fbpx

«Τρέχει» το νέο πολιτικό σκηνικό

Η «Δημοκρατική Αριστερά» και το «κόμμα της Ντόρας». Του Χρήστου Καραμάνου.

Δεν μας αξίζει, γαμώτο…

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν διάβασα το μήνυμα του σ. Παναγιώτη απ’ τη Μυτιλήνη. Έγραφε:
Τελευταία φορά το θυμάμαι γύρω στο 1970, άντε 1975. Όταν αρχίζαμε να καπνίζουμε. Πιτσιρικάδες τότε, πηγαίναμε σε ένα ψιλικατζίδικο δίπλα στο σχολείο στο Περιστέρι.
- Δώσε μου ένα τσιγάρο. Πόσο κάνει;
- Νομίζω 1-2 δεκάρες, πού να θυμάμαι!
Από τότε δεν το ξαναείδα...
Όπως και το «Καρελάκι» με τα 10 τσιγάρα. Για όσους το θυμούνται...
Πριν από λίγο κατέβηκα εδώ στη Μυρογιάννη, στο ψιλικατζίδικο απέναντι από το σπίτι μου. Ανοιχτό πακέτο και ετικέτα: 0,20 λεπτά το ένα..., όπως τότε, δύο δεκάρες...

Η οικονομική κρίση στο… πιάτο μας

Αποκαλυπτική διαδικτυακή έρευνα της Επιστημονικής Ομάδας Διατροφή. Του Κώστα Στοφόρου.

Ο ήχος της άδειας κατσαρόλας, αρχίζει σταδιακά να σκεπάζει τις μεγαλοστομίες και τα ωραία λόγια των κυβερνώντων. Η κρίση έχει, ήδη, μπει και στην κουζίνα του σπιτιού, όπως αποκαλύπτει μεγάλη διαδικτυακή έρευνα. Αν, μάλιστα, αναλογιστούμε ότι όσα θα διαβάσετε πιο κάτω αφορούν ανθρώπους που έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο, τότε μπορείτε εύκολα να φανταστείτε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα για μια ακόμη μεγαλύτερη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας που δεν γνωρίζει καν τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή...

Μια ακόμα «επιτυχία» του καπιταλισμού: Παγκόσμια διατροφική κρίση

Η κρίση τροφίμων είναι μία από τις πιο αποτρόπαιες όψεις του καπιταλισμού. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο, ένας στους έξι, λιμοκτονούν, ιδίως στις χώρες του νότιου ημισφαιρίου. Στα τρία δισεκατομμύρια υπολογίζονται οι άνθρωποι που υποσιτίζονται. 18.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε ήμερα από την πείνα και τις ασθένειες που προκαλεί ο χρόνιος υποσιτισμός (στοιχεία του 2007). Αιτία δεν είναι η ανεπάρκεια τροφίμων. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ενώ ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 1,14%, η παραγωγή τροφίμων αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό άνω του 2%.

Στο στόχαστρο η Αριστερά και οι αγώνες

Οι θύτες στοχοποιούν τα θύματα και όσους αντιστέκονται.

G20: Η «Διεθνής» της λιτότητας

Η πολιτική ελίτ θυσιάζει υπέρ… τραπεζικής Πίστεως κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών – Η χρηματοπιστωτική δικτατορία και οι πραίτορές της… Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Τι έδειξε η γενική απεργία της 29ης Ιούνη

Η συμμετοχή του κόσμου και ποια χαρακτηριστικά αναδεικνύονται. Ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις.

editorial: Το «όχι» της κοινωνίας δυνατότερο από το νέο καθεστώς

Σε ένα νέο καθεστώς, όπου οι άνθρωποι του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας αναλαμβάνουν, όλο και πιο αποφασιστικά, τα ηνία της διακυβέρνησης, καταπατώντας σύνταγμα, κυριαρχία, ιστορία και προπάντων ανάγκες των εργαζόμενων, σε λίγες μέρες κρίνεται πρακτικά το μέλλον των επόμενων γενιών και της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων με την ψήφιση του ασφαλιστικού-εργασιακού.

Θοδωρής Δρίτσας: Η Αριστερά έχει αλλάξει

Η Αριστερά δεν είναι μία δύναμη που προτείνει απ’ έξω και από πάνω και περιμένει την κοινωνία να τη συναντήσει, γίνεται μία δύναμη που είναι και συμμέτοχη και αλληλέγγυα και ισότιμη με τις κοινωνικές διεργασίες

Γιάννης Θεωνάς: Εν λευκώ και εν κρυπτώ η διακυβέρνηση

Μετά την έγκριση του περιβόητου Μνημονίου τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης από την ελληνική Bουλή, δεν πρέπει πια να έχουμε κανένα δίλημμα για το ποιoν πρέπει να βάλουμε στο σημάδι άμεσα στη χώρα μας αυτή τη στιγμή.