Ο προϋπολογισμός μπορεί να αποδειχθεί ένα ακόμη μοντέλο εικονικής πραγματικότητας με τις αποκλίσεις δαπανών και εσόδων που θα φανούν από τους πρώτους κιόλας μήνες του 2011. Ωστόσο, για την τρόικα αυτές οι αποκλίσεις δίνουν τις κατάλληλες αφορμές ώστε να εκβιάζει με μη καταβολή δόσεων και να απαιτεί μέτρα άνευ δημοσιονομικής ουσίας για το έλλειμμα. Μέτρα που υπηρετούν το δόγμα του «αποπληθωρισμού των μισθών» και της αποψίλωσης και του τελευταίου ίχνους εργασιακής ασφάλειας.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το υποτιθέμενο μπρα ντε φερ τρόικας και Λ. Κατσέλη για τις συμβάσεις.
Η «αντίσταση» έληξε άδοξα και το υπουργικό συμβούλιο που ενέκρινε τον προϋπολογισμό ενέκρινε και το νομοσχέδιο που ορίζει ότι οι κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις μπορούν να κατοχυρώνουν επίπεδα μισθών κάτω από την εθνική σύμβαση. Η διάταξη ουσιαστικά είναι η «κερκόπορτα» για εξευτελιστικές ατομικές συμβάσεις εργασίας, μια και η πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων απασχολούν λιγότερους από 50 εργαζόμενους, πράγμα που αποτελεί όρο για την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης. Τι σημαίνει η «ελεύθερη» διαπραγμάτευση ενός εκάστου εργαζομένου με τον εργοδότη του δεν χρειάζεται πολλή φαντασία.
Στην επιβάρυνση της εργασίας πρέπει να προσθέσει κανείς την πλήρη εφαρμογή από το 2011 του νέου ασφαλιστικού νόμου Λοβέρδου-Κουτρουμάνη που αυξάνει όρια ηλικίας και μειώνει συντάξεις σχεδόν για το σύνολο των εργαζομένων. Περικοπές αναμένονται και στις επικουρικές συντάξεις όσων Ταμείων εμφανίζουν έλλειμμα, ενώ από το καλοκαίρι θα εφαρμοστεί η νέα λίστα βαρέων και ανθυγιεινών (ΒΑΕ) που οδηγεί σε αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι και 12 χρόνια, καθώς και σε μείωση μισθών και συντάξεων. Η τρόικα απαιτεί μέσω του μνημονίου μείωση των εργαζόμενων που εντάσσονται στα ΒΑΕ στο 10% του συνόλου του εργατικού δυναμικού, πράγμα που οδηγεί εκτός των ευνοϊκών ρυθμίσεων πάνω από 200.000 εργαζόμενους.
Η «αντίσταση» έληξε άδοξα και το υπουργικό συμβούλιο που ενέκρινε τον προϋπολογισμό ενέκρινε και το νομοσχέδιο που ορίζει ότι οι κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις μπορούν να κατοχυρώνουν επίπεδα μισθών κάτω από την εθνική σύμβαση. Η διάταξη ουσιαστικά είναι η «κερκόπορτα» για εξευτελιστικές ατομικές συμβάσεις εργασίας, μια και η πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων απασχολούν λιγότερους από 50 εργαζόμενους, πράγμα που αποτελεί όρο για την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης. Τι σημαίνει η «ελεύθερη» διαπραγμάτευση ενός εκάστου εργαζομένου με τον εργοδότη του δεν χρειάζεται πολλή φαντασία.
Στην επιβάρυνση της εργασίας πρέπει να προσθέσει κανείς την πλήρη εφαρμογή από το 2011 του νέου ασφαλιστικού νόμου Λοβέρδου-Κουτρουμάνη που αυξάνει όρια ηλικίας και μειώνει συντάξεις σχεδόν για το σύνολο των εργαζομένων. Περικοπές αναμένονται και στις επικουρικές συντάξεις όσων Ταμείων εμφανίζουν έλλειμμα, ενώ από το καλοκαίρι θα εφαρμοστεί η νέα λίστα βαρέων και ανθυγιεινών (ΒΑΕ) που οδηγεί σε αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι και 12 χρόνια, καθώς και σε μείωση μισθών και συντάξεων. Η τρόικα απαιτεί μέσω του μνημονίου μείωση των εργαζόμενων που εντάσσονται στα ΒΑΕ στο 10% του συνόλου του εργατικού δυναμικού, πράγμα που οδηγεί εκτός των ευνοϊκών ρυθμίσεων πάνω από 200.000 εργαζόμενους.
Γ.Κ.
Σχόλια
