Από τον Γιώργο Φλωράκη
Buffalo Buffalo Buffalo Buffalo Buffalo Buffalo Buffalo Buffalo
Όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, ο τίτλος αυτού του άρθρου είναι μια γραμματικά σωστή πρόταση στα αγγλικά της Αμερικής. Πρόκειται για την Buffalo Sentence, όπως την ονόμασε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Buffalo (φυσικά) William J. Rapaport, που τη χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το 1972 με σκοπό να φωτίσει κάποιες εξεζητημένες πλευρές των γλωσσικών δομών. Η λέξη «buffalo» αποτελεί όνομα πόλης (το Buffalo της πολιτείας της Νέας Υόρκης), ρήμα – που σημαίνει «εκφοβίζω» – και ουσιαστικό – που σημαίνει το γνωστό μας «βουβάλι». Έτσι, η πρόταση του τίτλου μας μπορεί να σημαίνει το εξής: «Βουβάλι από το Buffalo εκφοβίζει βουβάλι από το Buffalo που εκφοβίζει (άλλο) βουβάλι από το Buffalo». Η υπόθεση του εκφοβισμού μεταξύ βουβαλιών από το Buffalo μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να προστεθούν άπειρα «buffalo» στην πρότασή μας, η οποία θα παραμένει πάντα γραμματικά σωστή.
Το παράδοξο της Buffalo Sentence και το γεγονός της δραματικής μείωσης του αριθμού των βουβαλιών στην Αμερική, έκανε τον μουσικό της folk Chris Faroe από το New Jersey να δώσει αυτόν ακριβώς τον τίτλο στον πρώτο προσωπικό του δίσκο. Ο Faroe είναι ένας κοινωνικά και οικολογικά ευαισθητοποιημένος νέος μουσικός της σύγχρονης folk, που γράφει τραγούδια περιγραφής μικρών σκηνών της καθημερινής κοινωνικής και προσωπικής πραγματικότητας, παρέα με την ακουστική του κιθάρα, στην οποία δεν διστάζει να εφαρμόσει διάφορα φασαριόζικα πενταλάκια στις ζωντανές του εμφανίσεις, για να κάνει το αποτέλεσμα πιο περιπετειώδες. Επειδή όμως τα τραγούδια του ακόμη και γυμνά είναι πολύ μελωδικά, κάποιες φορές τρυφερά και κάποιες άλλες θυμωμένα, πάντα όμως καλογραμμένα και με εξαιρετικές ισορροπίες, αξίζει να τον ακούσει κανείς και ενδεχομένως να διαβλέψει την πιθανότητα να γίνει σύντομα πολύ γνωστός.
Για την ώρα ο Chris φτιάχνει μόνος του τα CDs του, κόβοντας παλιούς αμερικάνικους χάρτες, τους οποίους σελιδοποιεί σε βιβλιαράκι Α5 και κολλώντας στις σελίδες στίχους και μικρά κείμενα. Εννοείται ότι στην Do It Yourself αυτή έκδοση περιλαμβάνεται και η μουσική σε μορφή CD-r.
Για να αγοράσετε την κυκλοφορία αυτή και για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τον Chris Faroe, μπορείτε να επισκεφθείτε το διαδικτυακό τόπο www.chrisfaroe.com.
_____________________________________
The Strypes
Blue Collar Jane
(Mercury)
Οι Strypes είναι τέσσερις θαυματουργοί πιτσιρικάδες από το Cavan της Ιρλανδίας που ξεκίνησαν να παίζουν πριν κλείσουν τα δεκαπέντε τους. Τώρα, δεν έχουν ξεπεράσει ακόμη τα είκοσι αλλά μην πάει το μυαλό σας σε κανένα από τα -δυστυχώς αρκετά- boy bands που ήμασταν αναγκασμένοι να υπομένουμε την εποχή που οι δισκογραφικές εταιρίες είχαν ακόμα λεφτά για πέταμα. Παίζουν άγριο Rn’B/pub rock στο ύφος των πρώιμων Stones, των Them, των Yardbirds και των Doctor Feelgood. Ακούγονται παθιασμένοι σαν το διάβολο, χρησιμοποιούν τέρμα-γκάζια φαζαρισμένες κιθάρες, γρήγορους στακάτους ρυθμούς και ουρλιάζουν στο μικρόφωνο σαν τον Eric Burdon στα νιάτα του. Το Blue Collar Jane είναι το δεύτερο διπλό single τους και έπεται συνέχεια μέσα στο καλοκαίρι. Beware!
_____________________________________
Savages
Silence Yourself
(Pop Noire)
Καθώς διανύουμε την ύστερη εποχή του κατά Foucault «όλα έχουν ειπωθεί» -πιθανότατα στη φιλοσοφία και σχεδόν σίγουρα στη μουσική- ξεπετάγονται εδώ κι εκεί σχήματα που δείχνουν αποφασισμένα να τα πουν και πάλι όλα με νέους όρους. Οι Savages είναι τέσσερα κορίτσια από το Λονδίνο που ανακάλυψαν στη δισκοθήκη του μπαμπά και της μαμάς τα albums των Magazine, των Siouxsie And The Banshees, των Public Image Limited και των Joy Division. Αφού τα άκουσαν προσεκτικά, πρόσθεσαν στο μείγμα το χάος των post zeros (2010 και μετά) και συνέθεσαν ένα προσωπικό σκοτεινό ύφος που παραπέμπει ανοικτά στο post-punk. Εκείνο που τις ξεχωρίζει από το σωρό είναι ότι ξέρουν να γράφουν τραγούδια κι έχουν ένα διαβολεμένο πάθος να κατακτήσουν τον κόσμο. Θα το πετύχουν σίγουρα, έστω κι αν στις μέρες μας κάθε τέτοια κατάκτηση δεν διαρκεί περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά.
