Απειλές Τραμπ και παγκόσμιοι ανταγωνισμοί ισχύος
Πρέπει κανείς να γυρίσει 23 αιώνες πίσω για να βρει ιστορικό αντίστοιχο με την πρόσφατη ομιλία – παρέμβαση του Αμερικάνου προέδρου στον ΟΗΕ. Τότε, στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο, ήταν ο Κάτων που έκλεινε κάθε παρέμβαση του τονίζοντας ότι «Η Καρθαγένη πρέπει να καταστραφεί».
Τον μιμήθηκε ο Ντ. Τραμπ, που από το βήμα του ΟΗΕ, έστειλε προκλητικό μήνυμα σε όλη την ανθρωπότητα: «Οι ΗΠΑ έχουν μεγάλη δύναμη και υπομονή. Αν χρειασθεί να αμυνθούν δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ολοκληρωτική καταστροφή της Β. Κορέας», είπε. Και συνέχισε στον ίδιο προκλητικό τόνο: «Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες, το θέλουν και μπορούν».
Η σύγχρονη βαρβαρότητα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις πιο μελανές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας. Η εποχή των αυτοκρατοριών επιστρέφει, κουβαλώντας μαζί της τη βαρβαρότητα του μεσαίωνα. Το Διεθνές Δίκαιο, κάθε έννοια δικαίου και η στοιχειώδης λογική έχουν από καιρό καταργηθεί.
Με συντριπτική πλειοψηφία, οι χώρες μέλη του ΟΗΕ, ψήφισαν, το περασμένο Ιούλιο, απόφαση που προβλέπει τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων. Από την ψηφοφορία απείχαν οι ΗΠΑ και οι χώρες της Ε.Ε., «στυλοβάτες» ως γνωστόν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διαφωτισμού, από κοντά και η Ελλάδα που γέννησε τον «ορθό λόγο» και τον μετέτρεψε, στη σύγχρονη «αριστερή» εκδοχή της, σε ρεαλιστικό ραγιαδισμό. Την ίδια στιγμή καμιά από τις εννέα πυρηνικές δυνάμεις της υφηλίου (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Ισραήλ, Γαλλία, Βρετανία, Βόρεια Κορέα) δεν σχεδιάζει να ενταχθεί στη συνθήκη. Αποστάσεις κράτησε και η Ιαπωνία, η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει πληγεί από πυρηνικά όπλα.
Τι σημαίνει αυτό; Μια χούφτα πυρηνικές δυνάμεις θεωρούν αποκλειστικό προνόμιο τους να διατηρούν για τις ίδιες την δυνατότητα να καταστρέψουν 10 και 20 φορές ολόκληρο τον πλανήτη. Έχοντας αυτή τη δύναμη – απειλή στα χέρια τους, μπορούν ανεμπόδιστα να ρυθμίζουν τις τύχες ολόκληρων λαών, να καταστρέφουν ολόκληρες περιοχές, να λεηλατούν τον φυσικό και ανθρώπινο πλούτο τους, να επιβάλουν με περιφερειακούς συμβατικούς πολέμους τα συμφέροντα τους. Μια χούφτα δυνάμεις, στηριγμένες απλά και μόνο στον νόμο του ισχυρού και την ισχύ της καταστροφικής δύναμης που κρατούν στα χέρια τους, περιγελούν αναίσχυντα την ίδια τη ζωή.
Οι ίδιες δυνάμεις θεωρούν δικαίωμα τους να καταστρέψουν ολοκληρωτικά κάθε άλλη χώρα που για λόγους άμυνας αναπτύσσει δική της πυρηνική τεχνολογία. Πρώτα το Ιράν, σήμερα η Β. Κορέα. Αντί να καταργήσουν ολοκληρωτικά τα πυρηνικά όπλα, αντί να βάλουν περιορισμούς στη λεγόμενη ειρηνική χρήση πυρηνικής ενέργειας, κατατάσσουν λαούς και κράτη σε χώρες παρίες και διατηρούν το δικαίωμα απόλυτου ελέγχου πάνω τους.
Η Β. Κορέα κατηγορείται από τις ΗΠΑ ότι απειλεί με τα πυρηνικά της όπλα η χώρα και την περιοχή. Για να αποφευχθεί ο «κίνδυνος» οι ΗΠΑ δηλώνουν έτοιμες να καταφέρουν αυτές το πρώτο πλήγμα. Αδιαφορούν πλήρως αν το «πρώτο πλήγμα» θα έχει τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες με αυτές που υποτίθεται ότι θέλει να αποφευχθούν, όχι μόνο στην περιοχή της Κορέας, αλλά σε ολόκληρη τη γη. Πρόκειται για ένα παιχνίδι παγκόσμιας ισχύος και επιβολής.
Το ίδιο υποκριτικό είναι το ενδιαφέρον Κίνας και Ρωσίας, που μιλούν για «διάλογο και ειρηνική διευθέτηση» της κρίσης της Κορέας. Διατηρώντας και αναπτύσσοντας και οι ίδιες μια ισχυρότατη πυρηνική δύναμη, ενδιαφέρονται πρωτίστως για την ισορροπία δυνάμεων, που κινδυνεύει από την ανατροπή της κυβέρνησης της Κορέας και τα σχέδια επέκτασης των αμερικάνικων βάσεων στον Ειρηνικό. Επιχειρούν απλά να κερδίσουν χρόνο στη μάχη των εξοπλισμών. Δίπλα, και ως απάντηση, στην αμερικάνικη επιθετικότητα αναπτύσσουν δικές τους πρωτοβουλίες και τακτικές σε ένα αέναο παιχνίδι ανταγωνισμών για στρατιωτική και οικονομική κατίσχυση επί του αντιπάλου. Και είναι αυτός ο ανταγωνισμός που καθιστά τον σύγχρονο κόσμο πιο εύθραυστο και ασταθή από ποτέ.
Είναι αυταπάτη η αντίληψη ότι η «ισορροπία δυνάμεων» εξασφαλίζει την παγκόσμια ειρήνη. Η ψευδαίσθηση της συντριπτικής αποτελεσματικότητας του πρώτου κτυπήματος είναι σύμφυτη με τις τεχνολογίες ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού των πυρηνικών όπλων. Μόνο που το «πρώτο πλήγμα» θα είναι και το τελευταίο. Δεν θα αφορά τον κάθε φορά αντίπαλο. Θα αφορά τη ζωή σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Αυτά τα στοιχειώδη ξεχάστηκαν στη πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η «Σύγκλητος», στην πλειοψηφία της, για άλλη μια φορά σιώπησε. Οι λαοί της γης;
Σ.Π.
