Το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» του κ. Μανιτάκη. Του Αντώνη Δ. Μάντζιου
Τις μαύρες μέρες της χούντας του Ζαγοριανάκου μας θύμισε η απειλή του κ. Μανιτάκη εν είδει «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», σύμφωνα με την οποία:
1. Για τους φορείς που δεν ανταποκρίθηκαν στις νόμιμες υποχρεώσεις τους θα λάβει υπ’ όψιν τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του από την απογραφή,
2. Θα θέσει σε διαθεσιμότητα το σύνολο του προσωπικού της κατηγορίας ΔΕ διοικητικού που εργάζονται με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου, χωρίς τις εξαιρέσεις που προβλέπονται από το νόμο.
Και όλα αυτά από έναν υπουργό δημοκρατικής κυβέρνησης, έναν συνταγματολόγο, έναν υπουργό της συγκυβερνώσας με τη Ν.Δ. Αριστεράς.
Λες και δεν υπάρχει Σύνταγμα, λες και δεν υπάρχουν νόμοι, λες και όλα γίνονται ελέω Μέρκελ και τρόικας.
Η άρνηση των δήμων να παραχωρήσουν στοιχεία για τον εντοπισμό των υπό διαθεσιμότητα-απόλυση υπαλλήλων, από πότε κύριε συνταγματολόγε σημαίνει εφαρμογή της χιτλερικής έμπνευσης συλλογικής ευθύνης;
Από πότε σημαίνει παραβίαση αυτού του ίδιου του νόμου που προβλέπει τις εξαιρέσεις; Από πότε καταλύεται η συνταγματική αυτοτέλεια των ΟΤΑ και ανθρώπους που δεν διορίζει η κυβέρνηση μπορεί να τους απολύει;
Αφού κατάπιε ο κ. συνταγματολόγος το «όχι» στις απολύσεις και το μετέτρεψε σε διαθεσιμότητα ενός χρόνου και μετά απολύσεις, αφού καταπίνει τις προβλεπόμενες από το Μνημόνιο απολύσεις των 150.000 μέχρι το 2016, αφού αποδέχτηκε το ρόλο του υπουργού των απολύσεων στο δημόσιο τομέα, τώρα κατακτά και το ρόλο του Ζαγοριανάκου. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν, λοιπόν.
Όλο το Μνημόνιο 3 σε ένα άρθρο, παραβιάζοντας την κοινοβουλευτική δημοκρατία, εκβιάζοντας τους βουλευτές να μην τοποθετηθούν διαφορετικά σε επιμέρους προτάσεις. Αντιμετώπιση επί το χείρον προβλέψεων του Μνημονίου με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου οι οποίες κατ’ ουσίαν εκδίδονται παράνομα μια και δεν υπάρχουν έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, αφού ανέχεται τους επιτρόπους σε υπουργεία και δήμους (θυμάστε, αλήθεια, τους στρατιωτικούς επιτρόπους επί χούντας κ. καθηγητά;), αφού δέχτηκαν μοιραίοι και άβουλοι αντάμα να υπογράψουν το Μνημόνιο το οποίο συνέταξαν οι δανειστές στα αγγλικά και μας το μετέφρασαν, χωρίς καλά-καλά να μπορέσουν να το διαβάσουν οι υπουργοί ( βλ. τηλεοπτικό κλάμα του έτερου «Καππαδόκη», κ. Ρουπακιώτη), αφού λοιπόν έκαναν όλα αυτά τα μεγάλα και επικίνδυνα, γιατί αλήθεια να μην μπορεί να εκβιάσει τους 2-3.000 υπαλλήλους ΔΕ Αορίστου Χρόνου των δήμων;
Γιατί να μην προσπαθεί να στρέψει τους μεν κατά των δε, γιατί να μη θέλει να τιμωρήσει όλους τους ΔΕ Αορίστου Χρόνου επειδή οι σύλλογοί τους, όλοι εργαζόμενοι στην Τ.Α. και οι Δήμοι συμπαραστεκόμενοι στον αγώνα τους για να μην υπάρχουν απολύσεις δεν χορηγούν τα στοιχεία στο υπουργείο;
Το μόνο καλό σε όλα αυτά είναι ότι έπεσαν οι μάσκες. Αυτών που μιλούσαν για τερματισμό των μειώσεων μισθών και συντάξεων, αυτών που μιλούσαν για επαναδιαπραγμάτευση αλλά και της συγκυβερνώσας Αριστεράς που μιλούσε για απαγκίστρωση από το Μνημόνιο. Έπεσαν οι μάσκες και αποδείχτηκε ότι τίποτα δεν κερδίζεις με τα παρακάλια, τίποτα δεν κερδίζεις αποδεχόμενος το ρόλο του καλού μαθητή της Μέρκελ. Έπεσαν οι μάσκες και αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει δημοκρατία με Μνημόνιο, δεν υπάρχουν κοινοβουλευτικές διαδικασίες με το Μνημόνιο, δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία με το μνημόνιο. Αλλά δεν υπάρχει και ανθρωπιά με το Μνημόνιο, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δεν υπάρχει και ισότητα. Και επειδή δεν υπάρχει και οικονομική διέξοδος με το Μνημόνιο, είναι η ώρα της ανατροπής. Είναι η ώρα να φουσκώσει το ποτάμι της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, να φουσκώσει το ποτάμι του λαϊκού κινήματος και να συμπαρασύρει στο διάβα του όλη τη σαπίλα, την καμαρίλα, τον πολιτικαντισμό, τους νέους δωσίλογους, τους νέους τυράννους, τους νέους υπηρέτες των ντόπιων και ξένων αφεντάδων.
Και όσο πιο πολλή η σαπίλα και οι ξεπουλημένοι, τόσο πιο δυνατό πρέπει να είναι το ποτάμι του λαϊκού κινήματος και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς γιατί ο εχθρός είναι δυνατός, οι μελλούμενες συγκρούσεις πολύ δυνατές και τα συμφέροντα μεγάλα.
Ο μεγαλομανής Μανιτάκης, ο κλαψιάρης Ρουπακιώτης, ο ψυχρός συγκυβερνήτης Κουβέλης αποδεικνύουν ότι κανείς δεν είναι ανεύθυνος σε αυτή την κυβέρνηση και στα κόμματα που τη στηρίζουν, κανείς δεν μπορεί να νίψει τας χείρας του, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν γνώριζε.
Απεναντίας, οι τρεις τους και οι ομογάλακτοί τους αποδεικνύονται το φύλλο συκής του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και του ξεπουλήματος της πατρίδας μας.
* Ο Αντώνης Δ. Μάντζιος
είναι Οικονομολόγος, δημοτικός σύμβουλος Κατερίνης
