσημη ισοτιμία και οι Βούλγαροι σύντροφοι, τρεις φορές πάνω.
Όταν γύρισα και το ανέφερα… αρμοδίως, η εξήγηση από την καθοδήγηση ήταν αφοπλιστική:
– Σύντροφε αυτά είναι αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Δεν γίνονται τέτοια στο σοσιαλισμό.
Μάλλον δεν το έζησα, σκέφτηκα.
Μετά την πτώση του υπαρκτού, το κόμμα εκτιμούσε αυτά τα φαινόμενα, ως «παθογένειες» του σοσιαλισμού.
Οι κάθε λογής «ανανεωτές κομμουνιστές» που κατακεραύνωναν τότε το ΚΚΕ, αφομοίωσαν τούτη την ταχτική και την εξέλιξαν σε νέα επίπεδα, με αξιοθαύμαστη δημιουργικότητα.
Επιχειρούν κυνικά και ξεδιάντροπα να δικαιολογήσουν την πλήρη μετάλλαξή τους, με την πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας.
Συζητώ με συντρόφους που κρατάγαμε μαζί το πανό «Όχι στο ξεπούλημα των αεροδρομίων» και παθαίνω.
– Ποιο ξεπούλημα; Το τίμημα δεν είναι καλύτεροι από της Δεξιάς;
Ποια πώληση; Παραχώρηση για 99 χρόνια είναι.
– Δεν το πιστεύω Σωκράτη ότι ταυτίζεσαι με τη δεξιά προπαγάνδα!
Μιλώ με συντρόφους που αντιπαλεύαμε μαζί τη δεξιά σφαγή των συντάξεων, τους δείχνω πως από τα 246 εναπομείναντα ευρώ του επικουρικού μου, μου έκοψαν τα 122,34 και η απάντηση με καθηλώνει.
– Σύντροφε πρώτον οι συντάξεις δεν κόπηκαν και δεύτερον οι ελάχιστες μειώσεις δεν ξεπερνούν τα 10-20 ευρώ. Μου αναπαράγεις λοιπόν τις δηλώσεις του Κούλη.
Μιλάγαμε με έναν καλό σύντροφο για το ΕΚΑΣ της κυρά Βούλας που της το έκοψαν κι έμεινε τώρα με 450 ευρώ να βολοδέρνει και του θύμισα τις πορείες που κάναμε μαζί με τους συνταξιούχους.
– Θα το αναπληρώσουμε Σωκράτη μου. Κάνεις πως δεν το άκουσες; Με τη μονταζιέρα του Κούλη κι εσύ;
Μπήκα στη κουβέντα με το σύντροφο Φώτη. Είχαμε φάει πολύ ξύλο στο λιμάνι, θυμάμαι. Χέρι-χέρι με το Δρίτσα και την Καρακώστα, ήμασταν.
Τον θυμάμαι και στο Ελληνικό, να δίνουμε κουράγιο και νερό στον εξαντλημένο Κορτζίδη.
– Βρε Φώτη στρατηγική μας επιλογή η COSCO, επιτυχία το ξεπούλημα του Ελληνικού, εθνικός ευεργέτης ο Νιάρχος;
Τα χθεσινά απαιτούμενα ρε φίλε, σημερινά «προαπαιτούμενα»;
Έξαλλος ο Φώτης.
– Και καλύτερο τίμημα πετύχαμε και άλλες επενδύσεις θα κάνουν οι Κινέζοι και περισσότερο πράσινο θα έχει το Ελληνικό και την «ιδιωτική πρωτοβουλία» δεν την ξορκίζουμε. Αν νομίζεις πως η ανάπτυξη και οι επενδύσεις θα έλθουν απ’ τον ουρανό, γελιέσαι Σωκράτη.
Η ανάπτυξη ήταν υπόσχεσή μας και την υλοποιούμε.
– Βρε Φώτη και τον ΟΛΘ;
-Δεν άκουσες ότι κρατάμε έναν προβλήτα, για να πηγαίνει βόλτα ο κόσμος; Είναι ντροπή σου να επιτίθεσαι στην πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση και να ταυτίζεσαι με τον Κούλη..
Έσκυψα το κεφάλι κι έφυγα.
Όταν η Αριστερά, η όποια Αριστερά, χρησιμοποιεί τον ταξικό και ιδεολογικό της αντίπαλο για να υπερασπισθεί την «εξουσία» της, τότε τον κάνει σύμμαχό της και γίνεται αιχμάλωτη του «εχθρού» που διακηρύττει πως αντιμάχεται.
Κι αυτό το ξέρουν.
Και τότε γίνεται κοινωνικά και ταξικά, άχρηστη «Αριστερά».
Δηλαδή με τον «Κούλη».
Και οι «αριστεροί Ηρακλειδείς» που σήμερα τους χρησιμοποιεί και σκοτώνονται να μας πείσουν πως το μαύρο είναι άσπρο, αύριο θα είναι απέναντι της, θλιβεροί «πρώην» μιας επόμενης «εξουσίας».
Δηλαδή με τον «Κούλη».
Και η κοινωνία τρομαγμένη, σαστισμένη και σε αφασία.
Δηλαδή με τον «Κούλη».
Το νέο δίλημμα, με τον «Κούλη» ή με την «Αριστερά», που στήνεται μεθοδικά και με αριστερή μαστοριά, διαφθείρει ατομικές και χειραγωγεί κοινωνικές συνειδήσεις.
Δηλαδή, βολεύει και τον «Κούλη».
Κι αυτό, επίσης το ξέρουν.
Δεν είμαι σίγουρος αν «εμείς» το συνειδητοποιούμε.
Υ.Γ. Όσο για τους διαλόγους, είναι πέρα για πέρα αληθινοί… και λίγα γράφω.
