κοινωνία

Μια επεισοδιακή Γενική Συνέλευση με ψέματα και αποκαλύψεις

Η άλλη Θεσσαλονίκη…
Περισσότεροι από 20.000 Θεσσαλονικείς επισκέφτηκαν και φέτος το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Με συμμετοχή περισσότερων από 100 συλλογικοτήτων και μεταναστευτικών κοινοτήτων, το φεστιβάλ συμπύκνωσε μέσα σε ένα τριήμερο αυτό που περιγράφεται ως η άλλη Θεσσαλονίκη. Ντόπιοι και ξένοι συζήτησαν και διασκέδασαν μαζί σε ένα χώρο που στήθηκε με πολλή εθελοντική δουλειά για να χωρά όλους τους κόσμους. Και του χρόνου…

…και η Θεσσαλονίκη των «αρχών»
Αντίθετα oι αρχές της πόλης δεν σταμάτησαν να αποδεικνύουν το πραγματικό τους πρόσωπο ούτε εν μέσω του φεστιβάλ. Τη Δευτέρα το πρωί και ενώ κόσμος κουβαλούσε πράγματα από το πάρκο του φεστιβάλ στο στέκι μεταναστών, αστυνομικοί συνέλαβαν στην είσοδο του στεκιού Πακιστανούς μετανάστες που λίγες ώρες πριν είχαν φτάσει στην πόλη. Η ομηρία τους έληξε μετά από περίπου μία ώρα, όταν έπειτα από παρέμβαση δικηγόρου αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι. Εντύπωση προκαλεί πάντως ο τρόπος δράσης της αστυνομίας στην πόλη, που για άλλη μια φορά θύμισε παρακρατική συμμορία.

Γκαζάκια σε συνδικαλιστή
Γκαζάκια έβαλαν άγνωστοι στην είσοδο του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ και μέλους της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Σωτήρη Ζαριανόπουλου. Τα γκαζάκια τοποθετήθηκαν μία μόλις ημέρα πριν τη μεγάλη πανεργατική απεργία της Τρίτης και μόνο ύποπτο μπορεί να θεωρηθεί.

Αυτοδιαχείριση η λύση
«Δίνουμε λύσεις στις απολύσεις με αυτοδιαχείριση» έγραφε το πανό των εργαζομένων στο εστιατόριο barθelonika στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Οι εργαζόμενοι του καταστήματος συμμετείχαν σε αρκετά από τα εργαστήρια - συζητήσεις του φεστιβάλ, ενώ την τελευταία μέρα μαγείρεψαν και για τους επισκέπτες. Την Τρίτη πάντως το κατάστημα παρέμεινε κλειστό, καθώς η διαχειριστική συνέλευση του μαγαζιού αποφάσισε ότι όλοι οι εργαζόμενοι απεργούν. Και προφανώς δεν χρειάστηκε να περιφρουρηθεί η απεργία γιατί στο barθelonika δεν υπάρχουν πλέον αφεντικά.

Του Λεωνίδα Σακλαμπάνη

Άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής, άνθρωποι με βαριές ασθένειες, «στοιβαγμένοι» ο ένας πάνω στον άλλον, έλλειψη γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, κρούσματα κακομεταχείρισης των κρατουμένων από τους «σωφρονιστικούς» υπαλλήλους, εκ των οποίων πολλά από αυτά καταλήγουν σε βασανιστήρια είναι η πραγματικότητα -όχι μόνο στο Γκουαντάναμο- αλλά και στις ελληνικές φυλακές.

«Συνεχίζουμε τον πόλεμο, κρατώντας στο ακέραιο τις θέσεις που προβάλλαμε, κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα.» Με αυτά τα λόγια ο δήμαρχος Ελληνικού, Χρήστος Κορτζίδης, σταμάτησε την απεργία πείνας που διήρκησε 60 μέρες.

Το παρόν κείμενο γράφτηκε με αφορμή το άρθρο της Μαρίνας Βήχου στο προηγούμενο τεύχος του Δρόμου

Της Ρεγγίνας Μηνακάκη

15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, • 9-11 Ιουλίου 2010, Άλσος Γουδή (μετρό Κατεχάκη)
Ώρα έναρξης: 18:00 Είσοδος: 6 ευρώ

Από την Παρασκευή ξεκίνησε -και συνεχίστηκε όλη την εβδομάδα- μια πρωτότυπη μορφή διαμαρτυρίας. Μέλη επιτροπών ενάντια στα μέτρα, εργαζόμενοι, νεολαίοι και απλοί πολίτες «επισκέπτονταν» τα γραφεία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα, τον Πειραιά και άλλες πόλεις, για να τους πιέσουν να καταψηφίσουν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.