στήλες

Την ιστορία μου την είπε νεαρός δημοσιογράφος, ξέρετε, απ’ αυτούς που δουλεύουν με μπλοκάκι, αγωνιώντας να επιζήσουν και είναι έρμαια των διαθέσεων κάθε αρχισυντάκτη ή συντάκτη. Πήγε έτοιμος με τις προτάσεις του για ένα ενδιαφέρον θέμα και εισέπραξε μια πολύ χαρακτηριστική απάντηση: «Μη φας! Αυτό το θέμα το καλύπτει η σύζυγος του…» και του ανέφεραν το όνομα ενός μεγαλοστελέχους. Όχι, δεν πρόκειται για τη δημόσια τηλεόραση, αλλά για μια μεγάλη καθημερινή εφημερίδα, της οποίας ο διευθυντής γράφει μαινόμενος για παρόμοια συμβάντα στον δημόσιο τομέα.

Καρελ Κοζικ (1926-2003) - Η διαλεκτική της κρίσης.

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός.

Αν δεν κάνω λάθος, στις περιπτώσεις βιασμού δύο είναι οι βασικές επιλογές του θύματος. Είτε χαλαρώνεις και απολαμβάνεις το γεγονός, είτε παλεύεις και αντιστέκεσαι.

Τους άκουσα με μαζοχιστική προσήλωση, σχεδόν και τις τρεις ώρες οδυνηρής φλυαρίας - πρώτα τον ευφράδη και εύσωμο, ύστερα τον βραδύλαλο και λεπτεπίλεπτο. Ήταν μια άσκηση αντοχής - μη σπάσω την τηλεόραση, μην ξεσπάσω σε νευρικά γέλια, μη λυθώ σε λυγμούς. Μακριά από την αποθήκη, όπου κρύφτηκαν την περασμένη Κυριακή οι ντροπές της πολιτικής και της ενημέρωσης, τα ρυάκια της οργής αφομοίωναν τις τελευταίες δόσεις χημικών που έκαναν τη Θεσσαλονίκη κρεματόριο της διαμαρτυρίας. Ήταν μια ελάχιστη κίνηση εξιλέωσης εκ μέρους μου για την απουσία μου από εκεί, το να υποστώ τον οχετό υπουργικής κενότητας και πρωθυπουργικής ασυναρτησίας.