Τραγική οπισθοδρόμηση του σωφρονιστικού συστήματος οι νέες φυλακές «υψίστης ασφαλείας»
«Σύγχρονα ξερονήσια», «λευκά κελιά» ή «κοιμητήρια ζωντανών», στα οποία θα «ενταφιάζονται» όλο και περισσότεροι κρατούμενοι, υπόδικοι ή καταδικασμένοι, χαρακτήρισαν τις φυλακές «τύπου Γ» οι επιστήμονες, νομικοί, καλλιτέχνες, γονείς και φίλοι κρατουμένων, κατά τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν την Πέμπτη.
Παρουσιάστηκαν από τους περισσότερους ομιλητές τα ισχυρά επιχειρήματα της αίτησης ακυρώσεως που κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της Yπουργικής Aπόφασης 4274/14 που ορίζει τις Φυλακές του Δομοκού ως «υψίστης ασφαλείας». Η δικηγόρος Άννυ Παπαρούσσου χαρακτήρισε το νόμο σοβαρή παρέκκλιση ως προς το σύστημα ποινικής μεταχείρισης των κρατουμένων, και εναντίωση στον υφιστάμενο σωφρονιστικό κώδικα που απαγορεύει κάθε δυσμενή διακριτική μεταχείριση κρατουμένου. Είπε ακόμη ότι προσβάλλεται το τεκμήριο της αθωότητας, αφού στις φυλακές αυτές εισάγονται, αδιακρίτως, τόσο οι υπόδικοι όσο και οι καταδικασμένοι, ότι ο νόμος αντίκειται στην αρχή της ίσης μεταχείρισης, εισάγοντας τη διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι σε φυλακισμένους για θέματα τρομοκρατίας και ότι εισάγει «διττό σύστημα ποινών», προσθέτοντας και μια δεύτερη ποινή πάνω σε αυτήν που ορίζει το δικαστήριο, που θα έχει τη χροιά του «διαρκούς βασανιστηρίου».
Η εγκληματολόγος Νατάσσα Τσουκαλά μίλησε για «τραγική οπισθοδρόμηση του σωφρονιστικού συστήματος», για νομική, ψυχική και πνευματική εκμηδένιση του κρατουμένου που θα κριθεί «επικίνδυνος» και θα κλειστεί σε φυλακή τύπου Γ. Μέμφθηκε την αυταρχική τάση της κυβέρνησης και την κατάφωρη αντισυνταγματικότητα του νομοθετήματος, που εξαλείφει τον άνθρωπο και «ακυρώνει κάθε πιθανότητα επανένταξης των κρατουμένων». Ανέφερε, μάλιστα, ότι δεν κατανοεί τους λόγους δημιουργίας τους, καθώς ουδέποτε υπήρξε έλλειμμα ασφαλείας στις υπάρχουσες φυλακές.
Για τις ψυχολογικές επιπτώσεις του εγκλεισμού σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, ιδιαίτερα για τους νεαρούς κρατουμένους, έκανε λόγο η ψυχίατρος Ευτυχία Γιομελά: «Μια απομόνωση που παραπέμπει σε λευκά κελιά και λευκά συναισθήματα, σε σκληρές συνθήκες διαβίωσης, χωρίς άδειες και επισκεπτήρια, συχνή επαφή με οικείους. Συνθήκες που ενταφιάζουν τους κρατούμενους και εγκιβωτίζουν τεράστιες ποσότητες θυμού».
Ο τραγουδιστής και συνθέτης Αλκίνοος Ιωαννίδης παρομοίασε τις φυλακές τύπου Γ με αποκρουστικά «κοιμητήρια ζωντανών», που μας προσβάλλουν ως πολίτες και ως χώρα, καθώς «το αληθινό επίπεδο μιας χώρας αντανακλάται στο πώς φέρεται στους ασθενείς, τα ορφανά, τους κρατούμενους… Πρόκειται για απάνθρωπα κολαστήρια, τόσο για τους εγκλείστους, όσο και γι’ αυτούς εκτός φυλακών. Ο άνθρωπος έδωσε αγώνες για την κατάργηση των κολαστηρίων και γυρίζουμε σε σκοτεινές εποχές με τέτοιες πρακτικές. Η κοινωνία δεν χρειάζεται κι άλλες φυλακές, χρειάζεται άλλο σύστημα Υγείας και Παιδείας».
Σε ανάλογο κλίμα και ύφος ήταν και οι τοποθετήσεις του δικηγόρου Σπύρου Φυτράκη, του σκηνοθέτη Νίκου Αλευρά, των βουλευτών Τάσου Κουράκη και Μάνιας Παπαδημητρίου, αλλά και του πατέρα του Νίκου Ρωμανού, του 21χρονου φοιτητή (κρατούμενου για την υπόθεση της ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης) ο οποίος το πρωί της Πέμπτης εισήχθη στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, έπειτα από δεκαήμερη απεργία πείνας (διαμαρτύρεται επειδή δεν του δίνουν εκπαιδευτικές άδειες για να παρακολουθεί τα μαθήματα στη σχολή στην οποία πέτυχε όντας μέσα στη φυλακή). Στην περίπτωσή του, όπως και σε εκείνες των συγκρατουμένων του, επίσης απεργών πείνας, που διεκδικούν με αυτόν τον τρόπο το δικαίωμά τους στις εκπαιδευτικές άδειες, αναγνωρίστηκε από αρκετούς ομιλητές το πρώτο «επεισόδιο» αυτών των φυλακών «υψίστης αντισυνταγματικότητας και αυταρχισμού».
