Ετοιμάζομαι να διασχίσω την άδεια από αυτοκίνητα Σταδίου και βλέπω να έρχεται από την Ομόνοια με φόρα ένα από τα κόκκινα δίπατα λεωφορεία που κάνουν περιήγηση στους τουρίστες στα αξιοθέατα της πόλης. Μα πώς προλαβαίνει ο ξεναγός να λέει δυο λόγια στους επιβάτες για κάθε σημείο που προσπερνάνε όταν το λεωφορείο πηγαίνει με τέτοια ταχύτητα; Στιγμιαία μου γεννιέται η απορία και στιγμιαία σβήνει, καθώς αναπηδάει μέσα μου μια δεύτερη σκέψη. Και τι να πει, ο δύσμοιρος ξεναγός, στους Γιαπωνέζους, Ρώσους και Εγγλέζους τουρίστες που κρέμονται από τα χείλη του; Τι να τους δείξει από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα; Γιατί, ενώ η Πανεπιστημίου τον βγάζει από τη δύσκολη θέση χάρη στο τρίπτυχο Ακαδημία-Πανεπιστήμιο-Βιβλιοθήκη, η Σταδίου, που μέχρι πριν από τρία-τέσσερα χρόνια προβαλλόταν στους ξένους ως η βασική λεωφόρος, με τα πλούσια και μεγάλα καταστήματα, η οδική βιτρίνα του εμπορικού κέντρου, που συνδέει Ομόνοια και Σύνταγμα, μοιάζει, σήμερα, με δρόμο-νεκροταφείο!
Γύρω-γύρω η Ομόνοια, πέρα από την καλοσυντηρημένη ασχήμια των προμνημονιακών «αναπλάσεων», είναι σαν σκηνικό του Χόλιγουντ. Φάτσες κτιρίων άδειων και εγκαταλειμμένων. Το κατάκλειστο «Νέον», το λησμονημένο «Μπαγκαίον», ο καταρρέων «Μέγας Αλέξανδρος», το «La Mirage», το «Acropol» και το «Fashion Ηouse Ηotel», τρία σύγχρονα ξενοδοχεία που λειτουργούσαν πάνω στην πλατεία μέχρι πρότινος, και μάλιστα ανακαινισμένα, κλειστά και έρημα, και ο γωνιακός με την Αθηνάς φούρνος Κατσέλλη σφραγισμένος με τάβλες!
Μπαίνοντας στη Σταδίου, στην αριστερή πλευρά, στο κομμάτι μέχρι την Αιόλου, ρολά και ρολά και ρολά στα άλλοτε περιζήτητα πολυώροφα νεοκλασικά, απέναντι στο κατάστημα Ζάρα που από μόνο του δεν φτάνει για να δώσει ζωή στο πτώμα της Σταδίου. Και ανεβαίνοντας το ίδιο σκηνικό. Ένα κτίριο που στέγαζε το θέατρο Κάβα παραμένει επί δεκαετίες άσχημα και βρώμικα ερειπωμένο για να θυμίζει ότι η πόλη ήταν κάποτε πόλη. Το Αρσάκειο άχρηστο και αναξιοποίητο, επίσης επί δεκαετίες, προσφέρει στο προαύλιό του χώρο για αγοραπωλησίες «προϊόντων», υπαίθριο κατούρημα στα δεντράκια και «στέγη» σε δυστυχισμένους άστεγους στις διπλανές πυλωτές και σε παμβρόμικα πεζοδρόμια. Κι αμέσως μετά, δεξιά και αριστερά, σφραγισμένο το πολυκατάστημα του Φωκά, με λουκέτα όλα τα μαγαζιά του Αναγνωστόπουλου που δέσποζαν στο χώρο του έτοιμου ενδύματος «Ελληνικής κατασκευής», όπως κλειστά είναι σχεδόν όλα τα μαγαζιά γύρω από το συγκρότημα του Συμβουλίου Επικρατείας Σταδίου-Πεσμαζόγλου-Πανεπιστημίου-Αρσάκη και μέσα στη Στοά Ορφέως, ενώ η Στοά Βιβλίου πνέει τα λοίσθια. Ανοιχτό είναι ένα κατάστημα Metropolis, φτωχό απομεινάρι των πολυώροφων δισκοπωλείων που χρεοκόπησαν άδοξα, όπως και το Virgin Megastores, στην αρχή της Σταδίου, που καταβαραθρώθηκε μαζί με τα άλλα 13 παραρτήματά του πανελλαδικά! Και, ακριβώς απέναντι, κοντά στο μεγάλο κτίριο του Athenee που παραμένει ένα νεκρό ψηλό τσιμεντένιο μεγαθήριο, στη Στοά Ορφανίδου, από τη Σταδίου ως τη Σοφοκλέους, είναι ξενοίκιαστα τα 23 από τα 37 καταστήματα χρήσιμων ειδών που άλλοτε έσφυζαν από κίνηση, παρ’ όλο που τα ενοίκια έχουν πέσει κατακόρυφα και «αέρα», που κάποτε μετριόταν σε εκατομμύρια στις κεντρικές λεωφόρους, δεν ζητάνε πια ούτε για τα άλλοτε φιλέτα της αγοράς.
Το υπουργείο Εργασίας είναι ακόμα σε λειτουργία, αλλά μοιάζει κλειστό με κατεβασμένα ρολά, ενώ οι απέναντι τράπεζες είναι οι μόνες που -επειδή ενισχύονται με δεκάδες δισεκατομμύρια που χρεώνονται ελέω Μνημονίων στον ελληνικό λαό, δίνουν μια σύντομη ανάσα ως την πλατεία Κλαυθμώνος, πριν συνεχίσει η μαυρίλα και η ορφάνια της Σταδίου.
Αριστερά, στα πολυώροφο κουφάρι του Άκρον-Ίλιον-Κρυστάλ προστέθηκε το ξενοδοχείο «Εσπέρια» και, εσχάτως το ιστορικό βιβλιοπωλείο Κάουφμαν, ενώ ο εξ οπισθίων «Ελευθερουδάκης» εγκατέλειψε το οκταώροφο κτίριό του και περιορίστηκε σε ένα μαγαζάκι της σειράς που το κρύβει ένα περίπτερο!, αφού αποσύρθηκε και από το γωνιακό Πανεπιστημίου και Αμερικής. Έκλεισε πολύ πρόσφατα και ο Στρογγυλός, κατάστημα σφραγίδα στο κέντρο της Αθήνας, ιδρυμένο πριν από εκατό χρόνια από Κωνσταντινουπολίτες αστούς, ολοκληρώνοντας το κάψιμο όλου του τετραγώνου Marfin-Βασιλόπουλος-Αττικόν-Απόλλων-Κosta Boda, που θα περάσουν κι άλλα πολλά χρόνια για να αποκατασταθούν χάρη στην αδιαφορία της κυβέρνησης και του Δήμου της Αθήνας.
Εάν σε όλα αυτά τα κτίρια και τις επιχειρήσεις που έδιναν το στίγμα της πόλης προσθέσεις και τα δεκάδες ξενοίκιαστα μικρότερα καταστήματα που τα συμπληρώνουν, η εικόνα του θανάτου από ανακοπή καρδιάς που προκάλεσαν στον άξονα Ομόνοια-Σταδίου-Σύνταγμα, οι πολιτικές των Μνημονίων και οι προετοιμαστικές για τα Μνημόνια πολιτικές, είναι πολύ υψηλής ανάλυσης. Εστιασμένη, καθαρή και ανάγλυφη.
Τι να δείξει, λοιπόν, ανεβαίνοντας τη Σταδίου, ο ξεναγός στους τουρίστες που επιλέγουν το κόκκινο λεωφορείο για να γνωρίσουν εύκολα και γρήγορα το κέντρο της πόλης; Ότι ήδη ολόκληρα κομμάτια της πόλης είναι νεκρά, άλλα ακρωτηριασμένα και άλλα σε προχωρημένη σήψη; Τι να τους πει; Ότι όλα αυτά που βλέπετε είναι προάγγελοι της επερχόμενης ανάπτυξης, όπως διατείνονται οι αρχιψεύτες Σαμαράς, Βενιζέλος, Στουρνάρας και Σια; Να τους εξηγήσει ποια κτήνη και με ποιες μεθόδους οδήγησαν σε ξεκλήρισμα και μαρασμό την Αθήνα; Όχι, βέβαια, γιατί θα χάσει τη δουλειά του, μπορεί να πάει και φυλακή σαν εξτρεμιστής. Γι’ αυτό, υποθέτω ότι, εκεί όπου η καταστροφή βγάζει μάτι, ο ξεναγός δίνει σήμα στον οδηγό να πατάει γκάζι. Για να γλιτώσουν κι ένα ψυχοπλάκωμα οι ευαίσθητοι τουρίστες και να μη ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω όσοι προστρέξανε στην Αθήνα δελεασμένοι από το σλόγκαν «ζήσε το μύθο σου»!
Στέλιος Ελληνιάδης
Υ.Γ. Σε ένδειξη ύψιστης ξενοδουλείας, οι πρόγονοί τους, μετά την απελευθέρωση από τους Ναζί και την εισβολή των αγγλικών τανκς στην Αθήνα, μετονόμασαν τη Σταδίου σε οδό Τσόρτσιλ! Δεν θα έπρεπε, τώρα, οι ΒενιζελοΣαμαρικοί, να τη μετονομάσουν σε οδό Μέρκελ ή, έστω, Λαγκάρντ;
