Με τις εκλογές της 7/11 έχουμε μια εκλογική στατιστική, κατά τον Λένιν, και τίποτε περισσότερο. Μια βάση για συμπεράσματα.
Όμως, μια νέα πραγματικότητα ξεπροβάλλει ανάγλυφα, ανεξάρτητα από την «εκλογο-ιλαροτραγωδία». Κυοφορούνται πολλά. Το κύριο χαρακτηριστικό της συμπυκνώνεται στη θεμελιώδη αρχή που λέει: «Οι πάνω» δεν μπορούν να κυβερνήσουν με τον παλιό τρόπο και «οι κάτω» δεν θέλουν να κυβερνιούνται. Του Νίκου Σταθάκου.
Το δεύτερο δεν υφίσταται. Θέλουν αλλά δεν μπορούν. Δεν υπάρχει δύναμη επαναστατική που να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που απαιτούν τα εκρηκτικά προβλήματα και που έχει όνομα, δηλαδή επανάσταση. Αυτή είναι η απάντηση στον ολοκληρωτικό, εκφυλισμένο, φαύλο και απίστευτα καταστροφικό καπιταλισμό.
Περιλαμβάνει εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα. Μαζική αυξανόμενη φτώχεια, ανεργία. Εξάπλωση ραγδαία και με σχέδιο ναρκωτικών στη νεολαία. Απαγόρευση επενδύσεων και δημιουργία εργοστασίων, στη θέση τους ανοίγουν νέες φυλακές, καζίνο και τζόγος απέραντος. Λυκοσυμμαχίες. Καταντήσαμε να φυλάει ο στρατός μας στο Αφγανιστάν την ανεμπόδιστη καλλιέργεια της πρέζας κ.λπ. Οι πολλοί δυστυχούν. Οι λίγοι θησαυρίζουν. Η Βουλή είναι Βουλή οργανωμένων συμφερόντων των ισχυρών.
Πλήρης ακινησία σε πολιτικό, αυτοδιοικητικό, συνδικαλιστικό, οικονομικό, πολιτιστικό επίπεδο. Τελικά, έχουμε άρνηση ακόμα και αυτής της «κολοβής» αστικής δημοκρατίας.
Ο πολιτισμός βρίσκεται σε «ελεύθερη πτώση» χωρίς αλεξίπτωτο. Συμπαρασύρει τα πάντα. Συνυπάρχουν εφιαλτικά. Απόλυτη τεχνολογία και απόλυτη βαρβαρότητα. Ένα από τα δύο πρέπει να φύγει από τη μέση. Οριστικά, αμετάκλητα. Διαφορετικά, όλα τα τζίνια του κακού θα αυξηθούν. Θα γίνουν πιο καταστροφικά, πιο επικίνδυνα.
Απαγορεύονται οι συλλογικές συμβάσεις. Απαγορεύεται το μοίρασμα του παραγόμενου πλούτου. Αντίθετα, υφαρπάζεται με όλους τους τρόπους. Απαγορεύεται να πούμε την κατοχή του 1/3 της Κύπρου κατοχή! Απαγορεύεται η πραγματική γνώση. Τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και Διαφθοράς (ΜΜΕ) προωθούν ό,τι πιο σάπιο υπάρχει. Έχει επικηρυχθεί η ποίηση. Η αρχαία ελληνική διώκεται από το ίδιο το υπουργείο Παραπαιδείας. Η ιστορία έχει μπει στο απόσπασμα των πολυεθνικών ολετήρων. Κάθε τι που εξορθολογίζει δημιουργεί συλλογικότητες, «γεννάει» αρχές, προωθεί την πρόοδο είναι επικηρυγμένο.
Ο καπιταλισμός σαν σύστημα ό,τι είχε να δώσει το έδωσε, «έχει φάει τα ψωμιά του».
Κρατιέται με τη βία και την καταστροφή. Αποτελεί προϊστορία, άκρως επικίνδυνη. Έχει φθάσει στην κάθε χώρα μια χούντα καθαρμάτων να έχουν το καθένα ξεχωριστά, όσο όλοι μαζί, αμύθητο πλούτο. Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό. Το ερώτημα, λοιπόν, που μπαίνει είναι: Ποιος μπορεί να κρεμάσει το κουδούνι στου γάτου την ουρά; Πώς; Και με ποιο εργαλείο; Αυτό είναι το μέγιστο των ζητημάτων. Το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης απαντά, προς το παρόν, μόνο στο «με ποιο εργαλείο». Όμως στο πώς, έχουμε ζήτημα σοβαρό. Θα διακηρύξουμε ανοιχτά, ότι μόνο μια συσσωρευμένη και στοχοπροσηλωμένη λαϊκή επαναστατική βία είναι η λύση ή θα ψελλίζουμε διάφορα που στις μέρες μας είναι έως ύποπτα;
Βία που θα αγκαλιάζει την πιο πλατιά συμμετοχή των πολλών χωρίς πιστοποιητικά αγωνιστικότητας, που θα επικηρύξει τους εμπόρους των ναρκωτικών.
Συμμετοχή που θα στηρίζεται σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Απόλυτη δημοκρατία. Απόλυτη πειθαρχία. Αρχές που θα ‘χουν στον πυρήνα τους αδιαπραγμάτευτα το αξίωμα «πάνω από δυο τετραετίες κανείς και πουθενά». Από προέδρους πολιτιστικών συλλόγων μέχρι τον αρχηγό κράτους. Για όλους.
Η εξουσία σε όλα τα συστήματα -πολύ περισσότερο στα λαϊκά- είναι το ισχυρότερο αφροδισιακό. Διαφθείρει τους πάντες. Ακόμη και τους αδιάφθορους. Άρα, κανείς ισόβιος, κανείς «πολύτιμος». Κανείς αναντικατάστατος. Κανείς «υπεράνω».
Ο καπιταλισμός «στις ύστερες μέρες του» ετοιμάζεται για την τελική σύγκρουση. Προς το παρόν δεν ανησυχεί. Γνωρίζει πολύ καλύτερα απ’ όλους εμάς ότι όπως λειτουργεί -και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς- σπέρνει ταξικό μίσος, ριζοσπαστισμό, οργή, αγανάκτηση απέραντη, αδικία και πόνο, όμως δεν έχει αντίπαλο. Το παιχνίδι είναι στημένο. Πρέπει να γίνουμε εμείς. Το Μέτωπο. Αναπόφευκτα.
Οι «έμποροι» των πιο ιερών συμβόλων -του σφυροδρέπανου- οι άρχοντες του Περισσού, κάνουν καλά τη δουλειά τους, χρόνια τώρα. Γι’ αυτό και λειτουργούν ανεμπόδιστα, τους εξυμνούν κιόλας οι υποτιθέμενοι αντίπαλοί τους, πιο απλά: Αφαιρούν όταν πρέπει να προσθέτουν. Προκαλούν όταν δεν πρέπει. «Λιονταρίζουν» ανέξοδα. Παριστάνουν τους σεμνούς, όταν δεν χρειάζεται. Εκβιάζουν με τον τρόπο τους όταν όλοι, και πάνω απ’ όλα η πραγματικότητα, ζητάει κοινή δράση! Μιλάνε για συνεργασία και αυτό που προτάσσουν και κάνουν αποτρέπει κάτι τέτοιο. Και όλα αυτά για να μείνουν «καθαροί», να μην «μολύνουν» την ιδεολογία τους. Να μη δυσκολευτεί η πρακτική τους, που οδηγεί κατευθείαν στην επανάσταση. Πικρό, πολύ πικρό ανέκδοτο. Φιλοσοφούν στην αθλιότητα, εξηγούν στους εξαθλιωμένους πόσο κακή είναι η ανεργία, η φτώχεια, η αδικία. Σήμερα που όλα είναι ολοφάνερα πια, το σύστημα μπορεί να καταστρέφει ανελέητα.
Φιλοσοφούν στην αθλιότητα. Ακόμη και σήμερα, όταν όλα συνηγορούν ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να γκρεμοτσακιστεί. Ρωτάει η κυρία Παπαρήγα και ποιος θα ‘ρθει;
Φανταστείτε τον Κολοκοτρώνη να λέει στον ραγιά, όχι να κάνουν επανάσταση αλλά ποιος θα έρθει; Τι θα λέγαμε;
Αγαπητοί σύντροφοι, δεν έχουμε καιρό. Πόλεμος υπήρχε πάντα. Το νέο δεν θα γεννηθεί με λογάκια και υποκριτικά ξεσπάσματα. Το Μέτωπο πρέπει να μιλήσει όπως ο λαός. Να οργισθεί όπως ο λαός. Να κινηθεί όπως ζητάει ο λαός. Αυτός που έχει σιχαθεί, που δεν συμμετέχει στο θέατρο -κακό θέατρο- που λέγεται «μίλησε ο κυρίαρχος λαός». Που θέλει να ξαναγίνουμε άνθρωποι.
Και κάτι τελευταίο σύντροφοι, Εξαιρετικά σημαντικό. Αυτό είναι: μας έκαψαν το κεντρικό προεκλογικό περίπτερο τρεις μέρες πριν από τις εκλογές στην οδό Σταδίου. Μέγιστο ζήτημα. Ειδικής αξίας είδηση. Όμως… η ομερτά των ΜΜΕ το εξαφάνισε. Το χειρότερο είναι ότι για τον Περισσό δεν μπήκε σαν είδηση στον Ριζοσπάστη. Αν, λέω, αν είχε καεί κάποιο άλλο εκλογικό κέντρο τι θα γινόταν; Κανείς δεν το έμαθε. Να μην πούμε για την Αυγή και τους υπόλοιπους.
Άρα, το καθεστώς κάνει, προς το παρόν, καλά τη δουλειά του. Όμως, δείχνει το κάψιμο ότι κάτι καλό δημιουργήσαμε. Το Μέτωπο ακόμη δεν «έπιασε δουλειά» και κάποιοι θέλουν «να το κάψουν» στη ζούλα.
Να το διαφυλάξουμε! Να το δυναμώσουμε! Να το οργανώσουμε! Να νικήσουμε!
* Ο Νίκος Σταθάκος είναι μέλος του Μετώπου και στις αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την Ελεύθερη Αττική.
