Το τσουβάλιασμα συνδικαλιστικών τακτικών σε επιμέρους εργασιακούς χώρους για να τεκμηριωθεί το επιχείρημα ότι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν σε μειώσεις μισθών παίζει σχεδόν καθημερινά από τις στήλες του Ριζοσπάστη.
Ρωτήθηκε μάλιστα γι’ αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας από δημοσιογράφο του «Ρ» στην κεντρική συνέντευξη Τύπου. Η στάση των άλλων αριστερών δυνάμεων στα συνδικάτα είναι ένα προσφιλές επιχείρημα του ενός και… μοναδικού κόμματος της εργατικής τάξης.
Θα περίμενε, βέβαια, κανείς από την εφημερίδα του ΚΚΕ να είναι πιο προσεκτική, όταν μιλά για «διαχειριστές της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο». Γιατί είναι πολύ γνωστό τι συμβαίνει εδώ και καιρό στις επιχειρήσεις του κόμματος και πώς διαχειρίζονται αυτές την εργασία.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση που ξεπερνά την προεκλογική περίοδο. Λέγε-λέγε αυτά τα επιχειρήματα, χωρίς ποτέ να δημοσιοποιούνται οι απαντήσεις ή να εκφράζονται με μισές αλήθειες, ακόμα και διαστρέβλωση γεγονότων, δίνεται τροφή σε μια βαθιά διαιρετική πολιτική που εδώ και χρόνια έχει υιοθετήσει το ΚΚΕ στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Αποτέλεσμα αυτής της διαίρεσης; Να μην υπάρχει σήμερα μια ενιαία τακτική αντιμετώπισης της ολοκληρωτικής επίθεσης που δέχονται τα εργασιακά δικαιώματα.
Γιατί είναι εύκολο, για παράδειγμα, να καταγγέλεις τη (λαθεμένη και υποχωρητική) τακτική της ΓΕΝΟΠ στη ΔΕΗ και του ΠΣΕΕΠ στα ΕΛΠΕ, όταν έχεις επιλέξει την ξεχωριστή δράση μέσα από ένα κλαδικό Σωματείο ενέργειας Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Κορινθίας που δεν υπογράφει καμία σύμβαση. Είναι βολικό να προβάλλεται η καταγγελία αυτού του σωματείου που βρίσκεται στην ομπρέλα του ΠΑΜΕ για τις απολύσεις στην Ασπροφός, αλλά να μην αναφέρονται οι κινητοποιήσεις που οργανώνει το επιχειρησιακό σωματείο της εταιρίας.
Το γράφαμε και στο προηγούμενο φύλλο: Δεν προσφέρονται οι εργατικοί χώροι και η πάλη υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων για προεκλογική εκμετάλλευση. Όσοι δρουν και αγωνίζονται σε χώρους δουλειάς μέσα στις σαρωτικές αυτές συνθήκες, γνωρίζουν πολύ καλά να ξεχωρίζουν τακτικές και πρόσωπα και καταδικάζουν τις διαχειριστικές λογικές. Όσοι επιλέγουν να ορθώνουν αναχώματα μεταξύ των αριστερών και αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό χώρο, εδραιώνουν αυτές ακριβώς τις δυνάμεις που καταγγέλλουν.
Θα περίμενε, βέβαια, κανείς από την εφημερίδα του ΚΚΕ να είναι πιο προσεκτική, όταν μιλά για «διαχειριστές της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο». Γιατί είναι πολύ γνωστό τι συμβαίνει εδώ και καιρό στις επιχειρήσεις του κόμματος και πώς διαχειρίζονται αυτές την εργασία.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση που ξεπερνά την προεκλογική περίοδο. Λέγε-λέγε αυτά τα επιχειρήματα, χωρίς ποτέ να δημοσιοποιούνται οι απαντήσεις ή να εκφράζονται με μισές αλήθειες, ακόμα και διαστρέβλωση γεγονότων, δίνεται τροφή σε μια βαθιά διαιρετική πολιτική που εδώ και χρόνια έχει υιοθετήσει το ΚΚΕ στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Αποτέλεσμα αυτής της διαίρεσης; Να μην υπάρχει σήμερα μια ενιαία τακτική αντιμετώπισης της ολοκληρωτικής επίθεσης που δέχονται τα εργασιακά δικαιώματα.
Γιατί είναι εύκολο, για παράδειγμα, να καταγγέλεις τη (λαθεμένη και υποχωρητική) τακτική της ΓΕΝΟΠ στη ΔΕΗ και του ΠΣΕΕΠ στα ΕΛΠΕ, όταν έχεις επιλέξει την ξεχωριστή δράση μέσα από ένα κλαδικό Σωματείο ενέργειας Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Κορινθίας που δεν υπογράφει καμία σύμβαση. Είναι βολικό να προβάλλεται η καταγγελία αυτού του σωματείου που βρίσκεται στην ομπρέλα του ΠΑΜΕ για τις απολύσεις στην Ασπροφός, αλλά να μην αναφέρονται οι κινητοποιήσεις που οργανώνει το επιχειρησιακό σωματείο της εταιρίας.
Το γράφαμε και στο προηγούμενο φύλλο: Δεν προσφέρονται οι εργατικοί χώροι και η πάλη υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων για προεκλογική εκμετάλλευση. Όσοι δρουν και αγωνίζονται σε χώρους δουλειάς μέσα στις σαρωτικές αυτές συνθήκες, γνωρίζουν πολύ καλά να ξεχωρίζουν τακτικές και πρόσωπα και καταδικάζουν τις διαχειριστικές λογικές. Όσοι επιλέγουν να ορθώνουν αναχώματα μεταξύ των αριστερών και αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό χώρο, εδραιώνουν αυτές ακριβώς τις δυνάμεις που καταγγέλλουν.
Γ.Κ.
Σχόλια
