γνώμες

Κύκνειο άσμα του συναινετικού συνδικαλισμού ή απαρχή ταξικής ανασύνθεσης του κινήματος; Του Ανέστη Ταρπάγκου.

Η αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (του εκσυγχρονισμού και της αναδιάρθρωσης) με μια μακροχρόνια και σταθερή επιδίωξη τη μετοχοποίηση ενός μεγάλου -ωστόσο μειοψηφικού- πακέτου του μετοχικού τους κεφαλαίου (ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.). Στην πενταετία της κυβερνητικής διαχείρισης της Ν.Δ., συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των κοινωφελών επιχειρήσεων, καταλήγοντας στη μεταβίβαση της πλειονότητας του μετοχικού τους κεφαλαίου στις ιδιωτικές επιχειρήσεις (λ.χ. ΟΤΕ στη Γερμανική Τηλεφωνία) ή στην ολοκληρωτική τους εκχώρηση στο ιδιωτικό κεφάλαιο (π.χ. Ολυμπιακή Αεροπορία).

Γράφει ο Ηλίας Μεταλλίδης.

Θεώρησα καλό να γράψω αυτό το κείμενο με αφορμή τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν από 55 χρόνια (9 Σεπτεμβρίου 1955) στην πόλη Τασκέντ της μακρινής Σοβιετικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν. Να ενημερώσω τους νεότερους και να εκθέσω τα αποτελέσματα των γεγονότων. Όχι γιατί κάνω κάτι σπουδαίο, αλλά έτσι, για φόρο τιμής στους συντρόφους μου, που μαζί πολεμήσαμε στα βουνά της Ελλάδας. Δεν μπορώ να φωτίσω αυτά τα εγκλήματα σε λίγες κόλλες χαρτί. Θα προσπαθήσω, αν μπορέσω, να εξηγήσω στους αναγνώστες πώς, για ποιους λόγους φτάσαμε στα δύο πογκρόμ ενάντια στους Έλληνες μαρξιστές-λενινιστές το Σεπτέμβρη του 1955 και το 1962, γιατί διαγράφηκαν 7.500 κομματικά μέλη σε σύνολο 8.000 και γιατί κακομεταχειρίστηκαν χιλιάδες και φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν στη Σιβηρία δεκάδες στελέχη του ΚΚΕ.

Του Ανέστη Ταρπάγκου.

Του Βαγγέλη Πάλλα.

Μετά τα δημοψηφίσματα του 2004 το Κυπριακό εισήλθε σε μια φάση παρατεταμένης στασιμότητας, ενώ διεθνώς επιρρίπτονταν άδικα ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά για τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Στο μεταξύ εντάθηκαν διεθνώς οι προσπάθειες αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Η συμφωνία της 08/07/2006, που προνοούσε τη σύσταση Ομάδων Εργασίας και Τεχνικών Επιτροπών για προετοιμασία του εδάφους έτσι που να αρχίσουν απευθείας συνομιλίες μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων, ουσιαστικά παρέμεινε στα χαρτιά μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2008.

Του Περικλή Παυλίδη.

Η  παγκόσμια οικονομική κρίση, έχοντας ξεπεράσει σε μέγεθος οποιαδήποτε άλλη μετά το 1929, θέτει σε δοκιμασία τα όρια της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας, τη δυνατότητα των πολιτικών εκπροσώπων και διαχειριστών της να διασφαλίσουν την περαιτέρω σταθερή της ανάπτυξη. Η κρίση αποκαλύπτει τη μεγάλη δυσκολία διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε συνθήκες διαρκούς συρρίκνωσης της ζωντανής εργασίας και των περιθωρίων παραγωγής αξίας-υπεραξίας.

Από τον πολιτισμό στη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού. Το Ζαγόρι μπροστά σε μια κρίση ταυτότητας, που προέρχεται από την τάση της «αρπαχτής» και του ξεπουλήματος των πολιτισμικών του αξιών. Του Βασίλη Δαλκαβούκη.

Μέρος δεύτερο (διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος). Του Κώστα Παπουλή (Γέρου).

Του Κώστα Παπουλή (Γέρου)

Το να μιλήσει κανείς για τον αναρχισμό, είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να επιχειρήσει. Είναι τόσο πλούσιος και τόσο πολύμορφος, που ίσως δύσκολα μπορεί να περιγραφεί.