Μια φορά κι ένα καιρό ήταν στη Γερμανία οι Πράσινοι, που έκαναν διαδηλώσεις ενάντια στην εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων στη χώρα τους. Κατέληξαν Μαύροι, σκυλιά του πολέμου, με την αρχηγό τους, την Αναλένα Μπέρμποκ, να φαντασιώνεται ότι μπήγει τη σημαία του «δημοκρατικού» Ράιχ πάνω στο Κρεμλίνο. Μια φορά κι ένα καιρό ήταν στη Γερμανία και κάποιοι Κόκκινοι, που αγωνίζονταν ενάντια στον γερμανικό μιλιταρισμό και υπέρ της Ειρήνης. Αυτοί κατέληξαν Γκρίζοι, ας πούμε, παρόλο που η κεχαριτωμένη Χάιντι Ράιχινεκ έχει χτυπήσει τατουάζ την Ρόζα Λούξεμπουργκ – η οποία αδυνατεί βεβαίως να διαμαρτυρηθεί για την πολλαπλή μεταθανάτια κακοποίηση που έχει υποστεί.
Μα όχι, δεν είναι έτσι, λένε κάποιες στρουθοκάμηλοι, τονίζοντας ότι το κόμμα της Αριστεράς καταψήφισε στην Μπούντεσταγκ (Ομοσπονδιακή Βουλή) τη γιγάντωση των «αμυντικών» δαπανών κατά εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Βέβαια στο Μπούντεσρατ (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο – το οποίο επίσης έπρεπε να εγκρίνει την παραβίαση του ταμπού της δημοσιονομικής πειθαρχίας ώστε να καταστούν δυνατές οι πολεμικές δαπάνες-μαμούθ) οι εκπρόσωποι των δύο κρατιδίων στα οποία συγκυβερνά η Αριστερά υπερψήφισαν τον πολεμικό πυρετό. Αλλά, όπως επισημαίνουν οι στρουθοκάμηλοι, η ψήφος τους δεν ήταν καθοριστική, οπότε δεν έγινε και καμιά τρομερή ζημιά. Εξάλλου η σύγχρονη Αριστερά πρέπει να είναι συμπεριληπτική, σωστά; Άρα δεν θα διαγράψουμε κοτζάμ αριστερούς υπουργούς κρατιδίων για μια παλιοψήφο! Διαγράψαμε βέβαια τον Λαφοντέν, αλλά αυτός δεν μετράει, διότι ήταν σοσιαλδημοκράτης. Ή αριστεριστής. Ή εθνικιστής. Τέλος πάντων δεν ήταν αριστερός σαν τους συντρόφους υπουργούς των δύο κρατιδίων, οπότε δεν τον πιάνει η συμπερίληψη.
Οι στρουθοκάμηλοι ξεχνούν βέβαια κάτι: Πρώτον ότι (παρόλο που η ψήφος τους επίσης «δεν ήταν καθοριστική»…) οι εκπρόσωποι δύο άλλων κρατιδίων, στα οποία συγκυβερνά το κόμμα της Βάγκενκνεχτ, απείχαν από την ψηφοφορία στο Μπούντεσρατ. Δεύτερον και σπουδαιότερο, ότι η Αριστερά θα μπορούσε να ζητήσει η επίμαχη ψηφοφορία να διεξαχθεί στη νέα Ομοσπονδιακή Βουλή, αυτήν που αναδείχθηκε από τις τελευταίες εκλογές, κι όχι στην απερχόμενη – διότι ήταν η απερχόμενη που αποφάσισε! Δεν είναι θέμα κοινής λογικής, για ένα τέτοιο σπουδαίο ζήτημα να μην αποφασίσει μια «ληγμένη» Βουλή; Προφανώς όχι… Διότι στη νεοεκλεγμένη βουλή οι συσχετισμοί θα ήταν χειρότεροι για το κόμμα του πολέμου. Το οποίο δεν ήθελε να ρισκάρει, γι’ αυτό επέμενε να ψηφίσουν οι «ληγμένοι» βουλευτές. Κι έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι: και το κόμμα του πολέμου που κέρδισε, και η Αριστερά που καταψήφισε χωρίς κόστος. Στέλνοντας ταυτόχρονα στη γερμανική ελίτ, με τη θετική ψήφο των «αριστερών» στο Μπούντεσρατ, το μήνυμα ότι η Αριστερά γκριζάρισε επαρκώς. Άρα να μην τη θεωρούν πια αποσυνάγωγη, και να την έχουν στα υπόψη όποτε χρειαστούν βοήθεια… Ηθικόν δίδαγμα: βάλτε τα χέρια βαθιά στην τσέπη, διότι όλοι θα τσοντάρουμε γενναία ώστε να Κάνουμε τη Βέρμαχτ Σπουδαία Ξανά.
