Με όχημα την ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)
Η κόρη που’φερνε ο βοριάς
Σε μεγάλη απόσταση μέσα στην ευωδιά του δυόσμου
αναλογίστηκα που πάω κι είπα για να μη μ’ έχει
του χεριού της...
Με όχημα την ποίηση: Αρθούρος Ρεμπώ (1854-1891)
Τα τρομαγμένα
Μαύρα μες στο χιόνι και την καταχνιά,
Στο μεγάλο φεγγίτη που ανάβει
Με τα πισινά τους γύρω-γύρω,
Γονατιστά, πέντε μικρά, ω δυστυχία!
Το φούρναρη κοιτάζουν να ζυμώνει
Το...
Με όχημα την ποίηση: Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς (1883-1963)
Πορτρέτο μιας Κυρίας
Τα μεριά σου είναι μηλιές
που αγγίζουν τ’ άνθη τους τον ουρανό.
Ποιόν ουρανό; Τον ουρανό
εκεί που κρέμασε ο Βατώ
μια γυναικεία παντούφλα. Τα γόνατά...
Με όχημα την ποίηση: Κώστας Βάρναλης (1884-1974)
H Μάνα του Χριστού
Πώς οι δρόμοι ευωδάνε με βάγια στρωμένοι,
ηλιοπάτητοι δρόμοι και γύρω μπαξέδες!
Η χαρά της γιορτής όλο πιότερο αξαίνει
και μακριάθε βογγάει και μακριάθε...
Με όχημα την ποίηση: Διονύσιος Σολωμός (1798-1857)
Εις Μάρκο Μπότσαρη
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
Η Δόξα δεξιά συντροφεύει
Τον άντρα, που τρέχει με κόπους
Της Φήμης τους δύσβατους τόπους,
Και ο Φθόνος του στέκει ζερβιά,
Με μάτια με χείλη πικρά.
Αλλ’...
Με όχημα την ποίηση: Άγγελος Σικελιανός (1884-1951)
Μακρυγιάννης
Χαρά σ’ εκειόν που πρωτοσήκωσε
απ’ τις σκόνες σκεπασμένο,
το δίστομο σπαθί του Λόγου Σου
στον ήλιο, Μακρυγιάννη,
κ’ είδε που οι κόψες του μεμιάς ξαστράψαν,
ανέγγιχτες, στο φως,
κι...
Με όχημα την ποίηση: Έζρα Πάουντ (1885-1972)
Θρήνος του φρουρού των συνόρων
Πλάι στη Βορινή Πύλη ο άνεμος φυσά γεμάτος άμμο
Μόνος απ’ την αρχή του χρόνου ως τώρα!
Πέφτουν τα δέντρα, η χλόη...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Μετά την Ήττα
Υστερ’ απ’ την πανωλεθρία των Αθηναίων
στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα,
– πάνε ποια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει κι η...
Με όχημα την ποίηση: Πωλ Βερλαίν (1844-1896)
Ο Ουρανός
Το γαλανό ουρανό χαρά αποπάνω μου
θεού γιομίζει.
Ένα δεντρί το βάγιο του από πάνω μου
το ναναρίζει.
Σημάντρου αχός στον ουρανό που φαίνεται
γλυκοσκορπιέται.
Ένα πουλάκι στο δεντρί...
Με όχημα την ποίηση: Μάικλ Χάμπουρκερ (1924-2007)
Αττική
1
Βράχια, βράχια κι ο γιαλός.
Ψαράδες, να μαντάρουνε τα δίχτυα τους
Στις σκιές ψηλών σπιτιών
Κλειστών απ’ τον καιρό που πέθαναν οι καπετάνιοι.
Το Γαλαξίδι έχει βουβαθεί
Το προσπέρασε...
