κοινωνία

Μια ολόκληρη πόλη ανασφαλών, επισφαλών και ευέλικτων εργαζόμενων. Ρεπορτάζ: Γιώργος Κατερίνης.

 Είμαστε από τις τελευταίες εργαζόμενες στον κλάδο του ιματισμού. Στην επιχείρηση που εργάζομαι έχουν μείνει λιγότεροι από 50 εργαζόμενοι και είναι η μόνη επιχείρηση του κλάδου σε ένα νομό που μέχρι πριν από 15 χρόνια απασχολούνταν κάπου 9.500 εργαζόμενοι.

Αιφνιδιαστικά στο δρόμο βρέθηκαν, την περασμένη Παρασκευή, επτά εργαζόμενοι από το υποκατάστημα και το κέντρο τροφοδοσίας Μυτιλήνης της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Ατλάντικ. «

Η ύπαρξη ενός ενιαίου συνδικάτου που θα καλύπτει όλους τους εργαζόμενους στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος ενοχλεί την ποικιλόμορφη εργοδοσία. Και ορισμένοι απ’ αυτούς εξαπέλυσαν ενορχηστρωμένη προσπάθεια τρομοκράτησης, απειλών και εκβιασμών στους πρωτοπόρους εργαζόμενους.

Με διαδικασίες-εξπρές η γνωστή οδηγία γίνεται νόμος του κράτους

 Toυ Γιώργου Κατερίνη

Ένας νόμος-«χαρά του εργοδότη» στερεί μισθούς και δικαιώματα.

Στο στόχαστρο του φορολογικού και οι εργαζόμενοι στη Θάλασσα.

Ρεπορτάζ: Μαίρη Ευθυμιάτου

 Οι κάτοικοι της Δάφνης πριν λίγες μέρες ένιωσαν περίεργα, όταν είδαν να περνά από τους δρόμους της συνοικίας τους μια μαζική διαδήλωση (περίπου 700 άτομα) και να καταλήγει στον τόπο όπου σκοτώθηκε, από σφαίρες της αστυνομίας, ο αντιεξουσιαστής Λάμπρος Φούντας.

 Η κρίση οδηγεί και τους ληστές σε αναπροσαρμογές των κινήσεών τους. Χτυπούν ό,τι τύχει, ή ό,τι μπορούν. Τώρα μπαίνουν με καλάσνικωφ σε ταβέρνες, μαζεύουν τα χρήματα ιδιοκτητών και θαμώνων και ό,τι πιάσουν… Οι αναδουλειές, ο ανταγωνισμός, οι δυσκολίες γενικά, ευνοούν και τις… σαβουροληστείες.