Συνέντευξη στη Μαρία Ατσελέ
Στα συντρίμμια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τέσσερα κοριτσάκια σε έναν λαχανόκηπο που θα μπορούσε να είναι πεδίο μάχης, καράβι ή φεγγάρι, παίζουν βίαια παιχνίδια και κραυγάζουν για τη δύναμη του έρωτα και την αδυναμία του πολέμου.
Ένα από τα δυσκολότερα ποιητικά κείμενα του 20ού αιώνα, Τα Τέσσερα Κοριτσάκια του Πάμπλο Πικάσο, ξαναγράφεται εξολοκλήρου από τον Χρήστο Καρασαββίδη και γίνεται ένα μανιφέστο πάνω στον έρωτα και τις μάχες των λαών καθώς μπερδεύονται χρώματα, παιδικά παιχνίδια και ανήλικη σεξουαλικότητα. Μια εκδοχή που πρώτη φορά παρουσιάζεται στη σκηνή του θεάτρου Tempus Verum – Εν Αθήναις αναζητώντας τη μορφή του νέου ποιητικού πειραματικού θεάτρου. Για όλα αυτά μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη
Μετά την παράσταση Lolita, πριν λίγες μέρες έκανε πρεμιέρα το νέο σας έργο Τα Τέσσερα Κοριτσάκια, στο θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις. Μιλήστε μας για αυτή τη δουλειά.
Πρόκειται για ένα ολοκαίνουριο έργο το οποίο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο έργο του Πάμπλο Πικάσο. Είναι όλο γραμμένο σε ποιητική φόρμα και στο οποίο ακολουθούμε τη φαντασία τεσσάρων κοριτσιών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, προσπαθώντας να ξορκίσουν τη βία και το θάνατο παίζοντας και μιλώντας υπερρεαλιστικά για τη μανία του πολέμου και τον έρωτα.
Πως επιλέξατε ένα τόσο δύσκολο κείμενο, από τα μοναδικά γραπτά έργα του Pablo Picasso να το μεταφέρετε σε μια νέα εκδοχή στο θέατρο;
Τα Τέσσερα Κοριτσάκια του Πικάσο είναι ένα από τα δυσκολότερα κείμενα του 20ού αιώνα, γραμμένο σε μια δική του σχεδόν γλώσσα, άμεσα συνδεδεμένη και με τη ζωγραφική κυβιστική οπτική του, αρκετά άγνωστο στο ευρύ κοινό και κατά την άποψη του Πικάσο αδύνατον να παρασταθεί. Θεώρησα μεγάλο τόλμημα κι αν θέλετε μια προσωπική πρόκληση, όχι μόνο να το κάνω παράσταση αλλά να το ξαναγράψω ολοκληρωτικά από την αρχή, διατηρώντας ασφαλώς την ακραία ποιητική του φόρμα, και να δημιουργήσω ένα κείμενο ζωντανό και φρέσκο και μια παράσταση που θα εκφράζει ένα νέο πειραματικό θέατρο όπως το έχω οραματιστεί.
Το συγκεκριμένο έργο έχει ένα ποιητικό λόγο αναφορά στον έρωτα, τον πόλεμο, την ανθρώπινη φύση που σε σημεία είναι «γροθιά στο στομάχι» για τον θεατή.
Η ποίηση, η δύναμη κι η ομορφιά της, έγκειται στο γεγονός πως μπορείς να εκφράσεις τα πιο άγρια πράγματα και τις πιο νοσηρές εικόνες χρησιμοποιώντας μια πανέμορφη γλώσσα. Κι αυτή η εικονογλωσσική αντίστιξη, αυτό το πέλαγος που ανοίγεται μπροστά σου, αυτή η ελευθερία που σου προσφέρει είναι μοναδική. Ξαναγράφοντας λοιπόν το έργο, κατέληξα να μιλώ για τον έρωτα όπως τον αντιλαμβάνομαι και τον παρελθοντικό πόλεμο όπως τον έχω διαβάσει, αξιοποιώντας δικά μου βιώματα για τον πρώτο και ανακαλώντας σύγχρονες εικόνες που μας έχουν κατακλύσει καθημερινά για τον δεύτερο. Ασφαλώς, αποτελεί ένα εξόχως άγριο έργο.
Ποια μηνύματα επιδιώκει να περάσει η συγκεκριμένη παράσταση και μάλιστα υπό το βλέμμα τεσσάρων ανηλίκων κοριτσιών;
Η τρυφεράδα κι αγνότητα των τεσσάρων κοριτσιών αντιτίθεται στη βιαιότητα και την αιματοχυσία του πολέμου ενώ το νεαρό της ηλικίας τους δημιουργεί μια πεντάμορφη αντίθεση με την ώριμη και πανδύσκολη ποιητική γλώσσα που χρησιμοποιούν. Αν έπρεπε να περάσει ένα μήνυμα στον θεατή είναι πως αν οι άνθρωποι συσπειρωθούμε μπορούμε να νικήσουμε τον φασισμό, μπορούμε να απομονώσουμε τον ρατσισμό και ζήσουμε ελεύθεροι.
Τι σας εμπνέει στις δουλειές σας και πόσο εύκολο είναι για έναν νέο καλλιτέχνη να ξεχωρίσει μέσα σ αυτό το πλήθος νέων δημιουργών;
Τα έργα μου κι οι σκηνοθεσίες που κάνω κι άρα ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι εν τέλει το θέατρο ως ολότητα, είναι μια συνεκδοχή της αντίληψης που έχω για τη ζωή. Καταπιάνομαι, κυρίως, με θέματα που άπτονται του έρωτα και των ανθρωπίνων σχέσεων και προσπαθώ να τα μπολιάσω και με την πολιτική ματιά που βλέπω την κοινωνία. Θεωρώ πως τα δύο είναι αρρήκτως συνδεδεμένα. Σε ό,τι αφορά το πώς μπορεί ένας νέος καλλιτέχνης να ξεχωρίσει μες σε αυτό το πλήθος των νέων δημιουργών, η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι πως οφείλει, ως χρέος στη γενιά του, να τολμήσει, να μην φοβηθεί και να παράξει την τέχνη του ακριβώς όπως την έχει ονειρευτεί.
INFO
Κείμενο-Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Καρασαββίδης
Σκηνογράφος: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Ενδυματολόγος: Βασιλική Σύρμα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Κατερίνα Κούδα, Φένια Προβελεγγίου
Φωτογραφίες: Βασίλης Μακρής
Επικοινωνία: Μαρία Κωνσταντοπούλου
Ερμηνεύουν: Τζωρτζίνα Λιώση, Κριστέλ Καπερώνη, Δώρα Παρδάλη, Μαρία- Νεφέλη Δούκα.
Παραγωγή: Red Moonlight Productions
Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
Ώρα έναρξης: 21.00
Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 30 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (γενική είσοδος), 12 ευρώ (μειωμένο), 10 ευρώ (προπώληση μέσω www.viva.gr), 5 ευρώ (ατέλεια)
Θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις: Ιάκχου 19, (πλησίον μετρό Κεραμεικός), τηλ. 210 3425170
