Όταν ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ προειδοποιούσε πριν λίγο καιρό τις ΗΠΑ να μην πέσουν στην «Παγίδα του Θουκυδίδη» (με αυτόν τον όρο απέδωσε ο πανεπιστημιακός Γκρ. Άλισον τη μοιραία σύγκρουση ανάμεσα σε μια εδραιωμένη και σε μια ανερχόμενη υπερδύναμη) ίσως να μην φανταζόταν ότι η εκκίνηση αυτής της διαδικασίας μπορεί να πυροδοτηθεί σύντομα. Τώρα η απρόβλεπτη και με απροσδιόριστη ακόμη στρατηγική προεδρία Τραμπ φαίνεται να ανοίγει ταυτόχρονα πολλά μέτωπα, πιέζοντας τους διεθνείς ανταγωνιστές των ΗΠΑ να αποφασίσουν αν θα υποταχθούν ή όχι στους εκβιασμούς. Έτσι, σχεδόν μαζί με την πυραυλική επίθεση στη Συρία, η διοίκηση Τραμπ αποφάσισε να ανεβάσει έμπρακτα τους τόνους ενάντια σε ένα ακόμη «κράτος παρία», τη Βόρεια Κορέα.
Το καθεστώς του Κιμ Γιονγκ-ουν αποτελεί ιδανικό στόχο για τη «Χώρα της Ελευθερίας», αφού έχει απαξιωθεί στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης χάρη σε μια πρωτοφανούς θράσους και ψεύδους διαρκή καμπάνια των δυτικών ΜΜΕ. Η Βόρεια Κορέα, που ασθμαίνει για να υπερασπίσει την ίδια της την ύπαρξη, παρουσιάζεται ως απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Αλλά είναι η αποστολή ισχυρής μοίρας του βορειοαμερικανικού πολεμικού ναυτικού στα κορεατικά ύδατα, με επικεφαλής το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο Καρλ Βίνσον, που κλιμακώνει τις απειλές της Ουάσιγκτον προς την Πιονγκ Γιανγκ. Αρκετοί εκτιμούσαν πάντως ότι η διοίκηση Τραμπ απειλεί τη Βορειοκορεάτισσα νύφη για να τ’ ακούει η… Κινέζα πεθερά.
Οι προχθεσινές δηλώσεις του Τραμπ τους επιβεβαιώνουν: «Αν η Κίνα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε το αγκάθι, έχει καλώς. Διαφορετικά, το κάνουμε και μόνοι μας». Ο Τραμπ, με τον χαρακτηριστικά άγαρμπο τρόπο των Γιάνκηδων, παροτρύνει την κινεζική ηγεσία να επιλέξει τη «συνεργασία» με τις ΗΠΑ με αντάλλαγμα ίσως κάποια ασαφή εμπορική συμφωνία. Άγνωστο αν η Κίνα θα δεχθεί την «προσφορά» εγκαταλείποντας την Πιονγκ Γιανγκ στο έλεος του μπαρμπα-Σαμ. Πόσο μάλλον που ο τελευταίος έσπευσε να εγκαταστήσει στη Νότια Κορέα, πριν γίνουν εκλογές μετά την πτώση της διεφθαρμένης φιλοδυτικής προέδρου, το «αμυντικό» σύστημα THAAD – το οποίο δήθεν προστατεύει από το Βορρά, ενώ στην πραγματικότητα στοχεύει ακόμη βορειότερα: την Κίνα και τη Ρωσία. Με τόσες δουλειές ανοιχτές, προφανώς δεν πρόλαβε να διαβάσει και Θουκυδίδη…
