Η νέα επέμβαση στην Ακτή Ελεφαντοστού και η αφασία των… διεθνών ΜΜΕ

Το «μικρό Ιράκ της Γαλλίας»

Του Γιώργου Τσίπρα.

«Αν και η Ακτή Ελεφαντοστού (Α.Ε.) διαθέτει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Γαλλία, ο υπουργός Άμυνας Αμάνι Ν’ Γκενσάν ξεκαθάρισε χθες από το Γιαμουσούκρο ότι οποιαδήποτε απόφαση στρατιωτικής επέμβασης στη Γαλλία θα πρέπει να ληφθεί από τον ΟΗΕ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση». Το απόσπασμα από την Καθημερινή είναι ακατανόητο απλώς γιατί ανταλλάξαμε τη Γαλλία με την Α.Ε., τον Αλέν Ζιπέ με τον ομόλογό του, το Παρίσι με το Γιαμουσούκρο, και την Αφρικανική Ένωση με την Ευρωπαϊκή.

Εσθονία Η 17η χώρα του ευρώ

Σύμφωνα με ένα ρητό όταν μια τίγρη υποκλίνεται το τέλος του κόσμου πλησιάζει. Το τέλος του κόσμου έχει προσδιοριστεί από τους καταστροφολόγους μέχρι νεωτέρας για το 2012, του χρόνου δηλαδή. Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι καταστροφολόγος για να διαπιστώσεις τη βαθιά κρίση της ευρωζώνης και της ΕΕ. Το πρόβλημα μάλλον είναι ότι η Εσθονία δεν είναι τίγρη, ήταν μια από τις Τίγρεις της Βαλτικής, όπως και η Ιρλανδία ήταν η Κελτική Τίγρη, και όλες μαζί ακολούθησαν τη μοίρα των Τίγρεων της Ασίας με διαφορά μιας δεκαετίας.

Ο αθέατος πόλεμος

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο The War Unseen: A First Hand Narrative Of The Massacre In Gaza. Πρόκειται για μια συλλογή από e-mail της Refah Alagha, μιας Παλαιστίνιας γιατρού στη Λωρίδα της Γάζας, που περιγράφουν από πρώτο χέρι όσα συνέβησαν στη διάρκεια της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ το 2008-9.

Τι γίνεται με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν;

Της Αλίκης Βεγίρη.

«Μπορεί η επίθεση στο Ιράν, να αποτελεί την τελευταία επιλογή, παρ’ όλα αυτά το σχέδιο επίθεσης έχει ήδη ετοιμαστεί», ήταν τα λόγια του ναυάρχου Μάικ Mάλεν, αρχηγού του μεικτού γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, κατά τη διάρκεια πρόσφατης ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Νεπάλ: 15 χρόνια παρατεταμένος αγώνας

Τα τελευταία χρόνια στο Νεπάλ συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές, που κερδίζουν το ενδιαφέρον όχι μόνο του Νεπαλέζικου λαού αλλά κι όλης της διεθνούς κοινότητας. Στην προσπάθεια εκδημοκρατισμού που συντελείται, σημαντικό ρόλο έπαιξε και παίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό).

Στη στέγη του κόσμου βηματίζει η κατακόκκινη ελπίδα

Ένα οδοιπορικό στην κουλτούρα και τις ιδιαιτερότητες του Νεπάλ. Αποστολή: Γιώρος Πασαλίδης, Γιώργος Λογοθέτης.

Λίγες μέρες πριν τις γιορτές, με μεγάλη ευχαρίστηση κι ενθουσιασμό δεχτήκαμε μια πρόσκληση από την ANNISU-R (All Nepal National Independent Students’ Union – Revolutionary) να επισκεφτούμε το Νεπάλ. Με αφορμή τη διεξαγωγή της 18ης εθνικής συνδιάσκεψης της φοιτητικής ένωσης, που πραγματοποιήθηκε στις 10-14/12 στο πανεπιστήμιο Tribhuvan του Κατμαντού, είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με το λαό του Νεπάλ, να γνωρίσουμε τα ήθη κι έθιμα του, να ζήσουμε μαζί του, να δούμε από πρώτο χέρι πώς συνεχίζεται στη χώρα η προσπάθεια για εκδημοκρατισμό, για λαϊκή κυριαρχία κι εθνική ανεξαρτησία. Συναντηθήκαμε, συζητήσαμε κι ανταλλάξαμε εμπειρίες με φοιτητές από την Ινδία, το Μπαγκλαντές, τις Φιλιππίνες, τη Νορβηγία, την Αυστραλία, την Τουρκία, τη Νορβηγία, το Μπουτάν που ήταν προσκεκλημένοι όπως κι εμείς. Σίγουρα το να επισκέπτεσαι μια χώρα του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου» για πρώτη φορά στη ζωή σου, αποτελεί μια συγκλονιστική εμπειρία που καταρχήν σε αφήνει άφωνο.

Ο ευφυέστατος Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ κι εμείς

«Του ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για τους Αφγανούς και Πακιστανούς», ήταν η αρχική σκέψη για τηλεγράφημα, όταν μαθεύτηκε η εισαγωγή του στην εντατική. «Ευχόμαστε για τον τάφο του ό,τι ευγενέστερο είχε πάνω του ο μακαρίτης», ήταν μια άλλη σκέψη όταν πέθανε. Κι όμως, ίσως δεν μας κάνει καλό να σκεφτόμαστε τα πράγματα έτσι…

Ποιος μπορεί να «επιβιβαστεί» στις υπερταχείες της Κίνας;

Είναι πολύ πιθανό η παρακμάζουσα καπιταλιστική Ευρώπη του 21ου αιώνα και οι θεσμικές μορφές της να υποστούν σοκ από τις αλλαγές που σημειώνονται στην ανερχόμενη Ασία.

Στις γειτονιές της Ανατολικής Ιερουσαλήμ…

Η αύξηση των συλλήψεων των Παλαιστινίων παιδιών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και η μεταχείριση τους, κατά τη διάρκειά της ανάκρισης, έχει αρχίσει να ανησυχεί ιδιαίτερα τις ανθρωπιστικές οργανώσεις.

ΙΤΑΛΙΑ: Η μάχη μιας γενιάς που δεν βλέπει μέλλον

Στην Ιταλία πλέον όλοι μιλούν για την κινητοποίηση μιας γενιάς που θέλει να ακουστεί η φωνή της για την πραγματική πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί στη χώρα, κόντρα στον πολιτικαντισμό που σκεπάζει τα πάντα και αποπροσανατολίζει.