Προμελετημένο έγκλημα, μιας κατ’ εξακολούθηση δολοφονικής ιδιοκτησίας, χαρακτηρίζεται από εργαζόμενους και συνδικαλιστές η τακτική που ακολουθεί η Χαλυβουργία Ελλάδας της οικογένειας Μάνεση, στέλνοντας ακόμη δύο εργαζόμενους στο νοσοκομείο με βαριά εγκαύματα.
Οι άλλοι δύο – από τους συνολικά τέσσερις- τραυματίες, ευτυχώς κατάφεραν να προφυλαχθούν από το καυτό μείγμα που χύθηκε παντού όταν το συρματόσκοινο της ηλεκτρικής γερανογέφυρας έσπασε.
Το πρωινό της Τετάρτης, 13 Οκτωβρίου 2010, σημαδεύει το ημερολόγιο, και την ιδιοκτησία της εταιρίας για ακόμη μία φορά. Η προηγούμενη ημερομηνία, δεν είναι μακριά, μόλις τον περασμένο Ιούλη, όταν πάλι στη Χαλυβουργία Ελλάδας, όμορη γερανογέφυρα, κατέρρευσε και από καθαρή τύχη γλύτωσε ο χειριστής της.
Από το νέο ατύχημα (που ευχόμαστε να μην γίνει δυστύχημα) δύο εργάτες της εταιρίας βρίσκονται, εδώ και 11 ημέρες στο Λάτσειο Νοσοκομείο Εγκαυμάτων. Ο πρώτος, μόλις 30 ετών, νέος σχετικά στην δουλειά, με εγκαύματα Α’ Βαθμού. Ο δεύτερος, οικογενειάρχης με παιδιά, στα 53 του χρόνια, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση καθώς τα εγκαύματα που φέρει στο σώμα του χαρακτηρίζονται Γ’ βαθμού.
Την ίδια ώρα, η οικογένεια Μάνεση είναι άφαντη, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες του Δρόμου, έχουν δοθεί εντολές να αποκατασταθούν οι ζημιές αλλά και μέρος από τα πεπαλαιωμένα μηχανήματα για να γλιτώσουν οι ιδιοκτήτες πιθανές κυρώσεις.
«Το ατύχημα οφείλεται ξεκάθαρα στην αδράνεια της εταιρίας να λάβει μέτρα προφύλαξης αν και την είχαμε προειδοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό», αναφέρει στο Δρόμο ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη Χαλυβουργία Ελλάδας, θυμίζοντας πως το έργο με τις γερανογέφυρες το έχουν ξαναδεί: «Πριν από 3 μήνες άλλωστε είχε πέσει κι άλλος γερανός. Και τότε είχε έρθει το ΚΕΠΕΚ (Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου), αρμόδιο για την διερεύνηση των εργατικών ατυχημάτων, αλλά περί άλλων τυρβάζει… Αντί λοιπόν να έρθει το ΚΕΠΕΚ να δώσει εντολή να σταματήσει για λίγο καιρό το εργοστάσιο και να αποκατασταθούν οι ελλείψεις που εμείς τους υποδεικνύουμε, αυτοί έλεγαν πως δεν υπάρχει πρόβλημα και πως έχουμε πάρει από τους πολεοδόμους και μηχανικούς ασφάλειας το πιστοποιητικό. Κοινώς, δεν μας λαμβάνουν υπόψη τους».
Εργατικό Κέντρο: Γίναμε μάντεις κακών
Μέλη από το εργατοϋπαλληλικό κέντρο Ελευσίνας-Δυτικής Αττικής από το πρωί της Τετάρτης, βρέθηκαν στο τόπο του… εγκλήματος. Ο πρόεδρός του, Νίκος Ηλιόπουλος φέρνοντας στη μνήμη του το ατύχημα του Ιούλη θυμάται πως είχαν προειδοποιήσει την εταιρία, τόσο για το πεπαλαιωμένα μηχανήματα έργου που οι εργαζόμενοι ήταν αναγκασμένοι να χειρίζονται, όσο και την ίδια την εταιρία, στην οποία είχαν διαμηνύσει πως σε περίπτωση επανάληψης ατυχήματος θα φέρει στο ακέραιο την ευθύνη.
«Δεν θέλαμε να γίνουμε μάντεις κακών, τους είχαμε πει τότε, και είχαν δεσμευτεί μάλιστα πως θα πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες για την ασφάλεια των εργαζομένων αλλαγές. Δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Απλά επισκεύασαν την γερανογέφυρα που είχε γίνει το ατύχημα (20.7.2010) για να συνεχιστεί η δουλειά τους. Θεωρούμε την ιδιοκτησία φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς», δηλώνει στο Δρόμο ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου περιγράφοντάς μας το κυνικό τρόπο που συμπεριφέρεται η εταιρία. Όσον αφορά την παρουσία των εκπροσώπων της οικογένειας Μάνεση, ο κ. Ηλιόπουλος προσθέτει: «Με την ιδιοκτησία δεν είχαμε καμία επαφή διότι αυτοί είχαν εξαφανιστεί, από τη στιγμή που έμαθαν για το ατύχημα, για να αποφύγουν το αυτόφωρο και μάλιστα αυτούς που συνέλαβαν ήταν ο υπεύθυνος βάρδιας και ο χειριστής. Με προσωπικές παρεμβάσεις τελικά, ευτυχώς, αφέθηκαν ελεύθεροι την ίδια ημέρα».
ΚΕΠΕΚ, ασφάλεια και γραφειοκρατία
Στα γρανάζια της γραφειοκρατίας σε συνδυασμό με την ασυλία που απολαμβάνουν οι ισχυροί βιομήχανοι, είναι παγιδευμένο το ζήτημα της διερεύνησης των εργατικών ατυχημάτων. Το παράδειγμα της Χαλυβουργίας Ελλάδας είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό αφού ουσιαστικά το ΚΕΠΕΚ καθίσταται ανίσχυρο μπροστά στον έλεγχο άλλου δημόσιου φορέα!
Έτσι, το ΚΕΠΕΚ, βάσει νομοθεσίας, σε περίπτωση ελέγχου, ζητά τα πιστοποιητικά καταλληλότητας για κάθε γερανογέφυρα. Αν αυτά υπάρχουν και έχουν πιστοποιηθεί από την πολεοδομία για την ετήσια λειτουργία τους, τότε το ΚΕΠΕΚ το μόνο που μπορεί να κάνει είναι η καταγραφή του ατυχήματος… «Έχει τα χέρια του δεμένα μόνο και μόνο επειδή υπάρχει αυτή η σφραγίδα.
Γραφειοκρατικά, όποια δημόσια υπηρεσία πάει να ελέγξει ένα συγκεκριμένο χώρο και δει σφραγίδα από άλλο αρμόδιο δημόσιο ελεγκτή, δεν μπορεί να κάνει κάτι. Σου λένε “τα γράφω μεν τα προβλήματα αλλά υπάρχει πιστοποίηση”. Εμείς ως εργατικό κέντρο αμφιβάλλουμε για την αξιοπιστία της πιστοποίησης του ΚΕΠΕΚ», καταλήγει ο κ. Ηλιόπουλος.
