Δεν θέλουμε «Ευρώπη στο σακί»!

Το μόνο που θα καταφέρει ο Φώτης Κουβέλης με την παθολογική εμμονή του στην Ευρώπη, θα είναι να μισήσουμε ακόμα και τη λέξη που αγαπούμε από τη μυθολογία μας.

Εμμονή για μια Ευρώπη που, σήμερα, αναπόφευκτα, δεν συνδέεται με τον ανθρωπισμό, τη δικαιοσύνη και τον πολιτισμό, αλλά με τις οικονομικές της πολιτικές, την ανισότητα που δημιούργησε ή δεν προσπάθησε να εξαλείψει ανάμεσα στους εταίρους ή και την βαρβαρότητα που επέδειξε απέναντι σε τρίτες χώρες, όπως η Γιουγκοσλαβία και η Λιβύη. Εάν δεν ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μιλάμε γι’ αυτή την Ευρώπη, με τη μορφή που έχει και τις πολιτικές που εφαρμόζει, καθώς και η τοποθέτησή της στο ρυθμιστικό πυρήνα της σκέψης μας, σαν όρο άνευ του οποίου δεν πρέπει να κάνουμε κανένα πολιτικό συλλογισμό, η συνεχής επίκλησή της γεννάει σοβαρές υπόνοιες ότι ορισμένοι πολιτικοί μας έχουν χάσει το κέντρο βάρους, το οποίο σταθερά και απαρέγκλιτα πρέπει να βρίσκεται επί ελληνικού «εδάφους» και να διακτινίζεται στην Ευρώπη. Ο Κουβέλης δείχνει να έχει χάσει τον μπούσουλα, αφού αδυνατεί  κατ’ αρχήν να ευθυγραμμιστεί με το προφανές, ότι η Ελλάδα καταστρέφεται από τις λεγόμενες «φιλοευρωπαϊκές» της δυνάμεις. Δεν έβαλε η Αριστερά την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Κι αυτοί οι δύο πολιτικοί σχηματισμοί ευθύνονται αποκλειστικά για την πορεία της χώρας στην καταστροφή. Οι «φιλοευρωπαίοι» διέλυσαν τη χώρα με τις πολιτικές τους, όχι οι «αντιευρωπαίοι». Είναι σάπιοι, αλλά ο Κουβέλης δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα. Θέλησε και υποθέτω ακόμα προσφέρεται να συγκυβερνήσει μ’ αυτούς, αρκεί να έχει καλυμμένα τα νώτα του. Γι’ αυτό, προσπάθησε να σύρει στο δίχτυ των δύο κομμάτων που έφεραν τη σχέση Ελλάδας-Ευρώπης σε αδιέξοδο, τον ΣΥΡΙΖΑ, που, όπως αναδεικνύεται, αποτελεί μάλλον την πιο φιλοευρωπαϊκή πολιτική τάση μέσα στην Ελλάδα. Ουσιαστικά φιλοευρωπαϊκή, που σημαίνει ότι επιδιώκει με τις επιλογές και τη στάση του, πρώτα και κύρια, να σταματήσει την ελεύθερη πτώση της Ελλάδας στο έρεβος της φτώχειας και της υποτέλειας και, ταυτόχρονα, να ενισχύσει τις ενδοευρωπαϊκές τάσεις που αντιτίθενται στις κυρίαρχες ευρωπαϊκές πολιτικές που εξυπηρετούν τους τοκογλύφους και τους ολιγάρχες της Ευρώπης. Ένα τεράστιο πλέγμα συμφερόντων που αποτελείται από ολιγοπώλια, τράπεζες, κυβερνήσεις, κόμματα και μέσα μαζικής ενημέρωσης, ελέγχει την οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ζωή στην Ευρώπη. Αυτοί κάνουν τους πολέμους, αυτοί απομυζούν τους λαούς, αυτοί ορίζουν ποιος θα είναι πλούσιος και ποιος θα είναι φτωχός. Αυτή την Ευρώπη της ολιγαρχίας πρέπει να την πολεμήσουμε. Δεν την θέλουμε, ούτε με μνημόνια ούτε με γλύψιμο. Δεν είμαστε μόνοι μας. Χώρες πολύ πιο αναπτυγμένες, πολύ πιο ευρωπαϊκές σε διασυνδέσεις και νοοτροπία, φλερτάρουν με τη χρεοκοπία και οι λαοί τους στενάζουν. 25% ανεργία στην Ισπανία! Χάλια στην Πορτογαλία. Ακόμα και η Σουηδία έχει 23% ανεργία ανάμεσα στους νέους. Στη Γερμανία, οι μειωμένοι μισθοί είναι καθηλωμένοι εδώ και δέκα χρόνια. Κι αυτοί μας βομβαρδίζουν με τόνους ψεμάτων, για ανταγωνιστικότητες και άλλα κουραφέξαλα. Η Ιρλανδία, το καμάρι της περασμένης δεκαετίας, η πιο ανταγωνιστική στην Ευρώπη, πρώτη με απόσταση από τον δεύτερο σε εξαγωγές που αντιστοιχούσαν στο 85% του εθνικού της εισοδήματος, ναυάγησε! Γενικό αποτέλεσμα; Όλεθρος!
Ο δανεισμός που σε καθιστά αιχμάλωτο των ολιγοπωλίων και οι τεράστιες ανισότητες ανάμεσα στις τάξεις, αλλά και ανάμεσα στις χώρες, ορίζουν τη μοίρα των κοινωνιών. Και σ’ αυτά, η Ευρώπη έχει πάρει την κατηφόρα. Ή μια άλλη Ευρώπη, λοιπόν, κύριε Κουβέλη, ή καμία Ευρώπη! Αν Ευρώπη σημαίνει λιμός και καταποντισμός, δεν θα πάρουμε. Ούτε όταν πολεμούσαμε τους ναζί ξέραμε ποια θα είναι η έκβαση του πολέμου, αλλά παλέψαμε γιατί δεν θέλαμε το φασισμό. Έτσι και τώρα. Θα επιμείνουμε για μια άλλη Ευρώπη, θα συνεισφέρουμε με τους αγώνες μας, στις πλατείες, τους χώρους δουλειάς και τις κάλπες, για τη δημιουργία μιας άλλης Ευρώπης, αλλά δεν θα υποταχθούμε αμαχητί σε μια Ευρώπη των κλεφτών, των μιζαδόρων και των ολιγαρχών. Και με ενοχλεί πάρα πολύ που στις συνεχείς αναφορές σας στην Ευρώπη, καμία διάκριση δεν κάνετε, καμία ευθύνη δεν αποδίδετε στους «φιλοευρωπαίους» εγκληματίες και, ενώ είστε γενναιόδωρα επιεικής στην «υπαρκτή Ευρώπη», εγκαλείτε την Αριστερά που δεν θέλει «Ευρώπη στο σακί»!

Σχόλια