Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, αναθεωρήθηκαν τα αποτελέσματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πολλοί αριστεροί και «αριστεροί» χρειάσθηκαν 10 χρόνια για να το καταλάβουν.
Στο μεταξύ πλήθος κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων χάθηκαν, καθώς και πλήθος κινημάτων εξαφανίσθηκαν.
Η Παγκοσμιοποίηση επίσης πέθανε προ δεκαετίας, με πολλούς αριστερούς και «αριστερούς» να το αντιλαμβάνονται μόνον όταν ανήλθε ο Τραμπ στην εξουσία.
Στο μεταξύ πλήθος αριστεροί προσέφεραν με τον μεταμοντερνισμό τους, την κορεκτίλα τους (έως τη woke ατζέντα), καθώς και με την αποκοπή τους από τις μάζες, όλα τα ιδεολογικά όπλα που χρειαζόταν ο Νεοφιλελευθερισμός για να επιβάλει την κυριαρχία του στην πολιτική και τον πολιτισμό.
Μάλιστα ορισμένοι «αριστεροί» ούτε αυτό το έχουν καταλάβει ακόμα, ή κάνουν ότι δεν το έχουν καταλάβει διότι στο μεταξύ έχουν επωφεληθεί.
Με έναν λόγο, χρονοκαθυστέρηση και ιδιοτέλεια.
***
Αυτόν τον καιρό, αυτούς τους μήνες, αυτές τις στιγμές ο κόσμος αλλάζει ραγδαία. Η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και κάποιοι από τους BRICS αναδύονται, οι ΗΠΑ μετεωρίζονται και ετοιμάζονται για έναν διττό αγώνα ύπαρξης και κυριαρχίας, ενώ η Δ. Ευρώπη βυθίζεται σε ένα πολεμοκάπηλο παραλήρημα και σε μια τελειωτική τυραννική μετάλλαξη.
Η Ελλάδα, μια Αποικία Χρέους (για τους Ευρωπαίους) και υπό Καθεστώς Εντολής για τους Αμερικανούς, μάλιστα σε «κατάσταση πολέμου» με τους Ρώσους (Μητσοτάκης), επομένως λίγα μπορεί να κάνει. Όμως εδώ ζούμε και κάτι πρέπει να κάνουμε. Πόσω μάλλον που η τουρκική απειλή δυναμώνει διαρκώς, ενώ η οικονομική κατάσταση του λαού αντιστοίχως επιδεινώνεται.
Εις ό,τι λοιπόν αφορά στην Αριστερά (ας αφήσουμε το ΚΚΕ απέξω) ετοιμάζονται πάλι αριστεροί και «αριστεροί», να κάνουν μία από τα ίδια!
Με χρονοκαθυστέρηση και ιδιοτέλεια.
Επιστρέφει ο Τσίπρας!
Και μέσα στα πέντε κουταλάκια του γλυκού που ζουν οι διάφορες ομάδες της Αριστεράς ξεσπάει μεγάλη θαλασσοταραχή!
Ο Τσίπρας ευαγγελίζεται πλέον τον Δημοκρατικό Καπιταλισμό!
Κι αμέσως αναρωτιέται η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου «θα με καλέσει πάλι κι εμένα η Ιστορία;»
Κι αν την καλέσει, θα τη θέλει ο Τσίπρας; Τι θα πάρει η αρχηγάρα των Μνημονίων και των Πρεσπών και τι θα αφήσει; Θα κλάψει με μαύρο κλάμα ο Νίκος Κατάδικος Παππάς χωρίς να έχει με ποιον να συνωμοτήσει (…εναντίον του); Τι θα γίνει με την κυρία Τζάκρη; Θα πάει στις καλόγριες;
Ποια ανασύνθεση;
Και με ποια υλικά;
Ποιος θα ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι;
Ο Μαρινάκης ή ο Μελισσανίδης;
Και, υπάρχει καν στάρι;
Όσο κι αν έχει αυτοκαταστραφεί αυτή η Αριστερά, πρέπει να καταστραφεί οριστικώς κι ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτήν.
Ο κόσμος αλλάζει!
Αν οι λαοί της Ευρώπης δεν κινηθούν προς ένα νέο 1848 που θα συντρίψει τη νέα Ιερά Συμμαχία (πλην όμως πλέον των Ηλιθίων), το Φρενοκομείο θα κλείσει τις πόρτες του οριστικώς, παγιδεύοντας τις κοινωνίες στη φτώχεια, τον αυταρχισμό, τον παραλογισμό και τον πόλεμο.
Από τα έγκατα της Ευρώπης αναδύεται πάλι το γοτθικό παρελθόν της, εκείνο των «ανθρώπων από τα μαύρα δάση» όπως έλεγε ο Μπρεχτ, φέρνοντας έτσι στον αφρό την Άκρα Δεξιά (σε όποια της μορφή). Ενώ η Αριστερά, η κληρονόμος της φωτεινής πλευράς του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, αυτοχειριάσθηκε
και τώρα ως άλλο ζόμπι, χωρίς μνήμη και χωρίς πρόσωπο, θέλει να συνεχίσει να έχει τον ρόλο της στον μακάβριο χορό του Νεοφιλελευθερισμού – τον μόνον (καταραμένο) ρόλο που της απέμενε να έχει με όσα έκανε.
…………………………
Πάντως, οφείλω να αναγνωρίσω σε αυτούς τους «αριστερούς» ότι είναι ανθεκτικοί στις Ερινύες, ελπίζοντας ότι στο τέλος θα τους φάνε οι Άρπυιες…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
4•ΙΧ•2025
