στήλες

■ Σκληρή αλήθεια: Κατρακυλάς

Άλλο να το ακούς από τη κυβέρνηση, τη Ν.Δ., τον Καρατζαφέρη, τον ΣτροςΚαν και άλλο από ένα «δικό»σου.

«Σκληρές αλήθειες», μας λέει ο αριστερός Τρ. Δραβαλιάρης μέσα από την εφημερίδα που εργάζεται.

• Σκληρή αλήθεια, αλλά αλήθεια. H χώρα είχε ένα και μοναδικό δίλημμα: Eίτε να χρεοκοπήσει, είτε να επιλέξει τον δρόμο των επώδυνων λύσεων για επιβίωση.

• Σκληρή αλήθεια, αλλά αλήθεια. Στους 5,5 μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον Γ. Παπανδρέου επιχειρούνται όσες αλλαγές είχε βάλει για 5,5 χρόνια στον καταψύκτη του πολιτικού κόστους ο K. Kαραμανλής.

• Σκληρή αλήθεια, αλλά αλήθεια. Aυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης - όχι το ΔNT. Mια κοινωνία στην οποία -για να αναφερθούμε σε ένα τελευταίο παράδειγμα- διαθέτει εκπαιδευτικούς που απειλούν να τορπιλίσουν τις εξετάσεις, επειδή η υπουργός Παιδείας αξιώνει πλήρες και όχι ωράριο πολυτελείας για εκπαιδευτικούς και αξιολόγησή τους. Και αφού μας λέει και άλλες «σκληρές αλήθειες» ο κ.Τριαντάφυλλος, στο τέλος μας λέει και τι πρέπει να γίνει για να το εμπεδώσουμε το θέμα και προφανώς για να στείλει και τα απαραίτητα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, διαπιστευτήρια

• «Tι μέλλει γενέσθαι; Πρώτον, πρέπει να γίνει απολύτως σαφές πως για να ξανα-πλουτίσουμε, πρέπει να φτωχύνουμε. Δεύτερον, η κυβέρνηση πρέπει να είναι άτεγκτη προς πάσα κατεύθυνση σε ό,τι αφορά την ευλαβική τήρηση του Προγράμματος Σταθερότητας επί ποινή κυβερνητικής και κρατικής έξωσης, για κάθε κόλακα του λαού. Όποιος αναρωτηθεί για το αν τα εφαρμοζόμενα μέτρα είναι ή όχι εντός φυσιογνωμίας του ΠAΣOK, θα πρέπει να τον αναλαμβάνουν παιδοτρίβες για να του μάθουν πως χωρίς τη σωτηρία της πατρίδας δεν θα υπάρχει ούτε φυσιογνωμία ΠAΣOK, ούτε N.Δ., ούτε Aριστεράς.» Όντως, σκληρή η «αλήθεια» της κατρακύλας.

■ Και νόμιμο και ηθικό

Η Ευφροσύνη Αργυρίου-Σαρτζετάκη, είναι σύζυγος του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Χρήστου Σαρτζετάκη, ιστορικός-αρχαιολόγος το επάγγελμα και εργαζόταν στο τμήμα Επιμελητών Εκδόσεων της Ακαδημίας Αθηνών.

Τον Δεκέμβριο, λοιπόν, του 2007, συνταξιοδοτείται σε ηλικία 60 ετών και 35 χρόνια υπηρεσία από τη θέση της και επειδή τη σήμερον η ζωή είναι δύσκολη και, προφανώς, με τη σύνταξη και το εφ’ άπαξ τα έφερνε δύσκολα η πρώην «πρώτη κυρία», έψαχνε για δουλειά.

Μέσα σ` ένα μήνα τα κατάφερε. Στις 15 Ιανουαρίου 2008 η διευθύντρια του Γραφείου Διοικητικών Υποθέσεων της Προεδρίας της Δημοκρατίας αναφέρει:

«Σας ανακοινώνουμε ευχαρίστως ότι, με το από 11 Ιανουαρίου 2008 Π.Δ., περίληψη του οποίου δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 15/15-01-2008 ΥΟΔΔ, διοριστήκατε σε θέση μετακλητού υπαλλήλου της Προεδρίας της Δημοκρατίας με μισθολογικό κλιμάκιο 1ο και βαθμό Α’ …».

Πού διορίστηκε; Στο γραφείο του τέως προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Χρήστου Σαρτζετάκη. Στο γραφείο του άντρα της, δηλαδή, και επί Προεδρίας κ. Κάρολου

Παπούλια. Δεν μας σώζει τίποτα!

Του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη *

Η «νέα» Ν.Δ.

Τελικά, όσες προσπάθειες κι αν κάνει η Ν.Δ. να «εκσυγχρονιστεί», να φανεί πως αφήνει πίσω το παρελθόν της, να εμφανιστεί μοντέρνα, δυστυχώς δεν τα καταφέρνει η έρμη. Δεν καταλαβαίνουν, οι δυστυχείς, πως τη συντηρητική ιδεολογία, όσα μερεμέτια κι αν της κάνεις, πάντα τη συντήρηση και την οπισθοδρόμηση θα σηματοδοτεί. Το δυστύχημα είναι ότι νέοι άνθρωποι διαποτίζονται και αναπαράγουν τη μισαλλοδοξία και το διχασμό. Τις πιο μαύρες μέρες του Εμφυλίου μάς θυμίζει η αφίσα της ΔΑΠ για τις φοιτητικές εκλογές. Πάντως, θα ήταν μια σοβαρή αυτοκριτική της Ν.Δ., αν η αφίσα έγραφε:

«Η ιδεολογία μας είναι βαμμένη με αίμα αθώων. Μην αφήσεις τη Σχολή σου στα χέρια μας»

Έτσι, σαν φόρο τιμής τουλάχιστον στον Τεμπονέρα…

Για να μην ξεχνάμε.

Με το μαλακό, παιδιά

Μέρα με τη μέρα, μας εμφανίζεται το ευρωπαϊκό… αγγούρι, που μας έχουν προετοιμάσει.

Μειώσεις μισθών και συντάξεων, ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, έμμεσοι φόροι, αυξήσεις τιμών, «Καλλικράτης», και μας περιμένουν οσονούπω μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις. Ξεπούλημα των ακινήτων του Δημοσίου, του ΟΠΑΠ (γιατί, άραγε, πουλάς κάτι που σου φέρνει 1 δισ. το χρόνο;), των κερδοφόρων γραμμών του ΟΣΕ (γιατί οι ζημιογόνες γραμμές κλείνουν) και πάει λέγοντας.

Μόλις πάμε να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει και για να μην έχουμε αμφιβολίες πως αυτά κι άλλα τόσα μας περιμένουν, ο επίτροπος, αρμόδιος για θέματα οικονομίας, Όλι Ρεν, τονίζει ότι η παροχή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων θα εξαρτάται από το βαθμό τήρησης των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας. «Χωρίς κυρώσεις δεν μπορεί να υπάρξει αξιοπιστία», και συνεχίζει: «Οι εθνικοί προϋπολογισμοί των χωρών του ευρώ θα πρέπει, πριν ψηφιστούν από τα εθνικά κοινοβούλια, να έχουν την έγκριση και του Συμβουλίου Eurogroup».

Το ερώτημά μας είναι απλό: Γιατί σκοτωνόμαστε να ψηφίζουμε και να εκλέγουμε κυβερνήσεις;

Αχ… Μαρία

Χρόνια τώρα, ντόπιο και ξένο κεφάλαιο προσπαθούν να… βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να μειωθούν μισθοί και μεροκάματα, να μην πληρώνουν οι εργοδότες το ένσημο, να μην υπάρχει ωράριο, να… να... Συνθήκες γαλέρας, δηλαδή.

Γνωστές οι επιδιώξεις τους και γνωστοί οι αγώνες των εργαζομένων για να τις αποτρέψουν. Η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, εδώ και μήνες, πιέζουν με αφορμή το «δίχτυ προστασίας» να καταφέρουν επιτέλους να βάλουν χέρι και στο λεγόμενο μισθολογικό κόστος. Αυτή την ώρα επέλεξε (τυχαία μάλλον) η «συντρόφισσα» Μ. Δαμανάκη να δηλώσει, ως Ελληνίδα επίτροπος πια τώρα, από τις Βρυξέλλες: «Κοινωνικό κράτος χωρίς ανταγωνιστικότητα, δεν υπάρχει».

Άντε, και εις ανώτερα.

Έχουν πρίμα τον καιρό

Είναι γνωστό πως «άλλοι... ζορίζονται και άλλοι δροσίζονται». Από τους τελευταίους, είναι οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι, εδώ και καιρό, έχουν κάνει την κρίση ευκαιρία.

Στέλεχος του νηολογίου των Νησιών Μάρσαλ, στο οποίο βρίσκεται το 12% των ελληνόκτητων πλοίων, λέει στη Wall Street Journal: «Με δεδομένες τις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα, οι Έλληνες πλοιοκτήτες έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τους μισθούς των υπαλλήλων τους ή να αγοράζουν φθηνότερα ακίνητα. Άλλοι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν περισσότερους φόρους, όμως οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες εξαιρούνται, με βάση το νόμο 89. Και αυτό δεν αναμένεται να αλλάξει, όπως σημειώνουν αναλυτές και πλοιοκτήτες, ακόμα κι αν το ΔΝΤ ή η Ε.Ε. επιβάλουν νέα οικονομικά μέτρα για την οικονομική διάσωση της Ελλάδας. Σήμερα, οι Έλληνες πλοιοκτήτες διαχειρίζονται 4.800 πλοία και ελέγχουν το 15% με 20% του παγκόσμιου στόλου σε χωρητικότητα». Και συνεχίζει η εφημερίδα: «Eνώ το 2009 οι περισσότερες ναυτιλίες υποχώρησαν, οι Έλληνες αγόρασαν 218 πλοία σε καλύτερες τιμές, και μόνο οι Κινέζοι απέκτησαν περισσότερες μονάδες».

Και το καλύτερο: «Είμαστε οι φορτηγατζήδες της θάλασσας», λέει ο εφοπλιστής Ν. Τσάκος, η εταιρία του οποίου διαχειρίζεται ένα στόλο από 46 τάνκερ.

Έχουν και οι φορτηγατζήδες τα προβλήματά τους…

Αντισυγκεντρώσεις…

Στις 27 Μαϊου ο ΣΥΝ (τμήμα πολιτισμού και τμήμα παιδείας) αποφάσισε να διοργανώσει συνάντηση στην ταράτσα του Ξενοδοχείου Στάνλεϋ, και προσκαλεί τις «φίλες και τους φίλους της καλλιτεχνικής δημιουργίας, της παιδείας και του πολιτισμού» να είναι εκεί.

Εντελώς τυχαία η σύναξη συνέπεσε (ίδια μέρα και ώρα) με την εκδήλωση στο Σπόρτινγκ. Προσοχή, θα παρθούν και παρουσίες... Τι μας λείπει; Τι μας λείπει; Λίγη τσίπα! Αλήθεια, δεν φοβούνται μήπως έχουν αντίθετα αποτελέσματα με αυτά τα τεχνάσματα…

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω

Με αφορμή τον πρόσφατο αποκλεισμό του Φ. Κουβέλη, ως συνέδρου από την Π.Κ. Καλλιθέας, θέλω να θυμίσω τις αδυναμίες του εκλογικού συστήματος εκλογής οργάνων και συνέδρων του ΣΥΝ.

Είχε πολλά να πει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Σταύρο Θεοδωράκη στις 28 Μαρτίου. Για την εκκλησιαστισή περιουσία, τη φορολόγησή της και για διάφορα άλλα. Ανάμεσά τους είπε και αυτό: «Πληρώνομαι από το κράτος με το ποσό των 2.300 ευρώ το μήνα. Δεν μου φθάνουν ασφαλώς αλλά προσπαθώ να κάνω αυτό που μου έλεγε η γιαγιά μου, στη ζωή να απλώνω τα πόδια μου μέχρι εκεί που μπορώ».

Ως πότε δεν θα μιλάμε ανοικτά;

Του Γιάννη Σκαλιδάκη

Πριν 100 τόσα χρόνια ξέσπασε σε αυτήν την άκρη της Ευρώπης μια επανάσταση. Οπλαρχηγοί και ναυτικοί, έμπορες Φιλικοί, προεστοί και αριστοκράτες Φαναριώτες και οι αγρότες, ο πολύς λαός, οι χριστιανοί, αυτοί που με την επανάσταση θα γίνονταν Έλληνες, στράφηκαν ενάντια σε μια αυτοκρατορία και έφτιαξαν τη δική τους χώρα.

■ Θλιβερή πρωτιά

Την τελευταία πενταετία, η Ελλάδα ανήκει στις πέντε χώρες που αποτελούν τους μεγαλύτερους εισαγωγείς συμβατικών όπλων παγκοσμίως, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI). Οι υπόλοιπες χώρες που συμπληρώνουν την πεντάδα είναι η Κίνα, η Ινδία, η Νότιος Κορέα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η χώρα μας είναι πρώτη στις εξοπλιστικές δαπάνες, απ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Τρίτη παγκοσμίως στις πωλήσεις όπλων είναι η Γερμανία, της οποίας οι καλύτεροι πελάτες είναι η Ελλάδα και η Τουρκία. Οι εισαγωγές της Ελλάδας το 1995 ήταν ύψους 870 εκατ. δολαρίων ενώ το 2008 ξεπέρασαν το 1 δις. 200 εκατ. δολάρια.

Την ίδια περίοδο οι εισαγωγές της Τουρκίας υποχώρησαν σε 750 εκατ. δολάρια από 1 δισ. 600 εκατ. δολάρια.

Ο Γερμανός δημοσιογράφος Έμπερχαρντ Ρόντχολτς, γνώστης των ελληνικών πραγμάτων, σχολιάζοντας την έκθεση που θέλει τη υπερχρεωμένη χώρα μας να είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες της γερμανικής βιομηχανίας όπλων, επισήμανε:

«Η Ελλάδα δαπανά για εξοπλισμούς το διπλάσιο ποσοστό επί του ΑΕΠ από ό,τι η Γερμανία. Πρόκειται για ένα διαρκές σκάνδαλο».

Μόνο οι 6 φρεγάτες από τη Γαλλία, θα κοστίσουν περίπου 2,5 δισ. ευρώ. Τα έσοδα που υπολογίζεται ότι θα έχει το ελληνικό ταμείο από την περικοπή του 14ου μισθού φθάνουν στο 1,5 με 1,8 δις.

Πραγματικά, λεφτά υπάρχουν και μάλιστα αρκετά.

Η πολιτική βούληση, λείπει.

■ «Εργατικό ατύχημα»

«Εργατικό ατύχημα» χαρακτήρισε η γαλλική δικαιοσύνη την αυτοκτονία εργαζομένου στην αυτοκινητοβιομηχανία Renault, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για αποζημιώσεις σε δεκάδες οικογένειες εργαζομένων σε μεγάλες γαλλικές επιχειρήσεις, οι οποίοι έθεσαν τέρμα στη ζωή τους. Η απόφαση αυτή αφορά στην αυτοχειρία του 38χρονου Ρεμόν Ντ., ο οποίος εργαζόταν ως τεχνικός της Renault από το 1992και απαγχονίστηκε στο σπίτι του τον Φεβρουάριο του 2007. Ο λόγος;

Δεν επιθυμούσε την προαγωγή που πήρε, γιατί αυτό σήμαινε μεγαλύτερο φόρτο εργασίας, με το θεσμοθετημένο 35ωρο που ισχύει στη Γαλλία, να τηρείται μόνο στα χαρτιά, ενώ δεν λάμβανε επιπλέον αμοιβή για τις υπερωρίες.

Να θυμίσουμε ότι στον τηλεπικοινωνιακό κολοσσό της Γαλλίας France Τelecom, από την αρχή μόνο του 2010 έχουν αφαιρέσει τη ζωή τους 10 εργαζόμενοι, ενώ τα προηγούμενα δυο χρόνια, 35 υπάλληλοι της France Τelecom αφαίρεσαν τη ζωή τους, χωρίς να μετράμε τις αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας

Κυριολεκτικά τα κέρδη πάνω από την ανθρώπινη ζωή.

- Λάζαρε, δεύρο έξω!

Άκρα του τάφου σιωπή.

- Λάζαρε, είπα, δεύρο έξω!

Καμιά κίνηση στη σκοτεινή τρύπα. Αδημονία και μουρμούρα στο κοινό. Τα πήρε στο κρανίο ο Jesus, παράτησε το τελετουργικό, ανασήκωσε τον χιτώνα του και μπήκε φουριόζος στον τάφο.

- Βρε, Λάζαρε, δεν ακούς τόση ώρα; Σήκω, περιμένει ο κόσμος. Θες να με κάνεις ρεζίλι;

- Δεν πάω πουθενά, ακούστηκε ψιθυριστή η φωνή του Λάζαρου.

- Τι εννοείς δεν πας πουθενά; Θ’ αναστηθείς θες δε θες. Τι σ’ έπιασε;

- Άκου να δεις, Jesus. Εκεί έξω έμαθα ότι γίνεται της κολάσεως. Ξέχνα το για φέτος.

- Είσαι με τα καλά σου; Τι θα πω στις αδερφές σου;

- Πες τους ότι η Ανάσταση αναβάλλεται. Να ’ρθουν σε δυο-τρία χρόνια. Μετά την επιτήρηση. Jesus, μη νομίζεις ότι δεν ξέρω τι γίνεται εκεί έξω. Της Ευρωζώνης, του ΔΝΤ και της χρεοκοπίας! Μην κοιτάς τις άλλες φορές… Έβγαινα, με ρωτούσε ο κόσμος «πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες», κι απαντούσα εγώ τα αναμενόμενα: «Είδα φόβους είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους». Σε ρωτάω, λοιπόν: να φύγω από εδώ και να ’ρθω επάνω όπου, έτσι κι αλλιώς, φόβος και τρόμος επικρατεί; Αυτοί θα μου φορολογήσουν και το σάβανο που φοράω, κι ας μην έχει τσέπες. Άσε που μπορεί να με κατηγορήσουν ότι πέθανα για να φοροδιαφύγω. Και σε πληροφορώ ότι ο Χάρος παίρνει τον οβολό χωρίς να κόβει απόδειξη».

- Τι ανοησίες είναι αυτές; Πού ξέρεις εσύ τι έχει γίνει εδώ πάνω;

- Τα νέα τρέχουν, χρυσέ μου. Ο κάτω κόσμος έχει εκσυγχρονιστεί, βλέπουμε τα πάντα live: τη Μέρκελ να πιάνεται μαλλί με μαλλί με τον Σαρκοζί, τον Παπακωνσταντίνου να πλακώνεται με την Κατσέλη, τους μισθωτούς να πενθούν τον 14ο μισθό, τους φορολογούμενους να κλαίνε τον 13ο, την ευρωζώνη να τρώει τις σάρκες της, τους τοκογλύφους να παίρνουν για κολατσιό ολόκληρες χώρες, τους πολιτικούς να κηρύσσουν τη φτώχεια ως μορφή ευτυχίας, το Βορρά να πνίγει το Νότο με τα πλεονάσματά του... Αν μη τι άλλο, εδώ υπάρχει ένα αξιοπρεπές Σύμφωνο Σταθερότητας μεταξύ κόλασης και παράδεισου. Ούτε ο Διάολος διανοείται να κλέψει το Θεό στο ζύγι των ψυχών.

- Δηλαδή, τι προτείνεις;

- Έχεις ένα περιθώριο να το σκεφτείς κι εσύ μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή. Ας κάνουμε, βρε αδερφέ, και μια χρονιά την έκπληξη!

ΚΙΜΠΙ

Κύριε Διευθυντά

Είμαι κι εγώ ένας αναγνώστης της εφημερίδας σας (όχι τόσο διαβασμένος), απ’ αυτούς που με χαρά θα ήθελαν να σας γράψουν ότι βρήκαν το δρόμο τους στην ενημέρωση. Δεν το μπορώ, όμως, κ. διευθυντά. Κάθε φορά που φτάνω στην πρώτη σελίδα του Πολιτισμού πιάνεται η ψυχή μου. Μα βασιλόφρονας; Είναι δυνατόν να υπογράφουν άρθρα σε αριστερή εφημερίδα βασιλόφρονες;

Δεν είχα σκοπό να σας γράψω κ. διευθυντά. Τόση ήταν η οργή μου. Όταν είδα ότι αποσύρθηκε η υπογραφή του, είπα το καταλάβαν, ώς εδώ ήταν. Όμως, διάβασα και ξαναδιάβασα τις επιστολές αυτού του δήθεν διαβασμένου και τότε κατάλαβα ότι πρόκειται για συμπαιγνία. Καταρχήν, αυτός γράφει λες και τον άλλο τον έχει απέναντί του και κάνουν πλάκα. Κάνουν πλάκα με τα νεύρα μας. Καλά, είναι δυνατόν να τον κάνει επίκεντρο του προβληματισμού του; Να αγωνιά γιατί δεν του απαντάει ο βασιλόφρονας; Να ασχολούνται με τη Γιουροβίζιον, με τα ταξίδια του υπουργού, και με τα ούζα στο Βερολίνο; Στο τέλος - τέλος αυτή είναι κι η ουσία! Ας υπογράφουν όπως θέλουν! Να γράφουν όμως κάτι για την ουσία. Για τον πολιτισμό που μπορούμε να προσεγγίσουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι.

Να σας πω την αλήθεια κ. διευθυντά, εγώ απ’ έξω απ’ το Μέγαρο περνάω, μέσα έχω μπει μια φορά. Άντε δύο. Στη Λυρική έχω πάει περισσότερες, αλλά τώρα κλείνει και έτσι δεν θα ξαναμπώ στον πειρασμό. Αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, μας χωρίζει χάσμα εμάς με τον πολιτισμό το δικό τους. Διαβάζω βιβλία, πάω σινεμά, βέβαια τώρα τελευταία σημαδεύω τα βιβλιοπωλεία που κάνουν προσφορές, ψωνίζω απ’ το καλάθι, και ταινίες βλέπω απ’ το κανάλι της Βουλής. Με δυο λόγια, αυτός είναι ο πολιτισμός μας. Η γειτονιά μας, το σπίτι μας, το ταβερνάκι. Οι δυνατότητές μας αυτές είναι. Και ούτε καν αυτές.

Καμιά φορά κοιτάζω τη βιβλιοθήκη μου και απορώ. Λέω, είναι δυνατόν να έχω αγοράσει εγώ τόσα βιβλία; Ήμουν ποτέ τόσο πλούσιος; Εντάξει, μας ενδιαφέρουν και κάποια άλλα θέματα, μας ενδιαφέρει ας πούμε η ΕΡΤ, επειδή την πληρώνουμε. Κυρίως, επειδή την πληρώνουμε και δεν τη βλέπουμε. Καλά κάνετε και ασχολείστε με την ΕΡΤ. Δείτε, όμως, και την ουσία. Το θέμα είναι οι πέντε δέκα που παίρνουν τα πολλά λεφτά –αυτοί πάντα θα υπάρχουν– ή οι χίλιοι που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους και να μείνουν άνεργοι;

Ένας απλός αναγνώστης