Ξεκίνησαν τα πλασαρίσματα και οι σχεδιασμοί για τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές του 2019, αλλά και για τις βουλευτικές -όποτε προκύψουν
Για όσους δεν το πήραν χαμπάρι, ο χρυσοποίκιλτος κ. Πατούλης (δεξιός δήμαρχος Αμαρουσίου και πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ) έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα μιας περίεργης προεκλογικής περιόδου. Ανακοίνωσε ότι μετά το Μαρούσι θέλει να καταλάβει τον Δήμο της Αθήνας (που μοιάζει με υπερυπουργείο). Βιάστηκε να ανακηρύξει τον εαυτό του γιατί οι ψίθυροι της καθόδου του Μπακογιάννη τζούνιορ στην Αθήνα (πρόταση αρκετά τραβηχτική) θα μπορούσε να του κλείσει τον δρόμο.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος… Ανά την επικράτεια, σε όλα τα αυτοδιοικητικά επίπεδα, Περιφέρειες και Δήμους, έχουν ξεκινήσει οι ζυμώσεις, τα πλασαρίσματα, οι υπολογισμοί. Αν μάλιστα οι εκλογές στο επίπεδο αυτό γίνουν με απλή αναλογική, έχουμε να δούμε ένα νέο περιβάλλον, όπου η διαχείριση θα γίνεται πλέον με ψηφιδωτές – τεχνοκρατικές – προσωποκεντρικές διοικήσεις, των οποίων η ετερογένεια ίσως φτάσει μέχρι και την παράλυση πολλών διοικήσεων.
Φυσικά, το μενού της προεκλογικής περιόδου έχει κι άλλα «εδέσματα». Δεν αφορά μόνο την αυτοδιοίκηση, αλλά και τις βουλευτικές εκλογές (για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε θα γίνουν, το 2018 ή το 2019 – για το 2017 το αποκλείουν) και, φυσικά, και τις ευρωεκλογές που θα γίνουν κι αυτές το 2019. Πολλές θέσεις, λοιπόν, πολλοί μνηστήρες και διεργασίες. Θα δούμε πολλά δηλαδή, και παλαιοκομματικά και μοντέρνα ή μεταμοντέρνα. Για παράδειγμα και ο Ψινάκης ετοιμάζεται να έρθει προς το κέντρο, ο Ρουβάς να ασχοληθεί με την πολιτική και άλλα τέτοια… σοβαρά.
Ο κεντρικός πολιτικός στίβος
Ο συσχετισμός ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. έχει αλλάξει από τις εκλογές του 2015. Η Ν.Δ. έχει περάσει στην πρώτη θέση (παίρνει το μπόνους των 50 εδρών) και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα με απροσδιόριστη φθορά μέχρι την ημέρα των εκλογών. Είναι εξαιρετικά απίθανο να ανατραπεί αυτός ο συσχετισμός, ακόμα κι αν προβληθούν δημοσκοπήσεις στην ΕφΣυν και την ΕΡΤ που θα φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ μία μονάδα μπροστά.
Επομένως, το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να συγκρατήσει την φθορά του που διαρκώς μεγαλώνει, να συγκρατήσει μάλλον τους ρυθμούς της φθοράς του σε επίπεδα τέτοια που να του επιτρέπουν να είναι στο παιχνίδι. Να αποτραπεί μια αυτοδυναμία της Ν.Δ., να απομονωθεί αυτή από συμμάχους ή δυνάμει συμμάχους, κι αν είναι εφικτό να πάμε ξανά σε εκλογές που θα γίνουν με «απλή αναλογική» και μικρότερο μπόνους εδρών (30 από 50) και άρα, με ανοικτό το παιχνίδι για κεντροαριστερά σενάρια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να πλεονεκτεί της Ν.Δ. σε δυνατότητα εξεύρεσης συμμάχων. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ) μπορεί άνετα να πάρει την θέση των ΑΝΕΛ, αλλά και πάλι οι λογαριασμοί δεν θα βγαίνουν. Η Ν.Δ. έχει μεγαλύτερη δυσκολία να βρει συμμάχους για το σχηματισμό κυβέρνησης. Ίσως η πρόταση για συγκρότηση μετώπου των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων να δώσει άλλες δυνατότητες και ο Κ. Μητσοτάκης θα ήθελε μια τέτοια δυνατότητα να είναι ανοιχτή. Η «νύφη» θα είναι η ΔΗΣΥ και όσο αυτή δυναμώσει τόσο πιο κοντά στην εξουσία θα είναι. Είναι ένα καμ-μπακ, όπως λέμε στη… νεοελληνική, που λίγοι περίμεναν.
Ποτάμι και ΑΝΕΛ μάλλον δεν βλέπουν επόμενη Βουλή, άρα θα πλησιάσουν διάφορες δυνάμεις για να περισωθούν. Εδώ δεν αποκλείονται από διαλύσεις (Ποτάμι) μέχρι μεγάλες κωλοτούμπες και εκβιασμοί (Καμμένος).
Καμιά εξέλιξη δεν μπορεί να προεξοφληθεί χωρίς να ειδωθούν οι όροι στην Ευρώπη και στη γεωπολιτική κονίστρα της περιοχής. Δεν αποκλείεται διόλου να δυναμώσουν ξανά πιέσεις και φόρμουλες μεγάλων συμπαρατάξεων και οικουμενικών κυβερνήσεων. Φυσικά αφού ξαναμετρηθεί ο αναμεταξύ τους συσχετισμός.
ΚΚΕ και Χ.Α. θα πορευτούν και στις 3 εκλογικές αναμετρήσεις μόνοι τους (ίσως με κάποια ανοίγματα της Χ.Α. στο χώρο της αυτοδιοίκησης, αλλά μέχρις εκεί). Στους υπόλοιπους χώρους, η Ε.Κ. του Λεβέντη θα θελήσει να επαναλάβει τα σκορ της προηγούμενης φοράς και να αποκτήσει μια ευρωκοινοβουλευτική εκπροσώπηση, εκτός κι αν φθαρεί κι αυτή ή βουλευτές της «αποσκιρτήσουν» προς διάφορες κατευθύνσεις και ξεμείνει.
Οι «εκτός» Κοινοβουλίου
Στις εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις, ο πειρασμός της εισόδου στη Βουλή και την ευρωβουλή θα τροφοδοτήσει διερευνήσεις και συνεργασίες. Ο Βαρουφάκης έχει δηλώσει ότι θα κατέβει στις ευρωεκλογές και δεν αποκλείεται μια συνεργασία του με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στις εθνικές εκλογές. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δύσκολα θα συνεργαστεί με τη ΛΑΕ. Πάντως, και σε αυτούς τους χώρους έχουν αρχίσει οι σχεδιασμοί για τις τριπλές εκλογές που αναμένονται τους επόμενους μήνες. Κι άλλα σχήματα ετοιμάζονται γι’ αυτές τις αναμετρήσεις, όπως το ΕΠΑΜ και το Άρδην.
Θα μπορούσε να υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανοικτό εγχείρημα που να έκφραζε μια άλλη προοπτική πέραν της απλής καταγραφής ενός χώρου και να έδινε λαβή σε ένα σημαντικό εγχείρημα διάσπαρτων αλλά υπαρκτών δυνάμεων στη βάση ενός προγράμματος διεξόδου; Κάτι τέτοιο θα είχε πράγματι ενδιαφέρον.
Ρ.Ρ.
