Mε όχημα την ποίηση: Μιλτιάδης Μαλακάσης (1869-1943)
Το Δάσος
Το δάσος που λαχτάριζες
Ως που ναν το περάσεις,
Τώρα ναν το ξεχάσεις,
Διαβάτη αποσπερνέ, Μιαν αυγινή το κούρσεψαν
Ανίδρωτοι λοτόμοι,
Κι εκεί είναι τώρα δρόμοι
διαβάτη αποσπερνέ, Το τρίσβαθο αναστέναγμα
Που...
Mε όχημα την ποίηση: Ρίτα Μπούμη – Παππά (1906-1984)
Η Βωδάμαξα
… Πηγαίνεις αργά σα βιβλική χελώνα
σηκώνοντας τη μοίρα των ανθρώπων της γης,
πιο λυπημένη απ’ το μαγγανοπήγαδο και το σαλιγκάρι,
με ρόδες σκοτεινές δίχως αχτίνες,
φέτες...
Με όχημα την ποίηση: Κλείτος Κύρου (1921-2006)
Κραυγές της νύχτας
15 Μιλώ με σπασμένη φωνή δεν εκλιπαρώ
Τον οίκτο σας μέσα μου μιλούν χιλιάδες στόματα
Που κάποτε φώναζαν οργισμένα στον ήλιο
Μια γενιά που έψελνε τα...
Mε όχημα την ποίηση: Άγγελος Σικελιανός (1884-1951)
Πάσχα των Ελλήνων ΧΙ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ Άνεμος, άνεμος χαράς με ζώνει, με κυκλώνει,
άνεμος σει τα σπλάχνα μου, στα στήθη μου σκιρτά,
κι όπως νερώνε βροντισμός, κι ως...
Με όχημα την ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)
Την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις
Ναι την φτιάχνεις.
Κάθε φορά από την αρχή.
Όλο και πιο ζωντανή.
Όλο και πιο ποτισμένη. Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνα τα...
Mε όχημα την ποίηση: Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)
Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον
Τι θέλω πια να δέχομαι την προστασία της Μούσας;
Να σφίγγω την καρδιά μου να δεχτεί
τις νέες αγάπες,...
Mε όχημα την ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης (1921-1988)
Δημιουργία
Καθόταν έξω στα χωράφια και σχεδίαζε πάνω στο χώμα
πουλιά. Μα τα πουλιά ζητούσαν τον ουρανό. Τότε σχεδίασε γύρω
τους την αιώνια θλίψη.
Και τα πουλιά πέταξαν.
Από...
Mε όχημα την ποίηση: Νίκος Καρούζος (1926-1990)
Εικόνα
Γυρίζει μόνος
στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.
Ωχρός
με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος
νερό τρεχάμενο
στα ρείθρα, ωχρός,
έλληνας.
Πάντα ο δρόμος μέσ’ στα μάτια του
κ’...
Mε όχημα την ποίηση: Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)
Πένθιμη ωδή για το θάνατο του Πωλ Ελυάρ
Πια δεν απόμεινε ούτ’ ένα χαμόγελο σ’όλη τη γη Σιδερόδρομοι σιδερόδορμοι
Φτάνουν αδιάκοπα απ’ τα πέρατα του κόσμου
Φτύνοντας πάνω...
Mε όχημα την ποίηση: Νίκος Παππάς (1906-1997)
Γιώργος Σαραντάρης
Από τον ιερό λόχο του Κάλβου ανεχώρησες
προς τη λευκή κοιλάδα της πικρίας
πρώτος ποιητής, στρατιώτης θαυμάσιος,
κομίζοντας μια τρυφερή από στίχους πανοπλία
για να σε προστατεύσει...
