Κατακερματισμένο, βρώμικο και ασταθές το πολιτικό σύστημα
του Ερρίκου Φινάλη
Λιγότερος από ένας μήνας απομένει ως τον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών – το μεγαλύτερο τεστ του θρυμματισμένου ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος μετά τη βαριά ήττα του απερχόμενου κυβερνητικού συνασπισμού στην Ολλανδία και πριν τη «μάχη των μαχών», δηλαδή τις εκλογές σε μια Γερμανία που πασχίζει να διατηρήσει την ηγεμονία της επί της Ε.Ε. Η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν παραμένει εδώ και μήνες στάσιμη, αρκετά κάτω από το 30%, και ο κεντροδεξιός Φρανσουά Φιγιόν (που θα έβαζε σε τάξη το σπάταλο Δημόσιο…) παραπαίει αφότου πιάστηκε με την κουτάλα στο βάζο με το μέλι. Έτσι τα δυναμικά συστημικά κέντρα ποντάρουν τώρα στον «ανεξάρτητο εκσυγχρονιστή» Εμανουέλ Μακρόν, που διαθέτει όλα τα απαιτούμενα εχέγγυα: τέως στέλεχος της Τράπεζας Ρότσιλντ και πρώην υπουργός Οικονομίας και Βιομηχανίας της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης Ολάντ-Βαλς (από την οποία παραιτήθηκε τον περασμένο Αύγουστο, καθώς αντιλήφθηκε ότι το καράβι βουλιάζει).
Για το πόσο εκσυγχρονιστής είναι ο Μακρόν αρκεί να αναφέρουμε την πρόσφατη εξαγγελία του, περί επαναφοράς μιας «σύντομης στρατιωτικής θητείας για όλους τους νέους 18-21 ετών», η οποία μάλιστα θα πραγματοποιείται υπό την επίβλεψη της… Χωροφυλακής. Εξαγγελία την οποία χειροκροτούν όλοι οι «σοβαροί» συστημικοί παράγοντες που, αφού αδυνατούν να προσφέρουν ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές μέλλον στην πλειοψηφία της γαλλικής νεολαίας, βλέπουν μια κάποια δυνατότητα ελέγχου της, έστω και προσωρινά, από τον… παλιό καλό χωροφύλακα. Η αιτιολόγηση της εξαγγελίας από τον Μακρόν της προσδίδει βέβαια και ένα φαιδρό τόνο: «Έτσι», ισχυρίστηκε ο επίδοξος σωτήρας και αναμορφωτής του απεχθούς και αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, «οι νέοι μας θα έχουν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με συνομηλίκους τους από άλλα κοινωνικά στρώματα, και επιπλέον θα μας δοθεί η δυνατότητα να εντοπίσουμε όσους δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση»!
Η Κεντροαριστερά ιδρώνει, ο Μελανσόν την απειλεί
Ο έτερος «προοδευτικός» συστημικός υποψήφιος, ο Μπενουά Αμόν (πρώην υπουργός κι αυτός στην κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς…), δεν έχει βέβαια καμιά ελπίδα να φτάσει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Διασώζεται όμως από τον εξευτελισμό ενός μονοψήφιου ποσοστού εμφανιζόμενος ως εκφραστής της «αριστερής» πτέρυγας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά και χάρη στην επίσημη πλέον υποστήριξή του από τους Πράσινους – ο υποψήφιος των οποίων Γιανίκ Ζαντό αποσύρθηκε από την κούρσα για να συνδράμει την προεκλογική εκστρατεία του Αμόν. Έτσι, λες και έπεσε από άλλον πλανήτη, ο Αμόν κάνει καμπάνια για… «μια Ευρώπη χωρίς λιτότητα». Ό,τι υποσχόταν δηλαδή πριν την εκλογή του και ο Ολάντ, που «κατάφερε» να γίνει ο πιο αντιδημοφιλής πρόεδρος στη μεταπολεμική ιστορία της Γαλλίας εφαρμόζοντας μια νεοφιλελεύθερη και αυταρχική πολιτική. Η διαφορά είναι ότι ο τωρινός υποψήφιος της Κεντροαριστεράς δεν… κινδυνεύει να εκλεγεί και άρα να επαναλάβει τις κυβιστήσεις του απερχόμενου Ολάντ.
Την τέταρτη θέση του Αμόν απειλεί ο Ζαν Λικ Μελανσόν, επικεφαλής της «Ανυπότακτης Γαλλίας», που κόντρα σε όλους και σε όλα πραγματοποιεί μια εντυπωσιακή καμπάνια, η οποία έχει εκπλήξει τους συστημικούς αναλυτές. Λοιδορούμενος από όλες τις πλευρές ως ανεύθυνος και ακραίος λόγω των ριζοσπαστικών θέσεων του, ο Μελανσόν επιβλήθηκε ως υποψήφιος της Αριστεράς χάρη στον ξεσηκωμό της βάσης ακόμη και του Γαλλικού Κ.Κ. – η ηγεσία του οποίου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα σχέδια συμπόρευσης με τους «σοσιαλιστές» και τελικά να δηλώσει την υποστήριξή της στον Μελανσόν. Με σύνθημα μια νέα, «Έκτη Γαλλική Δημοκρατία», ενάντια στο παλιό πολιτικό σύστημα και το μοντέλο της «προεδρικής μοναρχίας» που εκπροσωπούν οι ανθυποψήφιοί του, ο Μελανσόν είναι ο μόνος που καταφέρνει να ανακόψει το ρεύμα υποστήριξης της ακροδεξιάς Λεπέν μέσα στα πιο πληττόμενα και θυμωμένα λαϊκά στρώματα. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη κινητοποίηση του περασμένου Σαββάτου στο Παρίσι, όπου πάνω από 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν με τον Μελανσόν επικεφαλής, μετά από κάλεσμα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» υπέρ μιας ριζοσπαστικής εναλλακτικής προοπτικής.
Επιχείρηση συγκάλυψης της διαφθοράς των ελίτ
Φυσικά τα ελληνικά ΜΜΕ αγνόησαν αυτήν την πρωτοφανή για τα δεδομένα της τωρινής προεκλογικής εκστρατείας λαϊκή κινητοποίηση, και προτίμησαν να επικεντρώσουν την «ενημέρωση» του κοινού τους στο πρώτο μεγάλο τηλεοπτικό ντιμπέιτ, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα μεταξύ των 5 βασικών υποψηφίων. Ανέδειξαν μάλιστα ως νικητή του ντιμπέιτ τον Μακρόν, κοπιάροντας τα (λίγα) γαλλικά συστημικά ΜΜΕ που ισχυρίστηκαν ότι «ο Μακρόν εντυπωσίασε», ενώ οι περισσότεροι σοβαροί Γάλλοι αναλυτές επέλεξαν να είναι πιο επιφυλακτικοί ώστε να διαφυλάξουν το κύρος τους. Ούτως ή άλλως, μέσα σε ένα μήνα και με δεδομένη την αστάθεια και την πολυδιάσπαση του αστικού μπλοκ, δεν αποκλείονται εκπλήξεις οποιουδήποτε είδους. Ιδίως όταν η απέχθεια εκατομμυρίων πολιτών προς το σύστημα (ενδείξεις της οποίας αποτελούν μεταξύ άλλων οι προθέσεις για αποχή ή/και αλλαγή γνώμης μπροστά στην κάλπη, ως την τελευταία στιγμή) υποδαυλίζεται διαρκώς από τα «κατορθώματα» των πολιτικών εκπροσώπων των ελίτ.
Οι τρεις επικρατέστεροι υποψήφιοι (Μακρόν, Λεπέν και Φιγιόν) ήδη έχουν φορτωθεί κατηγορίες για διαφθορά – θέμα που βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας, αν και οι… άμεσα ενδιαφερόμενοι, με τη βοήθεια των διοργανωτών του πρώτου ντιμπέιτ, έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε να μην συζητηθεί σ’ αυτό. Τελευταίο επεισόδιο, που ίσως επηρεάσει αρνητικά και την υποψηφιότητα του Αμόν, η αποκάλυψη ότι ο «σοσιαλιστής» υπουργός Εσωτερικών Μπρινό Λε Ρου είχε προσλάβει ως… κοινοβουλευτικές βοηθούς τις κόρες του, και μάλιστα όταν ακόμη ήταν ανήλικες. Πάντως αν ήταν ήδη πρόεδρος ο εκσυγχρονιστής Μακρόν αυτά θα αποφεύγονταν, διότι τα νεαρά κορίτσια θα είχαν την ευκαιρία να υπηρετήσουν τη Γαλλική Δημοκρατία από διαφορετικό πόστο: σε κάποιο Σύνταγμα Χωροφυλακής, ίσως;
